Tak przez 7 lat była niszczona atmosfera

Atmosfera wokół klubu jest obecnie fatalna, a sam Lech Poznań znajduje się w fazie rozkładu na wielu polach. Zmiana trenera niewiele tutaj pomoże, gdyż wszystkie problemy, które nękają klub od wielu, wielu miesięcy pozostaną. Nowy szkoleniowiec tak jak poprzedni – pomoże tylko na parę miesięcy. Bez poważnych zmian Lech nie dźwignie się ani sportowo ani nie polepszy atmosfery.

Lech nie pomysłu, jak poprawić fatalną atmosferę wokół klubu, naprawić błędy, które cały czas popełnia, w jaki sposób odbudować zaufanie kibiców czy zachęcić ich do przychodzenia na stadion. Wszystko spocznie na barkach nowego trenera, jednak nawet zwycięstwa niewiele pomogą. Zaufanie wielu kibiców do zarządu po prostu skończyło się. Nawet po serii wygranych później ponownie przyjdzie kryzys z którego Lech będzie wychodził miesiącami popełniając przy okazji mnóstwo błędów jeśli nie zmieni swojego myślenia. Ludzie tworzący Lecha tej jesieni w końcu się doigrali. Zaufanie do ich działań spadło do zera, a atmosfera, którą niszczyli od 7 lat sięgnęła dna. Złość czy rozczarowanie coraz rzadziej towarzyszy kibicom. Więcej jest już już obojętności i zniechęcenia, które wielu kibicom przez ruchy nieodpowiedzialnych osób towarzyszą od dawna. Jak wyglądała stopniowa destrukcja atmosfery panującej wokół Lecha Poznań, którą szło dostrzec m.in. śledząc Wasze komentarze? O tym więcej poniżej.

Życie wspomnieniami 2011

W 2011 roku Lech nie grał w europejskich pucharach, więc po pasjonującej jesieni 2010 kibice musieli trochę zejść na ziemię. Kolejorz rywalizował co jedynie na krajowym podwórku na którym szło mu średnio. Szczególnie jesienią Jose Bakero jako trener sobie nie radził, kibice byli niezadowoleni z wyników, czołówka zaczęła uciekać poznaniakom, jednak przyszłość nie rysowała się wtedy w tak czarnych barwach, jak obecnie.

Nudna jesień 2012

Rządy nowego zarządu powoli stawały się coraz bardziej widoczne. W sierpniu 2012 roku Lech skompromitował się najpierw w Lidze Europy, a po paru dniach w Pucharze Polski. Tamtej jesieni Kolejorz dobrze radził sobie na wyjazdach i słabo u siebie. Był w czołówce, ale atmosfera wokół klubu przed 6 laty nie była zbyt ciekawa. Mecze rozgrywane tylko raz w tygodniu nie napędzały atmosfery. Jesień 2012 należała do nudnych rund podczas której zainteresowanie losami Lecha stopniowo spadało.

Bolesne lato 2013

O ile latem 2012 roku zarząd zareagował jeszcze oświadczeniem po kompromitacji w Pucharze Polski, to rok później nie zrobił już nic. Lechici najpierw ośmieszyli się z Żalgirisem Wilno, by po paru tygodniach odpaść jeszcze w 1/8 finału Pucharu Polski z Miedzią Legnica. Atmosfera była wtedy słaba, trochę nerwowa, jednak kibice oszczędzali zarząd krytykując go nieco nieśmiało. Przed 5 laty patrząc na opinie kibiców była jeszcze nadzieja na mistrzostwo czy mocnego Lecha Poznań.

Poważny kryzys 2014

Latem 2014 roku po raz pierwszy kibice zareagowali także na stadionie. Mariusz Rumak został zrugany przez Kocioł, który domagał się jego wyrzucenia. Oberwało się również piłkarzom. Później doszło do zmiany trenera, jesienią lechici grali w kratkę, ale już wiosną z tygodnia na tydzień rozpędzali się coraz mocniej. Kolejorz pechowo przegrał w finale Pucharu Polski, zdobył Mistrzostwo Polski 2015, później latem Superpuchar Polski i wydawało się, że obecnego zarządu nikt już nie będzie się czepiał.

Smutna wczesna jesień 2015

Po ograniu Legii w Superpucharze Polski niektórzy zawodnicy uwierzyli, że są najlepsi. Maciej Skorża nie mógł sobie z nimi poradzić, Lecha dosięgnął ogromny, niespotykany od lat kryzys, poznaniacy wylądowali w strefie spadkowej, Jacek Rutkowski chciał zostawić Skorżę, jednak zarząd m.in. po rozmowach z zawodnikami kilka dni później podjął inną decyzję. Skorża odszedł, przyszedł Jan Urban, który szybko odbudował atmosferę i zaczął wygrywać po 1:0. Dzięki temu coraz bardziej krytykowany zarząd na chwilę mógł odetchnąć z ulgą.

Zmarnowana pierwsza połowa 2016 roku

Wiosna 2016 była jedną z najgorszych rund wiosennych w ostatnich latach. Jan Urban nie bazował już na przygotowaniach Macieja Skorży. Sam przygotował zespół do rundy wiosennej, drużyna zmagała się wówczas z wieloma urazami, grała słabo, przegrała w finale Pucharu Polski i nie awansowała do europejskich pucharów poprzez ligę. Krytyka zarządu była coraz większa. Kiedy władze niespodziewanie przedłużyły umowę z Urbanem po nieudanym sezonie 2015/2016 wówczas Karol Klimczak i Piotr Rutkowski jeszcze mocniej zaczęli działać kibicom na nerwy.

Bolesny 2 maja 2017

Po tym co się wydarzyło 2 maja 2017 roku zarząd mógł umyć ręce. Wcześniej zatrudnił na papierze ciekawego trenera Nenada Bjelicę, zainwestował pieniądze w rozwój drużyny, przeprowadził na papierze ciekawe transfery, dlatego największą winę za przegrany finał Pucharu Polski z Arką na Narodowym ponoszą zawodnicy, którzy wtedy zawiedli. Najpierw nie wykorzystali stworzonych przez siebie sytuacji, a później spalili się przegrywając mecz, którego nie mieli prawa przegrać. Właśnie od 2 maja 2017 roku Lech leży. Mentalnie nie pozbierał się, nie odbudował atmosfery tylko jeszcze ją pogorszył.

Nerwowa jesień 2017

Latem w Lechu doszło do małej czystki. Przyszli kolejni zawodnicy, a tymczasem Lech nie zrobił większego postępu w grze czy w wynikach. W ciągu paru dni odpadł z 2 frontów radząc sobie też przeciętnie w Ekstraklasie. Początkowo fartownie przewodził w lidze co przy słabym stylu prezentowanym przez zespól nie mogło trwać zbyt długo. Kolejorz w drugiej połowie października 2017 roku stracił więc 1. miejsce w tabeli, wpadł w jesienny kryzys na który zarząd nie reagował. Zwolnić Bjelicę? nie zwolnić? czekać? Władze nie miały pomysłu co robić.

Najgorszy 2018 rok

2018 rok jest popisem bezmyślności, nieudolności i niekompetencji wszystkich ludzi zarządzających Lechem Poznań. Tak złego roku na wszystkich frontach nie było od wielu, wielu lat. Zaczęło się od zimy, kiedy Lech zamiast wzmocnić zespół uzupełnił drużynę takimi asami jak m.in. Oleksiy Khoblenko czy Piotr Tomasik, który był rezerwowym zawodnikiem Jagiellonii po kontuzji i o którego Piotr Rutkowski szarpał się jeszcze przez kilka dni z włodarzami białostockiego klubu. Lech od początku rundy wiosennej grał słabo. Z upływem marca i kwietnia było lepiej, poznaniacy dogonili nawet czołówkę, zostali liderem po 30. kolejce aż w fazie finałowej nagle zapomnieli, jak się gra. Lech przegrał 4 kolejne mecze u siebie ledwo dostając się do europejskich pucharów. Nenad Bjelica został zwolniony za późno, uzupełnienia składu nic nie wniosły, a 20 maja kibice w końcu zaprotestowali m.in. przeciwko nieudolnym działaniom zarządu w ostatnich latach. Co zrobił później Lech?

Żeby odwrócić uwagę od wydarzeń 20 maja jeszcze przed nimi zatrudnił Ivana Djurdjevicia jako trenera. Potem Piotr Rutkowski mówił, że się nie podda i będzie walczył dalej, klub przeprowadził transfery zbyt późno, nadal nie wzmocnił środka pola do czego kibice mieli pretensje już zimą, nowym dyrektorem sportowym został tzw. „słup”, natomiast szefem skautów osoba, która pracowała już wcześniej w Lechu tylko na innym stanowisku. Tym samym zarząd nie przeprowadził po 20 maja poważniejszych zmian. Dokonał tylko pozorowane ruchy dla spokoju, które oczywiście go nie dały. Po odpadnięciu z Pucharu Polski, a także po serii słabych spotkań w Ekstraklasie atmosfera i nastroje wokół klubu zostały zatłuczone do końca. Kibice stracili zaufanie do zarządu, który znów popełnił błędy, znów nie podał się do dymisji, a na końcu potraktował Ivana Djurdjevicia mało elegancko. W 2018 roku osoby rządzące Lechem Poznań podjęły same złe decyzje do których się nie przyznały. I co najgorsze – nie chcą tego zrobić ani w końcu po 7 latach ustąpić. Złość kibiców po złych wynikach czy rozczarowanie przeważanie zamieniło się w niemoc, znużenie oraz zniechęcenie. Same złe decyzje zarządu podjęte w 2018 roku musiały doprowadzić do zabicia atmosfery i wiary w lepszą przyszłość. Tak się stało.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <