Lechowy Śmietnik Kibica 2019/2020

Wiem, że trochę późno w tej rundzie, ale mam nadzieję, że się spodoba.
Zjazd forum VI.

-W cholerę z tym bojkotem – zaklął kibol z IV o godzinie 2.35 w nocy, pisząc kolejnego posta nawołującego do całkowitego bojkotu meczów na Bułgarskiej. – Niby jest bojkot a nie ma bojkotu. Jakiś taki bezpłciowy, jak obecny Kocioł, jak zarząd, jak dyrektor sportowy. Minimalistyczny taki. Poniżej dziesięciu koła na meczu już było. Niby dobrze, ale trzeba grać o całą pulę. Tak! W Ekstraklapie trzeba walczyć o majstra, w pucharach o zwycięstwo w finale, z zarządem o dymisję Rutka a w bojkocie o całkowity bojkot. No to piszę dalej!
I kibol z IV zaczął pisać. – Lech umiera na naszych oczach! A wszystko przez tych nieudaczników z Wronek. To oni go zatruli, to oni mogli zrobić z niego hegemona ligi a zrobili Hegemona ze Zbójcerzy. Nie ma serc, nie ma ducha. Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy – (o, wieszczem Adasiem pojechałem, co by tu jeszcze dodać? Może zmienię puszczę litewską na Notecką): „Siedzą Rutki we Wronkach jako sępów kupa, grzejących się wraz z Kotłem na oleju z trupa”. Właśnie, i tylko trup jest, i krematorium, i bojkot trupa i spać się chce. Zieeew…. Ale piszę… Kibice!… znaczy… kibole. Różnie z naszym Lechem było, raz lepiej raz gorzej. Ale zawsze w naszej lokomotywie był Kocioł rozgrzany jak piec… a teraz jak się na Kocioł patrzy to można być tylko czerwonym jak cegła…
– Ja tam na mecze będę chodzić – odpisała Mary.- Chyba, że bojkot będzie całkowity. To znaczy nie tylko, że nikt nie będzie chodzić na mecze, ale w telewizji też nie będzie oglądał. I nie spojrzy choćby jednym okiem na stadion – nawet jak wejdzie na wieżę widokową w Mosinie. No i oczywiście nie ma mowy o używaniu liter L, E, C, H w postach na forum, pismach urzędowych i prywatnych a nawet receptach lekarskich i donosach do urzędu skarbowego. Tylko taki bojkot mogę poprzeć.
-Gdzie twoja kibicowska tożsamość? Gdzie twoje niebiesko – białe… a zresztą. Trudno…
Nie przekonam… Trudno. Miał być sen o wiktorii – zamiast tego 20 maja był dzień, w którym pękło niebo. Nic się nie, z mych marzeń nie spełniło…. w życiu piękne są tylko chwile… Ech, żeby te najpiękniejsze jeszcze raz przeżyć… wehikuł czasu to byłby cud…ale to już było…Aaaa!!! Trzeba pisać a wszystko mi się pierdoli! Kurwa, sam diabeł tu nie pomoże!
Nagle trzasnęło, błysnęło i w pokoju kibola z IV stanął włochaty stwór z rogami i ogonem.
-Pan mnie wzywał? – zapytał grzecznie Diabeł, gdyż on to był właśnie.
-Nie…Chociaż tak, w sumie tak. Bo straciłem już wszelką nadzieję. Majstra nie ma, kiboli nie ma, Kotła nie ma, nawet bojkotu nie ma. Ach, żeby jeszcze raz przeżyć te chwile… Barcelony, Juventusy, Marsylie, Panathinaikosy…Fety na Starym, dyżurnego elektryka. Bany gwiżdżące na Dębcu, mecz z Zawiszą na Dolnej Wildzie…Ech, to se ne vrati…
-Hm, pan nie docenia naszych możliwości!
-Jakich tam możliwości?! Jak Rutek mógł Kocioł kupić to i was mógł kupić. O, proszę, zawsze diabeł o północy przychodził, a teraz dopiero o 3.17 żeś się pan zjawił. Gdzie twoja piekielna tożsamość i diabelski porządek? Nawet w piekle Rutki zaczynają swój burdel wprowadzać…
-Będę się jednak upierał, że szanowny pan nas nie docenia. A że przyszedłem trochę później? Teraz całodobowo działamy, ludzi więcej to i roboty więcej, frontem do klienta trzeba się ustawiać, klient nasz pan. A i kocioł mamy niejeden. To co pan szanowny życzy?
-No… tego…
-„Wehikuł czasu to byłby cud”? Dobrze słyszałem? No i co z tym wehikułem?
-No, chciałbym przeżyć to jeszcze raz! Te mecze z Barceloną, z Bilbao, z Marsylią. Nawet wpierdol z -Liverpoolem mogę przeżyć jeszcze raz, lepsze to niż wpierdol z Rakowem Częstochowa. I żeby jeszcze feta na rynku raz była!
-Panie kibol z IV… to da się załatwić, będzie pan zadowolony! Zaraz spiszemy umowę tylko… o, już się spisała. No, i tylko proszę nakłuć palec igiełką, podpisać i dni chwały wrócą.
-Na pewno wrócą? Będzie walka? Będzie majster? Będą Reale, Juventusy? Zresztą co tam Juventusy, ważne ze to nasz Kolejorz będzie. I romantyczne ustawki, napierdalanki na dworcach i stadionach… Dla tych chwil duszę bym sprzedał! Dobra, dawaj pan ten cyrograf i igłę. Gdzie mam podpisać?
Kibol z IV podpisał cyrograf. W tym momencie coś błysnęło jak raca, huknęło jak petarda i po Diable został tylko smród jak po giętej z dnia meczowego. Kibol z IV zaś obudził się na pace pewnego dobrze nam znanego samochodu dostawczego.
-A wy co tu robicie? – zapytał kibol z IV siedzących z nim na pace i sączących harnasie współpasażerów.
-A kogo się spodziewałeś? – odwrócił się z kabiny tomasz 1973. – Tyle razy odchodziłeś z forum i wracałeś, że już się od nas nie uwolnisz. Zresztą wiadomo: kto nie przyjdzie, ten ze szmaty! Bierz harnasia i ruszamy! Zaraz wbijam 1922 w nawigację i jedziemy do samego początku!
Transit na ostrzeszowskich blachach odpalił, coś błysnęło porażająco jak Makuszewski w wywiadzie i wycieczka wylądowała przed jakąś knajpą.
-A gdzie mnie tu zaniosło na to wygnajewo? – zdziwił się tomasz 1973 patrząc przez okno.
-Jakie wygnajewo, jakie wygnajewo? – oburzył się arek z Dębca. – Swój fyrtel poznałbym zawsze, nawet jak to jeszcze do Poznania nie należało. Tu się wszystko zaczęło, tak naprawdę to powinieneś buty z nóg i opony z transita zdjąć, albowiem ziemia, na której stoisz, święta jest. Knajpa Grzesiaka i Tritta, łapiesz? Widziałem kiedyś taką fotkę, pradziadek chyba miał. Ale opon może jednak nie zdejmuj, bo jeszcze chłopaki z Lutni na trybuny to zaadaptują i nie będziemy mieli jak dalej jechać.
Ekipa weszła do środka. W izbie przy długim stole siedziało kilkunastu chłopaków, żywo dyskutując.
-Kopiemy już tutaj od dwóch lat – zaczął jeden z zasiadających przy stole – i chyba mam pomysł…
-Widzicie? Widzicie? Od dwóch lat! Jaki 1922? 1920! Na pewno! – wyrwał się aaafyrtel. – Zawsze to mówiłem, w zasadzie nic innego sensownego nie mówiłem.
-Co racja, to racja – zaczął Grimmy, ale nie pozwolimy mu kontynuować, bo jeszcze właściciel knajpę zamknie i impuls do założenia naszego ukochanego klubu przeminie.
-… zarejestrować?
-Możemy zarejestrować. Dajmy już sobie może spokój z tym udawaniem, że bawimy się w KSM, gimnastykę, Sokoły, maszerowanie i tak dalej. To nuda, zresztą ksiądz dobrodziej siedzi sobie w Wirach i w ogóle się nie interesuje, co się tu wyrabia…
-Dobrze, że ksiądz nie może mieć syna – szepnął tomasz 1973. – Też by siedział we Frankf… znaczy w Wirach a młodego zrobiłby prezesem i mogliby mu nadmuchać. Jednak wtedy mieli w niektórych sprawach łatwiej.
-No, dobra. To jak nazywamy klub? Piłka Dębiec? FC Dębiec? Liga Dębiec?
-O, Liga to dobra nazwa – stwierdził Franek Kernlein.
-A to niby dlaczego? Bo jak żeś biegł w ostatnim meczu z Wildą to było ślisko i żeś się ligał? – odpowiedział Janek Dyzman.
-A nie, bo to porządna sportowa nazwa. Piłkarska.
-Do kitu. Lutnia będziemy się nazywać – stwierdził Janek.
-Lutnia? Bo ty sobie grasz grasz na trąbce? Może Luta chociaż… Albo Lutownica.
-Nie. Lutnia. A jak nie, to jako skarbnik sprawdzę, czy kolega aby na pewno opłacał wszystkie składki w terminie. Poza tym piłka jest u mnie w chacie i jak nie przyniosę to sobie co najwyżej biegi będziecie mogli urządzać.
-Biegi? – pomyślał Franek. – W sumie czemu nie…
-Ha, kojarzę temat – pomyślał kibol z IV. -Będzie za kilka miesięcy taki bieg, Franek zajmie drugie miejsce. A nazwę i tak przeforsuje. Ech, zawsze to drugie miejsce. Ale przynajmniej dyplom się zachował. Najstarszy dokument Ligi Dębiec.
Tymczasem dyskusja trwała dalej.
-No dobra, rejestrujemy. I co dalej? Gdzie chcemy kopać? To nasze kartoflisko dopuszczą, gdzie drzewa za słupki robią? – zastanowił się Jachu Nowicki, który potem za pierwszego prezesa Lutni robił zanim go w kamasze wzięli.
-W 2019 takie kartoflisko by dopuścili – pomyślał Siódmy majster – i znowu kontuzja, i znowu Rehasport, jak mnie to wkurwia. Chociaż nie, klatki dla gości chłopaki nie mają.
-Tutaj kawałek dalej jest takie pole. Zrzucimy się i będzie nasze. Bramki z jakiegoś drewna się zrobi…
-No i prawidłowo – pomyślał arek z Dębca. – Drewno służy do tego, żeby bramki z niego zrobić a nie do grania. W ogóle wszystko kiedyś jakoś prostsze było. Obrońca na obronę, napastnik do ataku, system 3-2-5 więc łącznik do łączenia, drewno żeby bramkę z niego zrobić.
-A gdzie te bramki będziemy trzymać? – padło pytanie.
-Tu niedaleko jeden kolejarz mieszka, nasz jedyny kibic zresztą. I on ma szopę, w której jakieś klamoty trzyma. Damy mu karnet na wszystkie mecze, to może te słupki i poprzeczki przechowa.
-Kibic ma się liczyć? Cokolwiek w klubie ma od niego zależeć? Mecz ma się odbyć albo nie bo Pan Kibic szopę otworzy albo nie? A jak zabaluje? A jak powie: „Mam, kurwa, dosyć?” – zaczął się żołądkować tolep.
-Chuja się znasz, dobrze jest – zgasił go Bart, a tomasz 1973 zaprogramował nawigację na 1934. Blacha transita wydała dźwięk niczym blacha autokaru Lecha przy kontakcie z jakąś pałą jebaną i wehikuł ruszył w przyszłość.
Po jakimś czasie transit wylądował na placu budowy. Wokół biegali ludzie z taczkami.
-Zbyuuuuuuuuuu….! – krzyknął kierownik budowy z budowlanym akcentem.- A ty czego z pustą taczką lotasz?
-Zapierdol taki szefie, że nie ma kiedy załadować. Zresztą zaraz do roboty lecę, to już nie warto – Zbychu zaczął kalkulować prawie po poznańsku.
-Tej, pyra z Kongresówki! – wydarł się kierownik. – Ładuj mi ta taczka ale już. Ino wyćpnij tam, gdzie żem ci pokazał, nie tam pod płotem na pałę.
-Ale kierowniku, pod płotem bliżej jest i nie trzeba tak lotać wte i wewte.
Zbychu! Na razie to ja tu kierownikiem jestem a ty masz robić jak ci każę. W szatni po fajrancie sobie rządzić możesz! A jak się nie podoba to chłopaki zaraz ci liścia wypłacą!
-Tak? – chytrze pomyślał Zbychu. – Dobra, będę rządził szatnią.
-Ani chybi klątwę rzucił, jak kiedyś jedna szeptucha w moich stronach – powiedziała tylkoLech. – Ta klątwa się za osiemdziesiąt lat zmaterializuje i kiedyś takie Zbychy rzeczywiście będą rządziły szatnią. Bez sensu kiprują, nie wiedzą co grać, kierownika nie słuchają.
-Na szczęście prawdziwych kiboli było wtedy więcej. Ech, wiara przed robotą i po fajrancie przychodziła za darmo stadion budować – westchnął arek z Dębca. – Nawet kiedyś zdjęcie z tej budowy widziałem, dziadek osobiście zapierdalał.
-Ale co? Kibole postawili ten stadion? Po co tak się uzależniać? A jak powiedzą, że mają, kurwa, dosyć? To stadion się nie zbuduje i dopiero moje ukochane Rutki na białych koniach będą musieli wjechać, żeby w ogóle coś tu było – zaczął smęcić tolep.
-Mam, kurwa, dosyć! – stwierdził Zbychu i wbił łopatę w ziemię. A kumpel po prawej stronie wbił mu liścia.
-Nie mam, kurwa, dosyć! – zmienił zdanie Zbychu chwytając się za łopatę, ale kumpel opacznie go zrozumiał i wypłacił mu jeszcze jednego liścia, po czym Zbychu zaczął zapierdalać z pełną taczką niczym wiele lat później Rychu Remień w swojej szczytowej formie.
-Widzisz? Chuja się znasz, dobrze jest! – podsumował Bart.
-Pewnie, że jest dobrze – dodała Mary. – Co chwila jakaś lokomotywa przejeżdża i miałabym więcej możliwości, gdyby ktoś mi podpadł. W sumie ten Dębiec był lepszy niż Bułgarska.
Tomasz 1973 natomiast nacisnął guziki 1-9-5-7. Wehikuł skoczył niczym, kurwa, Robert Gumny przez płot na Berwińskiego i nasza ekipa opuściła prawie gotowy stadion na Dębcu.

Transit ponownie wylądował na stadionie. Był to jednak inny stadion niż poprzednio. Zamiast naszej wiary na trybunach siedzieli jacyś ludzie o wschodnich rysach oraz smutni panowie, którzy byli naprawdę smutni. Podobnie zresztą, jak siedzący na murawie piłkarze obu drużyn.
-No i po co wam to było? Przecież i tak spadacie – wyrwał się zawodnik Gwardii (bo był to Stadion Dziesięciolecia w Warszawie, na który przeniesiono mecz Gwardia – Lech; ludzie o wschodnich rysach natomiast to przebitka z lat 90, ale to dlatego, że tomasz1973 niedokładnie ustawił wajchę w wehikule). – Teraz awansu na komisariacie nie będzie, wyjazdów nie będzie. A tak fajnie było w Szwecji dwa lata temu, chociaż i tak w końcu dostaliśmy w cymbał.
-Spadamy – odpowiedział Teodor Anioła. – Czasem warszawka może mieć mistrza. Czasem milicjanci. Ale nigdy jednocześnie. Wszystko pamiętamy. Rok temu to mi czołgi prawie pod chatą przejeżdżały. Kastę wam zapakowałem, Górnik będzie mistrzem, mogę spokojnie iść na ryby.
-A jednak ta drużyna miała potencjał! Spinają się tylko na warszawkę! Hańba, minimalizm! Nie chce im się! Zaorać to wszystko i pyry posadzić – zaczął się sadzić jak zwykle bombardier. – Żeby nic nie było!
-Chuja się znasz, dobrze jest – odpowiedział Bart, chociaż bez większego przekonania. A tomasz 1973 wbił w nawigację 1-9-8-3. Po czym transit zniknął z boiska jak Jevtić wtedy, gdy trzeba zrobić jakąś akcję.
Transit wylądował z powrotem w Poznaniu, chociaż tym razem już na Bułgarskiej. Właśnie kończył się trening pierwszej drużyny świeżo upieczonego mistrza Polski. W odróżnieniu od poprzedniej lokalizacji – tutaj humory dopisywały wszystkim zawodnikom. No, może prawie wszystkim…
-Mirek, Józek – rzucił Legendarny Baryła. – Poimprezowali wczoraj w Merkurym, co? Co to miało być w ogóle w waszym wykonaniu? Trening czy imieniny urabura ciotki Agaty? Chlali drinasy z palemką, tańczyli na stole i kopali się z koniem później, tak? To wasze dzisiejsze kopanie to jak seks słoni: kupa kurzu a efekty małe i za 24 miesiące. To jak? Płacicie kary finansowe czy zostajecie pół godzinki dłużej?
-Zapłacimy, trenerze, przepraszamy – rzucił na odczepnego Mirek Okoński.
-Mirek, po co? – zaczął marudzić Józek Adamiec. – Znowu kasa pójdzie, znowu będzie w chacie marudzenie, zresztą i tak jeszcze z Merkurego nie zdążyłem wrócić. A jeszcze siano z tobą ciągle na imprezach puszczam.
-Józek, nie każdy jest nie do zajebania, tak, jak ty.
-Oj, tam, pobiegamy trochę, Baryła coś tam poględzi i za pół godziny z głowy a kasa w kieszeni.
Kasa rzecz do odrobienia, ale niech ci będzie. Tylko żebyśmy nie żałowali.
-Chłopaki, szybka decyzja – zniecierpliwił się Baryła. – Płacicie czy zostajecie?
-Pła… – zaczął Mirek Okoński.
-Zostajemy trenerze- przerwał mu Józek. – Co mamy robić?
-Na początek dziesięć długości boiska! Ale na pełnej epie! Start!
Chłopaki ruszyli do przodu.
-Co tak wolno? – pokrzykiwał legendarny trener.- Co tak w dół patrzysz, Mirek? Hafta szukasz? Za tobą jest! Bardzo ładnie a teraz żabki przez całą długość!…. Super…. A teraz żabki z przeszkodami…. Co, zgon? No to jeszcze tylko żabki z przeszkodami i z zawiązanymi oczami.
-Trenerze…- wycharczał Józek Adamiec. – Nie widzę przeszkód!
-Ja też nie widzę – zarechotał Baryła. – Przeszkód żebyś doskakał do końca. Swoją drogą: nie widzę przeszkód! Jak ślepy koń na Wielkiej Pardubickiej. Będę musiał to gdzieś kiedyś wykorzystać. Dobra, koniec zabawy, idźcie do szatni, doprowadźcie się do jakiegokolwiek stanu.
-Przepraszamy, trenerze – powiedział Mirek po powrocie z szatni. – To nie było mądre. Ale następnym razem (chociaż oczywiście nie będzie następnego razu, nigdy w życiu, przenigdy!) to jednak zapłacę kasę. Bo kasa rzecz do odrobienia, a zdrowie jest tylko jedno. Zresztą kasa zawsze będzie. Się zarobi, się wyda a jak się skończy to się znowu zarobi.
-A jak się nie zarobi? – zapytał Józek, który właśnie doczołgał się z szatni.
-Józek! Mnie tu kochają! Jak nie będzie kasy to ofiarni kibice zawsze pomogą mi w potrzebie. Bo pomogą, prawda? Prawda, trenerze?!
Ale Baryła nic nie odpowiedział tylko odwrócił głowę. A tomasz1973 nacisnął kolejne cyferki.
Prawdę mówiąc, potem w transicie skończył się ordnung a zaczął się koncert życzeń. Najpierw ekipa pojechała do roku 1972, na stadion przy Dolnej Wildzie. „Kierownik drużyny gości jest proszony do szatni gospodarzy” – rozległ się komunikat w przerwie meczu, kiedy to bydgoski Zawisza prowadził z naszym Lechem 2-0, aby ostatecznie ulec 2-4, dzięki czemu po piętnastu latach banicji Lech wrócił do ekstraklasy. „ – To były czasy! – pomyślał kibol z IV. – Wszyscy razem, piłkarze, kibice i nawet działacze. I wszyscy ciągnęli wózek w jedną stronę, i jest feta. Nie to, co teraz. Ale przypomnijmy sobie jeszcze inne fety”. I kibol z IV zażądał odwiedzenia lat 1983, 1984, 1990, 1992, 2010 i 2015, gdyż jeden z majstrów obył się bez świętowania. Zresztą to i tak był smutny dzień (kto nie wie dlaczego, niech sobie sprawdzi).Siódmy majster chciał poprosić o podróż do roku 1981, lecz tomasz1973 sam wpadł na ten pomysł, po czym obaj panowie wrzasnęli jednocześnie: „I co, rudy chuju?! Brawo, Piotrek Mowlik!”, i zaczęło się świętowanie awansu Lecha do półfinału Pucharu Polski. Z kolei leftt kilka razy zażądał powrotu do roku 1988 i meczu z Barceloną. – Jebnij, kurwa, mocniej i wyżej, nie taką kulankę – darł się za każdym razem do Pachelskiego, ale Pachelski i tak nie mógł go słyszeć i za każdym razem Zubizaretta bronił. – I tak, kurwa, do zajebania – płakał leftt za każdym razem. – Jak pół roku temu w Łodzi w finale PP. Ci sami strzelali, ci sami trafili, ci sami zjebali. Tylko, że na szmatę starczyło, na Barcę już nie. Jeszcze trzeba tu wrócić, może do Henia Apostela trzeba krzyczeć.
Mary i tylkoLech z kolei wybrały podróż do roku 1990, żeby spróbować zaopatrzyć jadących na mecz do Marsylii piłkarzy w zdrowe, polskie pierogi z Żabki oraz ekologiczne żarcie stamtąd, gdzie mieszka tylkoLech. – Nie żryjcie tego francuskiego świństwa – przestrzegała Mary, ale piłkarze słuchali jej tak, jak Pachelski leftta więc ekipa musiała zadowolić się zwycięskim 3-2 w pierwszym meczu, do którego nawet nie trzeba było podróżować, gdyż po wyjazdowym zwycięstwie z Panathinaikosem Grimmy zaczął analizować grę Kolejorza w obu meczach no i te trzy tygodnie między meczami jakoś same zeszły.
-Kto był na meczu z Siarką? – zapytał arek z Dębca.
-Ja! – odpowiedział cały transit jak jeden mąż i kilka żon.
-Dobra, pojedźmy do 1996, żeby nikt nie musiał kłamać.
Tak więc i ten mecz został zaliczony.

Transit odwiedził również niesławny rok 2000, w którym to spadliśmy z ekstraklasy ( – Stachu Butka i tak lepszy od Rutka – mruknął tomasz1973, a bombardier dodał, że Stacha Butki przynajmniej nie można nazwać karłem). Dla zrównoważenia nastrojów tomasz1973 nacisnął 2002, a potem trochę pokręcił się po 2008 i 2010. Koncert życzeń trwał w najlepsze, w końcu ktoś powiedział:
Dobra, już pięć razy zmarzliśmy na Juventusie, sześć razy Możdżeń załadował Manchesterowi i cztery razy Ivan Feyenoordowi. Naciśnijcie na chwilę 2019, zobaczymy, co tam się dzieje w teraźniejszości, czy Rutek jakichś nowych grajków zakontraktował albo czy chociaż procenty drgnęły.
Tomasz1973 zaprogramował nawigację, transit poleciał między starymi jupiterami jak strzał dowolnego ligowego napastnika między szkietami Vujadinovicia, po czym wylądował na jakimś ogródku. Na ogródku siedział duży, łysy facet, wokół którego krety bawiły się w berka. Facet zdawał się nie zwracać na to uwagi, gdyż był zajęty pisaniem czegoś na kartce.
-Zoba, tej… – powiedział Siódmy majster. – To chyba ja. To teraz chyba nie mogę wyjść, bo jeżeli ja spotkam się ze mną to chyba coś pierdolnie, coś z jakąś antymaterią czy jakoś tak.
-A słyszeliście suchara? – nie dał rady powstrzymać się Bart – Żydzi skonstruowali rakietę, polecieli w kosmos, minęli wszechświat, przeniknęli do antyświata z antymaterii, wylądowali na antyplanecie, a na tej antyplanecie, na antykontynencie, w antylesie, stoi antydomek. Wchodzą do antydomku, a tam przy antystole na antykrzesłach siedzą antysemici. Dobre, co?
-Kiedyś słyszałem ten kawał – odpowiedział Grimmy. – Opowiadał to jeden mój kumpel, który potrafił położyć każdy dowcip. U niego przy antystole na antykrzesłach siedzieli antyżydzi.
Tymczasem do Siódmego majstra w ogródku dołączyła pewna kobieca postać.
-Poznaję – stwierdził Siódmy majster w transicie. – Teraz to i tak pierdolnie, niezależnie od antymaterii.

-I co, pozbyłeś się tych kretów? – zapytała retorycznie Pani Siódmomajstrowa a krety przerwały na chwilę berka, bo nie mogły wytrzymać ze śmiechu.
-Nie, skarbie. Ale napisałem piosenkę. VooVoo, Nosowska, klasyka, wiesz. Chcesz posłuchać? Nie chcesz? No to posłuchaj:

Myślę sobie , że
Ta chujnia kiedyś musi minąć
Kupi się obrońców
Zamiast samych drzew
Niedorobiony ogór
Zacznie przeciwników kiwać
A pipowata szóstka
Zawalczy tak jak lew

Nyrolowate Rutki
Zaczną kupować niczym Perez
Więc malkontenci z trybun
Sami zmyją się
Nieśmiały dotąd doping
Będzie słyszany aż w Kleszczewie
Choć kretów w mym ogródku
Nie będzie wcale mniej

Choć ruskie pomioty
To nie nasi w tabeli sąsiedzi
Ja wciąż wierzę, że
Wujek wschodnią bladź w wannie odwiedzi

Stanie się tak
Jak gdyby Rutków tu nie było…

-Mam, kurwa, dosyć! – krzyknęła Pani Siódmomajstrowa.
-Ja też, jedziemy stąd – powiedział tomasz1973.
-A mnie się trzeci wers od końca podobał – próbował bronić twórczości Siódmego majstra Bart.

-To co, ryzykujemy? – zapytał tomasz1973
-Co ryzykujemy?
-No, żeby przyszłość sprawdzić, jakiś plan 2050 czy 2030 chociaż.
-To może do najbliższej fety na rynku? – zaproponował kibol z IV. – Żebyśmy wiedzieli, kiedy można przestać bojkotować.
-Ale ja tylko cyferki tutaj mogę…Chociaż nie, nie zwróciłem uwagi na ten przycisk – zauważył nagle tomasz1973. – Taki kwadratowy przycisk z literą F. Może jak feta? Gorzej, jak Fryzjer. No dobra, raz kozie śmierć!
Tomasz1973 nacisnął przycisk. Transit poodbijał się od kretowisk niczym Gytkjaer od wszystkich otaczających go obrońców i wylądował na rynku. Nie był to jednak rynek w Poznaniu.
-Witamy serdecznie wszystkich mieszkańców Wronek na naszej fecie z okazji sprzedaży jubileuszowego, dwudziestego piątego zawodnika z akademii za kwotę powyżej miliona złotych – powitał wszystkich mieszkańców swojego miasta Młody Rutek.
-Jak cudownie – zachwycił się tolep.
-Z okazji wydarzenia tak doniosłego zamierzamy przedstawić naszą strategię na nadchodzący sezon 2030/31 i następne. Otóż będziemy walczyć. Będziemy walczyć o pełne trybuny i wyższe przychody. Żeby zapełnić trybuny, przeniesiemy mecze pierwszej drużyny do Wronek. Jeżeli to nie wystarczy do 100 procent frekwencji to jedną trybunę się zburzy i zrobi się na tym miejscu płatny parking. Warto zauważyć, iż cel ten osiągniemy bez konieczności poprawy miejsca w tabeli ligowej. A teraz bierzcie sobie giętą, co została z ostatniego meczu, a my zaczniemy fetę, bo kucharz fajną grecką sałatkę z tymże serem upichcił. Ale to już w starej, dobrej Borowiance.
-Ale zaraz, kurwa, tak nie miało być… – przeraził się kibol z IV – Taka to feta? Nie tak się umawiałem, nie taki był kontrakt…
-Może małym druczkiem? – życzliwie podpowiedział leftt.
-Może bardzo małym druczkiem? – zapytał Diabeł. – A może dużym, tylko nie czytasz umów dokładnie. Widziałeś, z kim w ogóle się umawiasz? Że z Diabłem? Nie, diabeł to tylko mój zawód. Nazywam się Boruta. Dokładnie Boruta Zgierz, jestem fanem Widzewa, w zeszłym roku podprowadziłem flagi z magazynu, a w następnych razem z moim współpracownikiem, Prezesem Karolem… A zresztą… Szkoda czasu, sam zobaczysz… hehehe! Widzew, Widzew, łódzki Widzew!
-… ja tej kurwy nienawidzę! – krzyknął kibol z IV budząc się nad niedokończonym postem na forum. Było już prawie jasno.
-Jaki koszmarny sen! Były piękne momenty, ale jednak koszmarny. Uff, miejmy nadzieję, że się nie spełni. Ciekawe tylko, o co ja palec skaleczyłem?