Top 10 (25-31.07)

Mickey van der Hart – solidna 4. Po owocach ich poznacie. A nasz bramkarz zachował czyste konto i chwała mu za to. Ale też okazji do wykazania się nie miał na szczęście zbyt wielu. Nie dałem noty wyżej bo były momenty, w których powinien wprowadzić trochę spokoju po koniec pierwszej i na początku drugiej połowy kiedy Wisła siała popłoch w naszym polu karnym…wyrzutami z autu. Przy strzale z dystansu Furmana w poprzeczkę parada raczej pod publiczkę, gdyby leciało w światło piłka by wpadła. Ale na szczęście nie wpadło (bramkarz musi mieć zawsze trochę szczęścia a on je chyba ma). Wydaje mi się, że trochę ma problemy z wyjściami do dośrodkowań i nie zawsze będzie podejmował właściwe decyzje (zostać czy iść). A co do gry nogami to póki co wygląda to oczywiście obiecująco, ale zobaczymy jak poradzi sobie w grach z drużynami, które będą wywierać większy pressing, bo wczoraj Zawada z przodu zostawiał mu sporo swobody i czasu na dokładne dogrania. Brawo za podrywanie kibiców do dopingu, potrzebny nam bramkarz, który żyje meczem.

Robert Gumny – 5. W tym meczu klasa. W obronie pewny i co najważniejsze notował czyste odbiory bez faulów. No i ten ciąg do przodu oraz zmysł do gry kombinacyjnej z klepki. Zaznaczyć jednak należy, że wszystko to fajnie wyglądało, bo miał z kim grać – zarówno Klupś jak i Puchacz chcieli wczoraj grać w piłkę. Gdyby Guma biegał na jednej flance z Makuszewskim czy Radutem to raczej nie wypadłby tak korzystnie bo po prostu nie miałby możliwości wykonać niektórych zagrań. Do pełni szczęścia brakuje mi u niego poprawy dośrodkowań, bo mam wrażenie, że część z nich jest na alibi, znacznie groźniejsze są jego płaskie dogrania w pole karne. No i trochę jakby poprawił strzał z dystansu, bo mocne uderzenie to on raczej posiada tylko z niego nie korzysta i mam wrażenie, że przeciwnik czasami trochę odpuszcza krycie Gumy z piłką bo wie, że zapewne nie uderzy i skupia się na innych zawodnikach przez co automatycznie wyłączane są pewne możliwości zagrań. Ale to na ten moment czepiani się – tak powinien grać dzisiaj nowoczesny boczny obrońca a Robert to przyszłość polskiej Reprezentacji.

Thomas Rogne – solidne 4. Wczoraj starał się być szefem obrony i wychodziło mu to poprawnie. Podobnie jak u Micka – mały minus za okres zdominowania gry przez Wisłę za pomocą…wyrzutów z autu. Po jednym z nich wybił piłkę na rzut rożny chociaż nikt go nie naciskał. No i właśnie te rożne – na zbliżeniach kamery przed ich wykonaniem widać było w oczach piłkarzy małe przerażenie. Thomas w takich sytuacjach powinien wprowadzać spokój i tego będziemy od niego wymagać. Widać jeszcze ponadto jeszcze trochę brak komunikacji z bramkarzem, ale jeśli Rogne będzie grał to powinno być tylko lepiej. Obawiam się jednak, że w kolejnych meczach (szczególnie wrześniowych z Lechią, Jagą i Wisłą) Thomas będzie miał więcej pracy bo Micki nie do końca radzi sobie z dośrodkowaniami przeciwnika i wtedy poznamy jego prawdziwą wartość. Plus za dochodzenie do strzałów przy stałych fragmentach gry, ale do pełni szczęścia powinien chociaż trafiać w światło brami, żeby dać przeciwnikowi okazję do popełnienia błędu.

Đorđe Crnomarković – 4. I to takie solidne 4, nawet pomimo czerwonej kartki. Przyzwoity występ „Czarnego Marka” (spodobało mi się jak jeden z forumowiczów go tak nazwał). Widać, że bardzo chce i się stara. I to mi się podoba. Drugą kartkę dostał po akcji, w której najpierw ruszył do przodu z piłą, minął przeciwnika i zrobił przewagę, czyli zrobił to czego wymaga trener od „nowego Lecha”. Ale niestety za chwilę stracił piłkę i potem musiał ratować się faulem. Takie ryzyko. Ale podoba mi się, że nie odpuścił. Z drugiej strony Rogne grał wczoraj bez ryzyka, nie popełniał błędu ale i nie stwarzał też przez to przewagi z przodu. A pierwsza kartka moim zdaniem to zła decyzja sędziego. Rasak wisiał na nim przez kilka metrów i faul na nim powinien być odgwizdany dużo wcześniej. Ale Czarny Marek nie chciał dać się przewrócić tylko ciągnął z akcją dalej. Nie zgodzę się, że zachował się nieodpowiedzialnie, uderzenie upierdliwego przeciwnika to był odruch. Natomiast podobało mi się to jak zachował się po otrzymaniu czerwieni – zszedł nie dyskutując z sędzią i ta sytuacja pokazuje, że jednak ma poukładane w głowie. A nie dyskutował i wymachiwał łapami jak co niektórzy potrafią czynić. Na minus brak reakcji przy strzale głową zawodnika Wisły w 45 minucie. Dał się bez problemu przeskoczyć przeciwnikowi. Mam nadzieję, że to wypadek przy pracy i nie będzie dopuszczał w przyszłości do takich sytuacji.
Wołodymyr Kostewycz – 3. I to tylko dlatego, że zespół nie stracił wczoraj bramki. Dla mnie to w tej chwili najsłabsze ogniwo Lecha. Tak jak ten gość gubi krycie to jakieś nieporozumienie. Przeglądałem ostatnio skróty meczów Kolejorza z poprzedniego sezonu i przy znacznej części straconych bramek Ukrainiec maczał swoje palce. Nie rozumiem dlaczego ten zawodnik jest obejmowany takim parasolem bezpieczeństwa i zawsze omija go krytyka. Przecież w Gliwicach to on był źle ustawiony i przy straconej bramce dał się przepchnąć Felixowi, który mając 176 cm pokonał bramkarza strzałem głową. W inne akcji Parzyszek w jednej ze swoich setek dał się wykazać Mikiemu i wyszedł z nim sam na sam bo Wołodymyr stał jak wryty i tylko się przyglądał jak zawodnik Piasta biegnie jego sektorem boiska. Wczoraj nie było wcale inaczej. Pod koniec pierwszej połowy przy wyrzucie piłki z autu przez Wisłę zostawił samego Józia do obrony w akcji z dwójką przeciwników przez co poszło dośrodkowanie i strzał, który van der Hart na szczęście obronił. Ale nikt oczywiście na to nie zwrócił uwagi, że tego dośrodkowania by nie było gdyby Ukrainiec był tam gdzie powinien być obrońca tylko każdy widział, że Czarny Marek dał się przepchnąć w walce o piłkę. Kostewych podobnie w 55 minucie dopuścił do strzału chociaż stał przy zawodniku Wisły. Ponadto przy dobitce Urygi po poprzeczce Furmana też stał jak wryty. No i te jego dośrodkowania. Rozumiem, że jego transfer miał być zastępstwem dla Douglasa, ale to nie ta liga i nie ta lewa noga. Tyle akcji i wysiłku drużyny ile on marnuje to w głowie się nie mieści. Często cała drużyna przedziera się długo pod pole karne przeciwnika a on tak niechlujnie wrzuca tą piłę – albo „balona” albo „niedolot”. Dobrze, że póki co nie dopuszczają go do wolnych, bo w tym elemencie dopiero potrafił irytować (pamiętam jego strzały w poprzednim sezonie za każdym razem prosto w mur). No i jeszcze kwestia jego współpracy z Józiem na lewej flance. Wyraźnie się nie lubią, widać tutaj brak zaufania i brak chemii, chociaż to moim zdaniem wynikać może z ograniczeń technicznych Kostewycha. Józiu z Gumą mam wrażenie, że mogli by grać ze sobą z zamkniętymi oczyma. A Wołodymyr zdaje się nie zauważać naszego młodego gracza, rzadko podaje mu piłkę, jeśli już to podaje górą na walkę, zazwyczaj trudne piłki i wsadza Jóźwiaka na minę. Potem wychodzi w pomeczowych ocenach, że Kamil ma dużo strat i gra chaotycznie, a on po prostu rzeźbi z tego co mu Ukrainiec zgotuje. Na plus trzeba mu oddać wczoraj dwa dobre zagrania – przy poprzeczce Jevticia i podaniu do Darko przy golu Christiana. Ale to według mnie zakłamuje jego wczorajszą ocenę, ponieważ Ukrainiec jest przede wszystkim obrońcą i wymagam osobiście od niego przede wszystkim niedopuszczania do stwarzania groźnych akcji przez przeciwnika. Może pora na Puchacza na lewej obronie?

Tymoteusz Klupś – 4. Co tu dużo mówić. Łaska kibica na pstrym koniu jeździ. I tak raz Tymek jest nadzieją kibiców na lepsze jutro, a kolejnego dnia wytyka mu się kilka prostych strat i na tej podstawie skazuje się go na bylejakość. Moim zdaniem wczoraj dopóki był na boisku to gra Kolejorza wyglądała rewelacyjnie, z Gumą stwarzali realne zagrożenie swoją kombinacyjną grą, przeciwnicy za nimi nie nadążali. To co mnie osobiście raziło w poprzednim sezonie to przewidywalność, opóźnianie gry i gra „na lagę”. Teraz jest więcej gry po ziemi i operowania piłką i wiadomo, że też będą przydarzać się straty, ale jeśli uda rozprowadzić się akcję po zagraniu z klepki to stwarza się przewaga i co za tym idzie łatwiej o akcje bramkowe. Klupś reprezentuje zupełnie inną szkołę futbolu niż obecne pokolenie polskich kopaczy i zupełnie nie wpisuje się do schematu polskiego skrzydłowego, którego jedynym zadaniem jest dośrodkowanie piłki na rosłego (najczęściej drewnianego) napastnika, który czasami przypadkiem trafi do siatki. Daję mu 4 na zachętę i oby kontuzje go omijały.

Tymoteusz Puchacz – 4. Ocena również na zachętę. Miał kilka fajnych zagrać, widać, że myśli na boisku, np. przy bramce Christiana. Bardzo się starał i wie, że będąc wystawianym na skrzydle kibice rozliczać go będą z bramek oraz asyst i dlatego decydował się na strzały. Mam jednak o Tymku swoje zdanie i według mnie to przyszłość polskiej reprezentacji, ale na pozycji lewego obrońcy. Chłopak ma rewelacyjne warunki fizyczne (nie to co mikrus Rybus), do tego jest szybki, ma ciąg na bramkę i potrafi uderzyć i przede wszystkim nie boi się tego robić (w przeciwieństwie np. do Gumnego). Nie rozumiem jego wystawiania na pozycji skrzydłowego, chyba, że jest to celowy i tylko czasowy zabieg, aby się ograł trochę w ofensywie. Najgorsza możliwa opcja to wystawianie go jako skrzydłowego aby pokazać potencjalnym przyszłym nabywcom jego uniwersalność i podbić cenę. Ale dla dobra polskiej piłki ten chłopak powinien jak najszybciej zająć miejsce Kostewycha na lewej obronie w Kolejorzu.

Pedro Tiba – 6. Wczoraj zagrał jak profesor. Nie mam zastrzeżeń – był zawsze tam gdzie być powinien, rozgrywał, przyspieszał akcje, asekurował obronę. W jego przypadku ewidentnie widać, że jest tym typem zawodnika, który znacznie zyskuje w sytuacji jeśli ma z kim grać w piłkę. I to nawet nie chodzi o formację ofensywną a bardziej o obrońców – wczoraj dostawał dokładne piłki do nogi od defensywy i nie tracił czasu na przygotowanie następnego zagrania a nawet często grał z pierwszej piłki co przyspieszało grę i stwarzało przewagę. Przykład Pedro świetnie pokazuje, że piłka to sport drużynowy i jak gra jednego zawodnika zależy od postawy pozostałych partnerów. Niby nie strzelał, nie dośrodkowywał, ale i tak pozostawił po sobie bardzo dobre wrażenie. Brawo!

Karlo Muhar – 4. Potrzeby jest taki gość na boisku. Po prostu walczak i tyle. Widać, że jest pewny siebie w defensywie, w ofensywie zwróciło uwagę jedno zagranie gdzie zwodem wyszedł spod krycia przeciwnika i szarpnął do przodu. Mam nadzieję, że w następnych meczach nabierze pewności w podaniach do przodu, bo w niedalekiej przyszłości akcje Lecha rozprowadzane przez dwójkę Tiba-Darko mogą stać się przewidywalne dla przeciwników. Jeśli Karlo stanie się dodatkową opcją w ataku (strzał z dystansu, prostopadłe podanie) to drżyjcie narody.

Darko Jevtić – 5. Zagrać taki mecz z zespołem takim jak Wisła to dla Darko „psi” obowiązek. Tyle w temacie. Pokazał to o czym wszyscy doskonale wiemy – doskonałą technikę użytkową, inteligencję na boisku i dołożył do tego walkę w defensywie (!). Jeśli się do czegoś przyczepić to trochę z premedytacją starał się nie zauważać Tomczyka w ataku (ile piłek zagrał Pawce?), przez co młody napastnik skończył zawody tylko z wywalczonym karnym. Rzuty rożne bite trochę schematycznie na długi słupek na Rogne – zbyt czytelne, nie stwarzały zagrożenia. Widać, że Darko ciągnie na lewą stronę. Może dobrym posunięciem byłoby wystawienie go na lewym skrzydle, Józio na prawym, gdzie najlepiej czuje się z Gumnym a Puchacz wędruje wtedy na lewą obronę? Po filmikach z obozu przygotowawczego widać, że Darko złapał z Tymkiem wspólny język i duet na lewej flance kreatywny Jevtić – dynamiczny Puchacz mógłby siać zagrożenie w szeregach przeciwników?

Filip Marchwiński – 4. Jaki ten chłopak ma luz w operowaniu piłką! Po pojedynczych jego zagraniach widać, że to chłopak z innej planety. Ale takich było wielu, trzeba na niego chuchać i dmuchać. Brakuje mu oczywiście trochę atletyczności, ale dla niego każda minuta na boisku to cenne doświadczenie i oby dalej tak pięknie się rozwijał.

Kamil Jóźwiak – 5. Dla mnie Kamil to piłkarz z innej bajki i przyszłość reprezentacji i to raczej bliższa niż dalsza. Koniec kropka. Niech tylko trenerzy nie robię mu krzywdy i nie wystawiają go na lewej flance. Józiu to urodzony prawoskrzydłowy i tam powinien grać. W reprezentacji też, gdzie razem z Gumnym na lata mogą stworzyć nierozłączny duet. Nie rozumiem zupełnie nazywanie Kamila jeźdźcem bez głowy przez co niektórych. Chyba tylko pan Gmoch czy inny tego typu ekspert może tak stwierdzić. On stara się grać kombinacyjnie, często z pierwszej piłki, drybluje i podejmuje ryzyko. To nie typ archaicznego skrzydłowego, który tylko będzie ciągnął do linii końcowej i będzie wrzucał piłki na ślepo na pole karne (patrz Grosicki czy szukając bliżej – Makuszewski). Jest bardzo dynamiczny, pokazał to w Gliwicach, pokazał to wczoraj. Myśli na boisku, zawsze szuka lepiej ustawionego kolegi. Wczoraj zdobył bramkę z akcji, z której wyciągnął maksimum, nie każdy trafiłby w takiej sytuacji. Józiu musi mieć tylko z kim grać. Sam nie przejdzie z piłką całego boiska i nie wejdzie z nią do bramki jak oczekiwaliby co niektórzy. Kamil to świetny zawodnik, wystarczy obdarzyć go zaufaniem a nie skreślać po jednym nieudanym zagraniu. Więcej wiary!

Paweł Tomczyk – 5. Dla mnie Pawka to najbardziej niedoceniany zawodnik Kolejorza. Aż czytać się nie chce, że Lech nie ma oprócz Christiana napastnika, że musi kupić kogoś do ataku, że Pawka jest drewniany. A już najbardziej wkurza kiedy nie trafi jakiejś setki – a ile ich miał w Kolejorzu? A ile miał Christian. A w ilu meczach w Kolejorzu Gytkiaer nie miał prawie wcale kontaktu z piłką i znikał na całe minuty z pola widzenia. Ale dziennikarze i działacze Lecha pozycjonują Duńczyka na mega gwiazdę. Ja poczekam z ocenami do września jak Kolejorz będzie grał z Lechią, Jagą i Wisłą i wtedy zobaczę dorobek bramkowy Gytkiera i przede wszystkim jego styl gry. Bo mam wrażenie, że Pawka w tych meczach nie zagra albo dostanie końcówki, gdzie wszystko już będzie rozstrzygnięte i raczej nikomu nie będzie się już chciało grać w piłkę. Wczoraj Tomczyk wycisnął ze swojego występu maksimum – sam zarobił karnego na straconej praktycznie piłce. W pozostałych sytuacjach był niedostrzegany przez kolegów, szczególnie dziwi brak zaufania do niego ze strony Darko. Zresztą gra przeważnie toczyła się w okolicach środka boiska, ewentualnie w jego bocznych sektorach. Na szczęście młody ma dobre nastawienie i świetny charakter, będzie z niego wiele pożytku, ale potrzebuje otrzymać chociaż minimalny kredyt zaufania.