Lechowy Śmietnik Kibica 2018/2019

Lech i europejskie puchary to w ostatnich latach niezbyt udane połączenie, więc siłą rzeczy niestety Genk był poza naszym zasięgiem. Zresztą skoro mowa o europejskich pucharach to po ostatniej porażce Realu w Moskwie miałem okazję przeczytać już kilka artykułów o trenerze Gonczarenko i szczerze mówiąc jeszcze bardziej doceniam jego rozwój i osiągnięcia. Jeśli redakcja przepuści to poniżej przekopiowałem parę ciekawych fragmentów z artykułu na weszło, który swoją drogą polecam przeczytać w całości.

„Debiut BATE w Lidze Mistrzów we wrześniu 2008 roku był historyczny z dwóch powodów. Po pierwsze, drużyna z Białorusi, piłkarskiego kraju trzeciego świata, debiutowała w elitarnych rozgrywkach. Po drugie, Gonczarenko został najmłodszym trenerem w historii Ligi Mistrzów, który poprowadził zespół w fazie grupowej – miał wówczas raptem 31 lat.” (…) „Dla władz najważniejsze było, że nowy szkoleniowiec to człowiek „stąd”, który zna klub jak własną kieszeń i nie potrzebuje czasu na wdrażanie się w związanie z nim tematy.” (…) „Gonczarenko czy Jarmakowicz od samego początku mieli pełną wiedzą na temat tego, co dzieje się w klubie, a staż w rezerwach pozwolił im dokładnie zapoznać się z młodymi zawodnikami, których później wprowadzali do pierwszej drużyny.” (…) „Podobnego bzika Białorusin ma na punkcie koncentracji w czasie meczów i treningów. Jak sam mówi, doba ma 24 godziny, trening dwie, więc w tym czasie oczekuje od swoich zawodników maksymalnego skupienia. Jako całość szatnia Gonczarenki to system naczyń połączonych. Koncentracja pomaga w zdyscyplinowaniu graczy, dyscyplina na swój sposób buduje atmosferę, a ta z kolei ma przełożenie na wyniki. W połączeniu ze zmysłem taktycznym Białorusina przynosi to efekt, co widać na przykładzie BATE, które sukcesy odnosiło bez żadnych magicznych sztuczek trenera. Gonczarenko to po prostu rzemieślnik, a nie iluzjonista. Człowiek stawiający na rezultat. Fanatyk pracy i typ trenera–perfekcjonisty, który musi wszystko umieć i wszystko znać.” (…) „Od nieprzychylnych głosów uciec się jednak nie da. Za Gonczarenką przez kilka ładnych lat ciągnęła się opinia szczęściarza, robiącego karierę na plecach prezesa-milionera, która ostatecznie skłoniła go do opuszczenia BATE i udowodnienia swojego kunsztu w innym klubie. Wszystko po to raz na zawsze zedrzeć łatkę – jak powtarzali złośliwi – Guardioli dla ubogich, którego z hiszpańskim geniuszem łączył wyłącznie zakładany na mecz włoski garnitur.” (…) „Niemal wszystko, z czym białoruski szkoleniowiec zetknął się w Rosji podczas pierwszych dwóch lat pracy, mogło zrazić go tamtejszego futbolu. Gonczarenko nie miał jednak zamiaru przenosić się do innego kraju, choć na brak atrakcyjnych ofert chociażby z Kazachstanu czy Azerbejdżanu nie mógł narzekać. Zamiast jednak rzucić się na wielki kontrakt i pewnie dołożyć do CV kilka trofeów wywalczonych w słabszej lidze, postanowił zostać w Rosji i kolejny raz wszystkich zaskoczyć. Po farsie w Jekaterynburgu Gonczarenko, trener z Ligą Mistrzów i ograniem Bayernu Monachium na koncie, zdecydował się bowiem przyjąć posadę… asystenta Leonida Słuckiego w CSKA Moskwa.
Pokora, którą Białorusin pokazał, decydując się na obniżenie swojego trenerskiego statusu, to kolejna cecha, która zajmuje wysokie miejsce się w jego prywatnym kanonie. Gonczarenko, któremu przecież nie groziło bezrobocie, doszedł do wniosku, że skoro w dwóch kolejnych klubach nie powiodło mu się tak, jak sobie zakładał, to być może źródłem problemu jest on sam. A skoro tak, to musi zrobić krok w tył, spojrzeć z innej perspektywy, podejrzeć, jak pracują ludzie, którzy w rosyjskiej piłce widzieli zdecydowanie więcej. I dopiero później znów skoczyć na głęboką wodę.” (…) „Gonczarenko przejął CSKA w stosunkowo trudnym okresie. W moskiewskim klubie nastała właśnie era zaciskania pasa związana z problemami finansowymi właściciela Jewgienija Ginera i koniecznością spłacenia kredytu zaciągniętego na budowę nowego stadionu. W tych niezbyt sprzyjających warunkach Białorusin poradził sobie jednak znakomicie, dwukrotnie sięgając z mocno wypalonym zespołem po wicemistrzostwo kraju, a co najważniejsze – gwarantując klubowi spore zyski za awans do fazy grupowej Ligi Mistrzów. Przy okazji, to właśnie pod jego okiem w pełni rozkwitł talent Aleksandra Gołowina czy Vitinho, na których tego lata CSKA zarobiło czterdzieści milionów euro.” (…) „Zespół, którym obecnie dysponuje, oparty jest głównie na młodych, obiecujących zawodnikach nowe rozgrywki zaczął bardzo udanie, bo od zwycięstwa w meczu o Superpuchar Rosji. W lidze też wygląda całkiem nieźle – po dziewięciu kolejkach zajmuje w lidze czwarte miejsce z sześcioma punktami straty do liderującego Zenitu. Moskiewska młodzież, którą Gonczarenko umiejętnie wprowadza do seniorskiej piłki, docelowo ma podążyć szlakiem wytyczonym przez Gołowina – wypromować się i dać zarobić klubowi. Póki co wszystko jest na dobrej drodze, bo zawodnicy tacy jak Fiodor Czałow (lider klasyfikacji strzelców Premier Ligi), Ivan Obliakow (Gonczarenko mocno stawiał na niego jeszcze w Ufie), Kristijan Bistrović, Ilzat Achmetow, Jaka Bijol czy (na razie) tylko wypożyczony z Evertonu Nikola Vlasić na własnym podwórku prezentują się doskonale. Jeszcze lepiej wygląda to na arenie europejskiej, bo przecież wielki Real Madryt ograł taki zespół: 32-22,22,32-28,20,19,20,28,21-20 (z ławki: 23, 19, 20). Średnia wieku to nieco ponad 23 lata.”

Co ciekawe Białorusin podobno był kandydatem na trenera Lecha „A pamiętajmy, że Gonczarenko był bardzo bliski podjęcia pracy w Polsce. W 2012 roku był o krok od podpisania umowy z Lechem Poznań. „Szefowie Lecha nie ukrywają, że bardzo liczą na nowego trenera i jego twardą rękę w prowadzeniu zespołu. Przypomnijmy, że Gonczarenko w listopadzie 2007 roku przejął BATE i już jesienią 2009 roku białoruski klub zadebiutował w Lidze Mistrzów. Także w tym sezonie BATE grało w tych elitarnych rozgrywkach. W międzyczasie mistrz Białorusi dwukrotnie rywalizował także w Lidze Europy. Sukcesy godne pozazdroszczenia przez wszystkie polskie kluby! Jeszcze rok temu osobę Gonczarenki wiązano z Legią Warszawa i Wisłą Kraków” – pisał wówczas „Przegląd Sportowy”. Do finalizacji rozmów jednak nie doszło, dziś w Poznaniu mogą tego mocno żałować.”
Ciekawe jak wyglądało by CV Gonczarenki i wyniki Lecha gdyby faktycznie do nas trafił. Może powtórzyłby sukcesy z BATE, a może skończyłby jak Skorża? Tego się już nie dowiemy, ale taki typ trenera lubię i chciałbym żeby Ivan nie mając już nic do stracenia zrobił to co Gonczarenko robi obecnie w CSKA czyli odstawił wszystkich wypalonych oraz nic nie wnoszących do gry zawodników i postawił na juniorów.