Błaganie o rzeczy oczywiste

Mijają kolejne dni od meczu z Cracovią, ale atmosfera nie polepsza się. Wręcz przeciwnie. Czuć jeszcze większy smutek, zażenowanie, złość i niepewność. Ruchy zarządu zabijają klub, ale nie o władzach dziś napiszemy.

Dziś na tapetę bierzemy piłkarzy ponoszących największą winę za to wszystko co się dzieje. To oni od początku sezonu marnują wszystko to na co pracowali choćby wiosną. Długo zajęło nam zebranie wszystkiego do kupy, spisanie sobie tego co myślimy o zawodnikach i tego co Wy o nich myślicie pisząc przemyślenia w komentarzach. W końcu skończyliśmy.

I jak zaufać?

Solna, Grudziądz, Wilno, Legnica, Gardabaer i Poznań – tyle razy zawodnicy kompromitowali nasz klub, a kibice jakoś przymykali na to oko. Nadal wspierali, wierzyli w tych piłkarzy, dopingowali ich, choć regularnie ci sami zawodnicy hańbili kolejowy herb, „niebiesko-białe” barwy nie potrafiąc wyciągnąć z tego żadnych wniosków. Za pieniądze kibiców zawodnicy urządzali sobie cyrk co jakiś czas ośmieszając bezkarnie nas wszystkich w oczach Polski i Europy. Na nic zdawały się rozmowy motywacyjne w tym także pod sektorami. Piłkarze długo mieli klub w dupie marnując potencjał sportowy swoją postawą. Wreszcie wiosną 2015 roku coś zaczęło się zmieniać. Szło zauważyć zachowania dotąd niespotykane. Hasło #NSNP nie było już tylko pustym sloganem wymyślonym przez marketing. Po przegranym finale z Legią lechici umieli się podnieść. Nie poddali się, zdobyli upragnione mistrzostwo dokładając do tego Superpuchar Polski, a potem zatarli Solnę, Wilno, Gardabaer i Poznań powrotem do Europy po 5 latach przerwy. Kiedy piłkarze odzyskali przynajmniej nasze zaufanie, osiedli nagle na laurach wycinając nam taki numer jak 16. miejsce w tabeli, 8 porażek i kompromitujący mecz w Krakowie mający na celu zwolnić trenera z którym większość zawodników nie może/nie próbuje się dogadać. I jak tu ufać piłkarzom?! Nie da się i miarka ostatecznie się przebrała. Już nie po raz pierwszy gracze biegający w „niebiesko-białych” barwach nie traktują swoich obowiązków serio, mają nas za śmieci, którzy i tak zniosą wszystko. Nawet największy kredyt zaufania kiedyś jednak się kończy i tak jest w tym przypadku. Przez 11. kolejek zachowywaliśmy spokój wierząc, że to „tylko wypadek przy pracy”, że „będzie lepiej”, że „to musi zapalić”, ale mecz w Krakowie oraz zachowanie piłkarzy zabił naszą wiarę.

Wstyd, Wstyd, Wstyd, Wstyd

Na początku rozgrywek, kiedy Lech poniósł pierwszą porażkę z Pogonią, drugą z Wisłą czy nawet zremisował z Koroną wiara w piłkarzy, którzy zdobyli mistrza jeszcze była. Z czasem wszystko wygasało i przed poszczególnymi meczami pozostawało mieć tylko nadzieję, że „może się uda”. Tak było przed spotkaniami z Zagłębiem, Termalicą czy nawet z Podbeskidziem, Jagiellonią i Cracovią w którym zawodnicy zachowali się bezwstydnie. Szczególnie przed meczem z Podbeskidziem mieliśmy największą nadzieję na zakończenie złej passy i rozpoczęcie tak jakby wszystkiego od nowa. Niestety piłkarze swoim zachowaniem doprowadzili do sytuacji w której każdy kibic w dniu każdego kolejnym meczu rozgrywanego średnio co 3/4 dni czuje to samo:

przed meczem – nadzieja
w trakcie meczu – wku*wienie
po meczu – wstyd

Bez względu na to czy to pojedynek wyjazdowy czy domowy kibice Lecha przez postawę piłkarzy są narażeni na wstyd, śmieszność i drwiny ze strony osób niesympatyzujących naszemu klubowi. Ludzie żyjący sprawami Lecha 24 godziny na dobę, kochający ten klub, te barwy, ten herb, wspierający Lecha od lat w ciężkich chwilach, kupujący bilety za swoje ciężko zarobione pieniądze, jeżdżący setki kilometrów na wyjazdy muszą już nie co tydzień a co 3 dni przełykać zabijającą wiarę i entuzjazm pigułkę wstydu. Każdy kibic wstając rano czuje się ostatnio jakby przeżył koszmar po którym może zadać sobie pytanie – „za co tak cierpię?”. Nikogo absolutnie nie obchodzi to, co czują kibice. Zarządu, trenera, a przede wszystkim bezwstydnych piłkarzy. Ci ludzie nie umieją wyciągać żadnych wniosków o których tyle mówią. Mają wszystko czego chcą. Kucharzy, jakieś odżywki, najlepsze w Polsce warunki do trenowania, cisze, spokój, pełną opiekę medyczną i nie potrafią uszanować pieniędzy zarabianych przez kibiców, tego co dał im los i miejsca w którym się znaleźli. Ta cała odsłonięta niedawno tablica zasad Kolejorza z hasłami:

– bo walkę mamy we krwi
– bo nigdy się nie pod­damy
– bo kochamy zwy­cię­żać
– bo chcemy być naj­lepsi
– bo naj­waż­niej­sze jest przed nami
– bo dru­żyna jest siłą
– bo sza­nu­jemy zasady gry
– bo fut­bol to nasze życie
– bo nasze barwy i histo­ria to duma i honor
– bo razem możemy wszystko

została ośmieszona przez ludzi, którzy nic nie wiedzą o Lechu, nie szanują miejsca w którym pracują, osób (kibiców) dzięki którym zarabiają pieniądze, a także „niebiesko-białych” barw i kolejowego herbu. Nas dziwi, że zawodnicy, którzy przecież po przegranych też muszą rano wstać nie czują jakiegokolwiek wstydu, pozytywnej sportowej złości i nie mają ambicji, żeby coś zmienić. Umieją tylko opowiadać teksty o wyciągnięciu wniosków czy „nie wiem co się stało”. Bezwstydni najemnicy traktujący klub jako zarabiarkę w szybki sposób pieniędzy są pozbawieni resztek honoru i przyzwoitości. W dodatku naciągnęli naiwnych kibiców na wsparcie w meczach z Ruchem i Górnikiem nie dając nic od siebie, a w spotkaniu z Cracovią grając przeciwko trenerowi pokazali tylko kim są. Hasło „z Lechem dobre i na złe” absolutnie nie pasuje do obecnej sytuacji, bowiem zawodnicy potrafiący grać w piłkę mają wszelkie warunki, aby było dobrze, a od dawna notują gorsze wyniki niż dużo słabsi i przede wszystkim biedniejsi piłkarze od tych, którzy w sezonie 1999/2000 spadali z Ekstraklasy. Nie da się porównać tych dwóch sytuacji, dlatego odejście wielkiej części kibiców od obecnego Lecha absolutnie nas nie dziwi.

Koniec zabawy

Zostaliśmy zhańbieni jak wszyscy kibice przez piłkarzy na których trzeba spojrzeć inaczej niż do tej pory i traktować ich tak jak oni nas. Jak zapewne zauważyliście, zniknęło z tej witryny, z loga serwisu hasło „serwis godny Mistrzów Polski”. Serwis okej, ale Mistrz Polski na pewno nie jest godzien tej witryny. Usunęliśmy też zdjęcie cieszących się piłkarzy po mistrzostwie z naszego profilu na Twitterze. Koniec z promowaniem zawodników na tej witrynie w tym z artykułami chwalącymi piłkarzy. Od 2 lat sporadycznie prezentowaliśmy ich pieprzenia przedmeczowe lub pomeczowe, a teraz nie będzie już nic. Czas naprawdę spojrzeć inaczej na ludzi hańbiących nas ostatnio co chwile, przeżerających pieniądze kibiców i ośmieszających nasz klub co jakiś czas. Dotyczy to także trenerów oraz całego sztabu szkoleniowego. Jeszcze bardziej podostrzymy niektóre rzeczy i będziemy się baczniej przyglądali postawie poszczególnych piłkarzy w meczu. Co spotkanie bardzo szczegółowo analizowany będzie zawodnik, którego sobie upatrzymy. Więcej miejsca będziemy również poświęcali sprawom wokół Lecha publikując co jakiś chłodny artykuł z naszymi przemyśleniami. Chcemy także abyście Wy jeszcze więcej produkowali się na łamach tej witryny za sprawą felietonów, które możecie do nas regularnie przesyłać i które chętnie chcemy publikować. Chcemy, aby każdy kibic mający swoje zdanie oraz przemyślenia mógł je publicznie tutaj wyrazić bez żadnej cenzury nie tylko za sprawą dodania komentarza. Lech to WY kibice, a nie piłkarze, trenerzy i zarząd nazywający się często lechitami.

Nasze skromne oczekiwania

Ostatnio w Waszych komentarzach padały propozycje, aby piłkarze w najbliższym meczu wystąpili z zakrytym herbem. Jak najbardziej popieramy taką propozycję. Herb na koszulkach zawodników powinien być w spotkaniu z Ruchem zakryty, ale tak powinno być nie tylko w najbliższym meczu tylko co najmniej do końca rundy. Żebyśmy zaczęli traktować piłkarzy jak piłkarzy oczekujemy do końca tego roku 24 punktów w 10 meczach Ekstraklasy oraz 4 oczek w ostatnich 4 spotkaniach fazy grupowej Ligi Europy + awansu do półfinału Pucharu Polski. Sama walka, zaangażowanie to za mało, by grać w Lechu. Lech to Lech a nie klub x, y czy z. To jest inna półka, inne wymagania, inne cele i kibice Kolejorza nie będą tolerować zachowań ani wyników ośmieszających tytuł Mistrza Polski, kolejowy herb i „niebiesko-białe” barwy. Oprócz postawie piłkarzy regularnie będziemy przyglądali się też zarządowi, a konkretnie temu co zrobił, aby klub wyszedł z zapaści. Rozliczymy wszystkich za jakiś czas. Na razie błagamy o rzeczy, które powinny być oczywiste co tylko pokazuje w jakim bagnie się znaleźliśmy. Wstyd nam za Lecha o którym pisanie staje się katorgą a nie przyjemnością. Gdyby Lech był starym Lechem, nawet tym biednym, słabym i bez większych perspektyw z sezonu 1999/2000 czy 2000/2001 nasze odczucia i humory byłyby zupełnie inne. Tam na Bułgarskiej zawsze był nasz dom, nasz stadion, nasze jupitery, nasz ukochany Lech. Teraz jest fabryka i obóz najemników mających za nic nazwę „LECH POZNAŃ”, którzy zabili swoim zachowaniem oraz postawą cały entuzjazm wokół klubu.

Źródło: inf. własna
Fot: KKSLECH.com

>> Mistrzowski Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <<