Cztery sposoby Lecha na poprawę sytuacji

Lech Poznań miał dużo szczęścia przechodząc Radomiaka. Gdyby odpadł sezon 2020/2021 zakończyłby się już 11 lutego a tak został przedłużony co najmniej do 2-4 marca. Odpadnięcie Kolejorza z Pucharu Polski z miejsca kończy te rozgrywki oraz jednocześnie cały 2021 rok już w pierwszej jego połowie.

Obecnie tylko Puchar Polski może sprawić, że 2021 rok nie będzie gorszy od poprzedniego. Jeśli Lech go nie zdobędzie wtedy już nie podniesie się nawet jesienią. 3-4 przypadkowe wygrane w nowym sezonie nic mu nie dadzą, nie zmienią atmosfery, nastroje będą fatalne, w pamięci ludzi cały czas będzie to co było + strach co może się wydarzyć, gdy Lech Poznań znów wpadnie w coroczny jesienny kryzys.

Póki co zarząd Lecha Poznań jak zwykle ma szeroki wachlarz pomysłów wychodzenia z kryzysu i dawania nadziei naiwnym kibicom, którzy jeszcze w coś wierzą. Są to oczywiście te same pomysły stosowane już w poprzednich latach mające zatrzeć złe wrażenie i odsunąć winę od władz klubu. Kibice mają dzięki tym ruchom wierzyć w lepszą przyszłość, mieć nadzieję oraz znaleźć sobie kozła ofiarnego.

1) Zmiana trenera

To najlepszy sposób na poprawę sytuacji i wlanie w serca kibiców nadziei na przyszłość. Zmiana trenera w Lechu Poznań odsuwa uwagę kibiców od zarządu powodując chwilowy wzrost ich zadowolenia. Za wszystko obarczany jest poprzedni szkoleniowiec, a nowy ma popchnąć cały klub do przodu. Jest to cwany ruch władz stosowany już wielokrotnie. Nowy trener zawsze stymulował atmosferę na parę miesięcy, wprowadzał powiew nadziei a poprzedni, zwalniany szkoleniowiec był szkalowany przez kibiców, którymi zarząd sprytnie stara się manipulować. Swego czasu władze Lecha Poznań wdeptały twarz w ziemię Ivanowi Djurdjeviciowi obarczając go za dosłownie wszystko, z Macieja Skorży (z pomocą mediów) zrobiono wariata, który chciał wszystkim rządzić tracąc szatnię, z Nenada Bjelicy człowieka bez ambicji, Adam Nawałka został za to dziwakiem. Kibice Kolejorza aktualnie domagają się zmiany trenera co zarządowi jest na rękę. Będzie można wszystko zwalić na kolejnego szkoleniowca, będzie powiew nadziei, na pewno znajdą się tacy, którzy pochwalą zarząd za wybranie nowego trenera, media również skupią się na nowym trenerze zamiast na zarządzie. I tak w kółko.

2) Wyśmiewane poszukiwania naiwnych

Drugi punkt łączy się z pierwszym. Lech Poznań zatrudnia różnych kibiców na różnych stanowiskach, także w dziale marketingu. Przykładowo Adam Nawałka został tu sprowadzany dla zrobienia efektu „wow” na kibicach, miał ściągnąć ich na trybuny, zwiększyć frekwencję, z miejsca odmienić nastroje znużonych Wielkopolan i pomóc im zapomnieć o zdeptanym przez zarząd Djurdjeviciu. Ten ruch był już tutaj kiedyś szeroko opisywany. Zaraz po przyjściu Nawałki wszystko było dobrze, wszystko już grało, stadion stał się kolorowy, ale zgodnie z prognozami szybko opustoszał, do tańców, hasania, podskakiwania zostało kilkaset osób. Adam Nawałka nie okazał się magnesem dla zmęczonych kibiców, którzy mieli gdzieś zabawy obcych ludzi o innych priorytetach. Wyniki zespołu początkowo się poprawiły, atmosfera już nie, marketingowe działanie klubu nie wypaliło, pomysł Karola Klimczaka na szybkie przyciągnięcie kibiców na stadion, na polepszenie atmosfery ponownie się nie udał. Na nic zdały się mobilizacje, wysyłani ludzie przez dział marketingu, Polska czy obecny Lech Poznań to nie Anglia/Niemcy, gdzie bez względu na wyniki kibice będą pędzić na złamanie karku na stadion, bo „przyszedł nowy trener i teraz będzie dobrze”. Jeśli Lech Poznań zmieni trenera wówczas kibice ponownie będą mogli zobaczyć wzmożoną aktywność tych, którzy są najbliżej, tych którym szczególnie Karol Klimczak nie robi pod górkę, wjadą teksty w stylu „kibicem się jest a nie bywa”, „gdyby interesowała nas piłka zostalibyśmy kibicami”, dojdzie do nakręcania głównie gimbazy oraz nieświadomych niczego studentów. Znajdzie się jeszcze z kilkaset trochę starszych, naiwnych osób lub takich dla których Lech to dobra zabawa przy piwku po robocie.

3) Przypadkowane wygrane i liczenie na słabość innych

Trzeci punkt to taktyka na przeczekanie. Lech czeka na wygraną nad Śląskiem, bo myśli, że wtedy będzie lepiej. Czeka też na kolejne 2-3 wygrane z rzędu, żeby móc wrócić do sztucznego promowania przereklamowanej młodzieży, w między czasie wyśle jeszcze wygodne dla siebie, szczątkowe informacje dla zaprzyjaźnionych mediów i zacznie się ocieplanie wizerunku połaczone z jazdą po poprzednim trenerze. W rzeczywistości Lech nie zdaje sobie sprawy, że w obecnej sytuacji nie pomogą mu nawet 4 kolejne zwycięstwa po których z przysłowiowych nor wyjdą ci, którzy od razu się chowają, gdy znów jest kryzys. Zarząd także nie będzie cały czas siedział w ukryciu. Karol Klimczak tej zimy nieźle się zaszył, przed sezonem nie postawił przed drużyną żadnego celu sportowego, nagadał bzdur, że „sukces ma być efektem dobrej gry”, w razie 3-4 kolejnych wygranych naiwni kibice zajmą się liczeniem strat do czołówki, będą liczyć na słabość innych, a Karol Klimczak w większym spokoju będzie miał czas wymyślić nowe korpobzdury już na lato. Przypadkowe zwycięstwa, nędzne przełamanie ze Śląskiem czy z Wartą + liczenie na słabość innych to standard w Lechu Poznań. Już wczoraj prawie wszystko byłoby dobrze gdyby Lech wygrał. Wówczas miałby 6 oczek straty do podium, a wtedy wszystko byłoby możliwe. Na takim czymś Lech bazuje od lat, na pojedynczych zwycięstwach, które na końcu nie dają trofeów licząc przy tym na potknięcia rywali o mniejszych możliwościach finansowych.

4) Kolejna strategia na zyskanie czasu

Tym razem 4 sposób nie zostanie wprowadzony, choć warto o nim wspomnieć, bowiem właśnie tym pomysłem Lech próbował latem 2019 roku zakryć sezon 2018/2019. W przeszłości klub próbował już wszystkiego, byli gracze młodzi ze skautingu dla których Lech miał być tylko przystankiem, byli nieco starsi z większym doświadczeniem, byli obcokrajowcy, teraz jest młodzież + obcokrajowcy. Lech w końcu znalazł dobrą strategię, ponieważ na tej obecnej może zarabiać. To właśnie ta obecna strategia przyniosła zarządowi największe sukcesy finansowe, dlatego bez względu na końcowe rozstrzygnięcie sezonu 2020/2021 nowa strategia przedłużająca niekończącą się budowę drużyny nie zostanie latem wprowadzona. Obecnie talent ma tylko Jakub Kamiński, w końcu się go sprzeda, Tymoteusza Puchacza mimo fatalnych liczb (0 goli, 0 asyst w lidze) z pomocą zaprzyjaźnionej z klubem agencji także da się gdzieś opchnąć. Filip Marchwiński został co prawda zniszczony przez klub, jest zaszczuty, od ponad 1,5 roku nie umie się podnieść i już się nie podniesie nawet 2 golami czy asystą, ale być może uda się zarządowi wprowadzić innych wychowanków, którzy skończą lepiej. Szybkie przegranie sezonu 2020/2021 już w sposób matematyczny pozwoliłoby Lechowi wprowadzać kolejnych młodych do składu i rozpocząć ich promocję w celu uzyskania przyszłych zysków. Lech już czeka, by na swoich stronach opisać kolejne sukcesy wychowanków, cieszyć się z sukcesów „Modzia”, „Józia” czy „Bediego”, którzy nic z Lechem nie wygrali licząc również na gole czy asysty tych obecnych. W tym pomyśle media odgrywają ważną rolę. Nie wolno krytykować/punktować wychowanków, strategii, wolno jedynie ganić trenera i obcokrajowców.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <