Na chłodno: Będziemy razem z nim

Cykl „Na chłodno” to najpopularniejsza seria artykułów na KKSLECH.com publikowanych co tydzień przeważnie w poniedziałek. „Na chłodno” to nasze chłodne, szczere i obiektywne spojrzenie na Lecha Poznań. Informacje z klubu, ciekawostki, oceny, spostrzeżenia, opinie. Wszystko od kibiców do kibiców.

Witamy wszystkich czytelników KKSLECH.com w ostatnim tegorocznym odcinku cyklu „Na chłodno”. Zanim przejdziemy do tematu Lecha Poznań w 2020 roku na chwilę warto jeszcze wrócić do tekstu z zeszłego tygodnia po to, żeby rozwinąć pewien wątek i wyjaśnić wszelkie nieporozumienia czy brak zrozumienia.

Fragment „Na chłodno” z 23 grudnia 2019:

„Tacy zawodnicy jak Joao Amaral, Pedro Tiba, Christian Gytkjaer i Thomas Rogne zostali oszukani przez Lecha w momencie podpisywania umów o czym wcześniej było informowane. Każdy z tych piłkarzy przychodząc do Kolejorza został zapewniony o walce klubu o najwyższe cele, o Mistrzostwo Polski i walce w europejskich pucharach co m.in. skusiło ich do występów w Polsce. Nagle po kilku/kilkunastu miesiącach zarząd zmienił priorytety, nie postawił przed drużyną celu sportowego, zaczął sobie hurtem promować młodzież zmuszając doświadczonych obcokrajowców do uczenia Tomczyka, Klupsia czy Modera gry w piłkę nożną. Wszyscy ci czołowi zawodnicy zza granicy od miesięcy nie zgadzają się na takie traktowanie. Nie przybyli do Polski do średniaka ligowego rozgrywać urojone sezony przejściowe i pomagać juniorom w rozwoju.”

Przypomnijcie sobie choćby sytuację Christiana Gytkjaera z lata 2017. Duńczyk po nieudanym epizodzie w TSV miał oferty m.in. z Lecha, ze wschodu czy z Holandii. Oferowano mu większe pieniądze w innych krajach, ale Lech skusił wtedy Duńczyka perspektywą gry w pucharach, walką o najwyższe cele jak w Rosenborgu i wizją występów w klubie chcącym się rozwijać sportowo. Reprezentant Danii świętujący w sezonie 2016 ligi norweskiej dublet w Trondheim swego czasu trafił do polskiego klubu z ambicjami. To samo dotyczy Thomasa Rogne. Norweg grający w Celticu walczył o najwyższe cele zdobywając tam laury. Przed przyjściem do Lecha grał w ówczesnym średniaku ligi szwedzkiej. Zmienił ligę właśnie dzięki możliwości ponownej gry o trofea w Kolejorzu, który jeszcze wtedy deklarował walkę o Mistrzostwo Polski. Przeszukując internet znajdziecie wypowiedzi tych zawodników mówiących wyraźnie po co przybyli do Polski i czym skusił ich Lech Poznań. Nagle po 2 latach Lech w słabej polskiej lidze już nie walczy o trofea, nie gra też w Europie, zarząd nie stawia przed drużyną celu sportowego tylko szkoli sobie młodzież, buduje młody zespół złożony z wychowanków i próbuje zrobić z oszukanych obcokrajowców nauczyli dla juniorów. W identycznej sytuacji są dwaj Portugalczycy namówieni do przylotu do Polski przez Ivana Djurdjevicia. Zostali omamieni wizją gry w gorszej lidze o trofea, mieli tu mieć możliwość rozwoju, świętowania sukcesów, mieli grać przed tysiącami ludzi a gdzie grają? W klubie szkolącym juniorów, bez celów, w ligowym średniaku bez perspektyw, występują na słabym ekstraklasowym poziomie i przed garstką znużonych atmosferą wokół klubu kibiców na stadionie, którzy już nawet w liczbie 10 tysięcy nie przychodzą na Bułgarską. I żadnym zaskoczeniem w tej sytuacji nie jest obecna postawa Joao Amarala szukającego byle powodu, żeby stąd uciec. Oszukany w momencie podpisania 4-letniej umowy Portugalczyk świetnie widzi w jakim klubie się znajduje. Lepiej faktycznie jest grać w słabym portugalskim zespole, ale za to bliżej domu i w lepszym klimacie niż w Polsce, niż w ligowym średniaku w którym atmosfera jest przygnębiająca. Cieszmy się więc widokiem Amarala, Gytkjaera, Rogne czy Tiby póki mamy taką możliwość, bo takich obcokrajowców z takimi działaniami zarządu zbyt szybko może tutaj nie być. Już od lata nowy dział skautingu Lecha Poznań ściąga coraz większy zagraniczny szrot z małych klubików na których mecze w zeszłym sezonie przychodziło średnio po kilkaset osób (Radnicki Nis & Inter Zapresić). Żaden nawet średni zagraniczny piłkarz z sukcesami w przeszłości jak Gytkjaer czy Rogne bądź z lepszej ligi jak Tiba z Amaralem nie będzie chciał przyjechać do ligowego średniaka 31 federacji w Europie.

Zmieniając temat. Kończy się 2019 rok, jednak dziś w tym materiale nie będziemy już go podsumowywać. Serwisowe podsumowanie było, mnóstwo innych podsumowujących tekstów także, jeszcze trochę artykułów na temat jesieni i 2019 roku opublikujemy w najbliższych kilkunastu dniach. Dziś 31 grudnia 2019 warto pochylić się nad tym co czeka wszystkich kibiców w nadchodzącym 2020 roku. 12 miesięcy temu wydawało się, że gorzej na wielu polach już być nie może. Lech temu zaprzeczył udowadniając, że 2 budżetem w lidze może zająć nawet 8. miejsce w sezonie 2018/2019 i 11. lokatę w zestawieniu rocznym Ekstraklasy. Lech może jeszcze bardziej rozbić atmosferę wokół klubu, odstraszyć kibiców od stadionu, wymyślić kolejną idiotyczną strategię i popełnić kolejne błędy w budowie drużyny opisywane tutaj przez cały rok. Po tym co się ostatnio działo w klubie z naszej strony deklaracja – „Rok 2020 nie będzie gorszy od 2019” nie pojawi się. Przed nami mimo wszystko czas w którym może wydarzyć się bardzo wiele. Już 8 lutego rozpocznie się zdecydowanie najcięższa w historii klubu wiosna, która zakończy się 17 maja. Dlaczego najcięższa? Wszystko przez skrócenie sezonu o tydzień i dużo meczów co 3-4 dni. Lech podczas tej wiosny rozegra 18-20 spotkań w zależności od tego, jak daleko zajdzie w rozgrywek o Puchar Polski. Gdyby poznaniakom udało się dojść do finału, to od kwietnia gramy regularnie co 3-4 dni, nie będzie wtedy czasu na żadne przygotowania do meczów, czasu na poważniejsze treningi czy nawet na drobne kontuzje w zespole. Patrząc realnie Puchar Polski to jedyna szansa na trofeum w najbliższym czasie, które choć na chwilę dałoby nam wszystkim masę radości, pozwoliłoby czuć wielką dumę i pozwoliłoby zapomnieć o wszystkich problemach. Kolejorz jest w tak złej sytuacji, że już tylko sukces sportowy może choć na moment wyprowadzić klub na prostą. Puchar Polski w 2020 roku jest możliwy, ale by go zdobyć potrzeba naprawdę dużo. Trzeba mieć w miarę mocną drużynę, trochę szczęścia, kolejne szczęście w losowaniu 1/2 finału, należy trafić z dyspozycją dnia w dniu meczu, być dobrze przygotowanym zespołem taktycznie, wykorzystać najmniejsze słabości rywali czy nawet strzelić gola na 1:0 (statystycznie prowadzenie Lecha znacznie zwiększa szanse na wygraną).

A co z Ekstraklasą? Lech jest zbyt słaby, by utrzymywać wysoką formę na dłużej. Nawet najlepsi zawodnicy są za bardzo chimeryczni, ławki rezerwowych praktycznie nie ma, Lech nie przegrał od 25 października, więc wkrótce ta passa (jak każda seria) musi się skończyć, ścisk w tabeli jest duży, dlatego nawet jedna porażka z miejsca pogorszy sytuację poznaniaków w tabeli. Obiektywnie pisząc Lech to zespół nierówny i zbyt słaby, żeby w dłuższym okresie czasu być w dobrej formie, wytrzymał mentalnie czy regularnie ogrywał najlepsze ekipy w kraju. Puchar Polski to tylko 3 dobre mecze, w lidze trzeba by było pokazać się z dobrej strony w 12-13 spotkaniach z 17 ligowych meczów jakie zostały do końca sezonu. Jak dobrze pójdzie Lech może uplasuje się na podium wywalczając tym samym awans do europejskich pucharów, które latem również mogłyby okazać się małą odskocznią od bieżących problemów nękających klub. Pamiętając jednak mnóstwo rozczarowań z poprzednich lat nie będzie niespodzianką, gdy Kolejorz przykładowo odpadnie w półfinale Pucharu Polski a w Ekstraklasie zajmie na koniec rozgrywek 5-6. miejsce. Lech często zaskakuje negatywnie przez co trzeba być tak naprawdę gotów na wszystko. Nawet na dolną ósemkę, która i tak niewiele by zmieniła w myśleniu rządzących. A co latem i dalej jesienią 2020? Za daleko, aby nawet przewidywać co się stanie, gdy w klubie nie będzie już Amarala, Jóźwiaka, Jevticia czy Gytkjaera. Na razie myśląc o 2020 roku myślimy głównie o pierwszych 5 miesiącach do 17 maja.

Kończąc na dziś. Zeszłoroczny sylwestrowy odcinek „Na chłodno” zatytułowaliśmy słowami „będziemy razem z nim” zaczerpniętym oczywiście z przyśpiewki „będziemy razem z nim, do końca naszych dni”. W tym roku jest tak samo. Kończymy fatalny dla klubu 2019 rok z tym samym hasłem. Tak jak wcześniej informowaliśmy – my na KKSLECH.com w 2020 roku będziemy robić swoje, będziemy przy Lechu, za Lechem i z Lechem tam gdzie się da samemu dając z siebie wszystko. Reszta zależy już tylko od zarządu, piłkarzy, trenerów czy wszystkich innych osób tworzących klub w 2020 roku. Korzystając z okazji życzymy wszystkim kibicom Kolejorza przede wszystkim wytrwałości w nadchodzącym 2020 roku, ponieważ może się przydać, dużo zdrówka + samych sukcesów w życiu prywatnym i zawodowym oraz spełnienia marzeń, które zapewne będzie Wam łatwiej zrealizować niż Lechowi na dobre stanąć na nogi. Najlepszego w 2020 roku!

PS. Jeszcze nie kończymy pisać w 2019 roku. Jeszcze dziś pojawią się 2 rzeczy, jutro w Nowy Rok działamy na trzeźwo 🙂

Obserwuj KKSLECH.com i przeglądaj nasze treści również na dwóch portalach społecznościowych. Nasz serwis nie posiada swojego profilu na Facebooku.
—
TWITTER
YOUTUBE

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <