Na chłodno: Ziemia zamiast nieba

Cykl „Na chłodno” to stałe dopełnienie m.in. materiałów meczowych w których w trochę inny sposób przyglądamy się meczom Lecha Poznań, ogólnej grze zawodników czy indywidualnej postawie piłkarzy. Czasem poruszamy też aktualne sprawy dotyczące naszego klubu w bardzo chłodny sposób. O wszystkim przeczytacie co poniedziałek po każdym spotkaniu poznając nasze szczere zdanie na temat danego meczu. Od lata 2016 w materiałach „Na chłodno” przyglądamy się również temu, co dzieje się w Lechu, oceniamy działania zarządu lub ich brak bacznie spoglądając na sytuację wokół klubu.

Witamy wszystkich internautów w kolejnym odcinku z cyklu „Na chłodno”. Po takim meczu, a właściwie wyniku nie można pominąć tematu wczorajszego spotkania również w tym cyklu. 6:0 na wyjeździe nigdy nie miało jeszcze miejsca w historii Lecha Poznań w Ekstraklasie, dlatego wszyscy byliśmy wczoraj świadkami historycznego spotkania. Zapewne wielu z Was oglądając te zawody mogło przecierać oczy. Obrona Lecha istniała tylko w protokole, zespół nie wiedział co robić, jak grać, nie mógł wyjść z własnej połowy aż tu nagle 2 akcje, 2 gole i było pozamiatane już do przerwy. Druga połowa przypominała już grę treningową z ekipą oldbojów, która nie miała chęci na zatrzymywanie ofensywnych piłkarzy Kolejorza przy okazji kontr. Lechici robili co chcieli. Mieli mnóstwo miejsca, nikt ich nie gonił, nie krył w polu karnym i chwała poznaniakom za doskonałą skuteczność dzięki której przywieźli historyczny rezultat. Wygranej nad takim zespołem można było się spodziewać. W końcu kiedy Lech miał przełamać się na wyjeździe jeśli nie w starciu z drużyną, która do Ekstraklasy zupełnie nie pasuje? 3 punkty po rekordowym wyniku pojechały do Poznania, wychowankowie mogli poprawić swoje liczby, debiut-marzenie zaliczył Marchwiński i to największy pozytyw oprócz wyjazdowego 6:0.

Po niedzieli wśród opinii kibiców m.in. na tej witrynie panują komentarze raczej bez hurraoptymizmu. To nie dziwi, bo w końcu Lech grał z zespołem, który rozdał punkty też Legii, Jagiellonii czy Lechii, a więc wyprzedzającym poznaniaków klubom. Tak słabej drużyny na drodze Lecha nie było już dawno, a mimo to, środkowi obrońcy nie mogli sobie momentami poradzić z Zagłębiem grającym bez napastnika, którego pozorował Pawłowski. Jakim cudem Lech zagrał na 0 z tyłu? Chyba nikt tego nie wie aż do teraz. Spotkanie na 0 z tyłu sprawia, że w grze defensywnej Kolejorza nadal nie dojdzie do żadnych zmian i nadal żgać w oczy będzie dwójka koślawych stoperów na poziomie Zagłębia Sosnowiec, którym prędzej czy później już nie dopisze tyle szczęścia. Co najgorsze – zimą nie należy spodziewać się większych zmian w tej formacji, zatem częściej będzie trzeba liczyć na takie fuksy, jak w pierwszych 10 minutach. Wówczas Zagłębie mogło już zakończyć emocje w tym spotkaniu i to po prostych akcjach po ziemi w których z łatwością ośmieszyło niezdarnego Janickiego z równie słabym Vujadinoviciem wskrzeszonym przez Lecha, by tylko nie robić żadnych zmian poza zmianą trenera, który już sporo kosztował.

Lech wygrał z outsiderem, awansował w tabeli na miejsce mogące dać awans do europejskich pucharów po 37. kolejce, dał kibicom nadzieje na nie (a może na coś więcej?), dlatego zmiany myślenia nie będzie. Nikt nie zaryzykuje, nie wzmocni pozycji, które wymagają szybkiego wzmocnienia tylko sami rządzący będą żyć nadziejami na dogonienie w tym składzie personalnym czołówki mogąc już teraz zacierać ręce na to co jest najważniejsze, czyli na pieniądze ze sprzedaży Gumnego czy za jakiś Marchwińskiego, które dadzą im finansową stabilizację. Nieudana jesień powoli się kończy, fatalny dla klubu rok także, więc czas napisać trochę więcej o transferach. Paweł Tomczyk ma udać się na kolejne wypożyczenie. W tym wieku potrzebuje regularnej gry, dlatego jest to w pełni zrozumiałe. Problem jest z Dionim, który do Kolejorza zupełnie nie pasuje, nie zna angielskiego i trudno się z nim dogadać. W styczniu oprócz Tomczyka może stąd odejść m.in. Tomasik, Gajos, Radut czy Orłowski do II-ligi. Trzeba pamiętać o tym, że wszyscy ci zawodnicy nadal mają ważne kontrakty, więc ktoś ich musi najpierw chcieć, aby otrzymali wolną rękę. Lech chce mieć w drużynie więcej Polaków. Prawdziwą szansę mają dostać Miłosz Mleczko i Jakub Moder tylko jeszcze nie wiadomo dokładnie kiedy (już teraz czy latem). Jest także temat skrzydłowego po przejściach o którym więcej napiszemy może na początku stycznia, kiedy sprawa pójdzie jeszcze do przodu. W ciągu kilku/kilkunastu dni uruchomimy już panel z procentami dostępny od tej zimy dla stałych użytkowników KKSLECH.com z którego jak zwykle będzie można dowiedzieć się więcej.

Niestety, podczas kolejnej zimy nie należy spodziewać się Lecha Poznań, który pokaże, że wszyscy, którzy w działania zarządu zwątpili – mylili się. Ryzyka nie będzie, już teraz kibice mogą porzucić swoje marzenia o wzmocnieniach na pozycje, które ich wymagają. Ma być więcej młodzieży, Polaków tak jak w piętnastym Górniku Zabrze, żeby Lech pozorował walkę o mistrzostwo, była zimą wiara w sukces, w ogarnięcie drużyny przez Nawałkę i przede wszystkim – wiosenna nadzieja na trofeum, która pozwoli zwiększyć frekwencję. Nas zimą najbardziej interesuje transfer następcy Łukasza Trałki od którego zależy przedłużenie kontraktu. Jeśli „Trała” będzie chciał zostać, to zostanie w Lechu na kolejny sezon bez względu na swoją formę. Ostatnio doświadczony piłkarz więcej gra na pozycji „8”, na „6” powędrował Pedro Tiba przez co kolejne już okienko bez wzmocnienia środka pola klasowym defensywnym pomocnikiem, który jest po prostu niezbędny nie będzie zaskoczeniem. Takie zwycięstwa, jak 6:0 nad Zagłębiem czy Śląskiem 2:0 oraz działający efekt „nowej miotły” już od zwolnienia Ivana Djurdjevicia umacniają Lecha w przekonaniu o kadrze gotowej na zdobycie Mistrzostwa Polski co też nie jest niczym nowym. Lech ma swoje postanowienie i będzie się go trzymał.

W ostatnim odcinku „Na chłodno” wspomnieliśmy o pomyśle klubu dotyczącym „procesu długofalowego budowania frekwencji z podawaniem przykładów m.in. klubów z Premiership”. Wielu z Was w komentarzach śmiało się z tej głupoty porównując ją do słynnego planu sportowego 2020, który już nie wypalił. Lech tak śmiesznych pomysłów korporacyjnych ma całe mnóstwo tylko na szczęście nie wszystkie są znane. Osoby odpowiedzialne tymczasowo za Lecha na serio wierzą, że bez sukcesów sportowych i w polskich warunkach co sezon będzie notował wzrost średniej frekwencji, a Polacy będą ładowali w biznes Rutkowskich swoje pieniądze, zapełniali stadion jak kibice w Premiership i przychodzili tłumnie na trybuny nawet na takie mecze, jak z Wisłą Płock czy inną Koroną Kielce. W Lechowych realiach, których wielu pracowników klubu po prostu nie zna nie jest potrzebny żaden proces. Wystarczy wzmocnienie środka obrony, środka pomocy, skrzydeł, wyrzucenie niepotrzebnych, słabych piłkarzy, mistrzostwo w tym sezonie, później w kolejnym sezonie następne (albo Puchar Polski), w trzecim sezonie powrót do takich meczów jak z Feyenoordem, Austrią czy Juventusem, których obecny zarząd nie pamięta i frekwencja przez 3 lata urośnie sama bez żadnych procesów. Tylko po co wzmocnić/przebudować zespół, by faktycznie mistrzostwo zależało tylko od jego siły sportowej? Lepiej czekać na potknięcia rywali, równać do Piasta, Wisły, Pogoni i Korony, które udało się wyprzedzić, pozorować ruchy, dać naiwnym wiarę, nadzieję i zacierać ręce po nadchodzącej sprzedaży m.in. Gumy.

Kończąc na dziś. Ziemia pod Lechem na razie zrobiła się lżejsza. W piątek trup może wypłynąć z Wisły i unosić się w okolicach podium a może nawet nad nim. Chętnie jednego z 6 goli w Sosnowcu zamienilibyśmy na wygraną 1:0 w Krakowie. Gwiazdkowy prezent na koniec tej słabej rundy oraz całego, bolesnego dla nas 2018 roku przyda się wszystkim tak jak nadzieja na święta chociaż na awans do europejskich pucharów wiosną. Niech Lech jakoś wyszarpie te 3 punkty przy Reymonta, zejdzie z boiska i jedzie na te swoje urlopy. Za tydzień mimo wigilii „Na chłodno” będzie normalnie. Mamy już rozpisany cały harmonogram aż do 6 stycznia, tekstów na różne tematy nie zabraknie podobnie jak opisywania Lechowych spraw. Z ziemi, nie z obłoków na niebie z których szybko można spaść z hukiem rozczarowując się kolejny raz, gdy szczęście od Kolejorza znów się odwróci.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <