Zupełnie inny Lech

W Lechu Poznań już dawno do śmietnika poszedł słynny „plan 2020” i wiele innych strategii wymyślanych przez zarząd m.in. w celu zyskania czasu na budowę drużyny czy dawania kibicom nadziei po fiasku poprzednich projektów.

Częste zmiany strategii są w Kolejorzu na porządku dziennym, obecnie Lech Poznań znów ma inną strategię, która wydaje się mieć ręce i nogi. Są duże podstawy, by wierzyć w powodzenie obecnego projektu wdrożonego na 100-lecie, który jest zupełnie inny od strategii sprzed 2 lat. Tamta strategia była wyśmiewana, wyszydzana przez wielu kibiców, którzy nie wierzyli w coś taniego, cwanego i wymyślonego przez zarząd z Karolem Klimczakiem na czele.

Latem 2019 roku po przegranym sezonie 2018/2019 nagle młodzi mieli nam dać sukcesy, przyciągać tłumy ludzi na stadion i mieć wsparcie, którego wcześniej nie mieli inni piłkarze. Tak nie było, wszyscy kibice zainteresowani sprawami sportowymi mieli gdzieś mityczną walkę wychowanków połączoną z zaangażowaniem, ponieważ chcieli wyników. Sam Klimczakowy projekt był projektem oszczędnościowym pasującym do małych klubów z małych miast, którym odpowiada rola średniaka bez ambicji. Przed 2 laty władze na różne sposoby starały się ściągać z zawodników presję, nie stawiały przed zespołem żadnych celów sportowych, trener Dariusz Żuraw miał po prostu ze spokojem budować drużynę.

Wielokrotnie wyśmiewana strategia oczywiście nie dała kibicom radości. Jesienią Lech wpadł w coroczny jesienny kryzys, głupio było zwolnić kolejnego trenera, wiosną 2020 poznaniacy zaczęli grać lepiej, po przerwie w rozgrywkach nawet bardzo dobrze, jednak znów przegrali sezon. Lech przegrywał ważne mecze o naprawdę dużą stawkę przed tysiącami ludzi, jego dobre wyniki na finiszu 2019/2020 tak naprawdę dały niewiele. Już w maju realnie tytuł był przegrany, strata do lidera po jesieni była za duża, poznaniacy goniąc podium ostatecznie dali radę je dogonić, lecz na więcej niż wicemistrzostwo nie było ich stać. Na dodatek w 1/2 finału Pucharu Polski przegrali u siebie po karnych z Lechią Gdańsk, wtedy decydujących jedenastek nie wykorzystali m.in. Filip Marchwiński i Kamil Jóźwiak.

Później Lech znów miał wzlot. Osiągnął wielki sukces w postaci awansu do Ligi Europy, który wyszedł nam wszystkim bokiem. Młody, niedoświadczony zespół nie był gotowy na grę na 3 frontach, zarząd nie zbudował odpowiednio szerokiej kadry, nie poradził sobie także trener Dariusz Żuraw dla którego awans do fazy grupowej okazał się początkiem końca. O wiośnie 2021 nie ma już nawet co wspominać, podczas niej ławka rezerwowych Lecha Poznań składała się często z samych juniorów, których jeszcze Dariusz Żuraw wystawiał nawet na dziwnych pozycjach. Tania, minimalistyczna strategia wyszła bokiem całemu klubowi niszcząc do końca całą atmosferę wśród kibiców.

Cechy Lechowej strategii 2019:

– Plan 70% wychowanków w wyjściowej jedenastce
– Wychowankowie, którzy swoją walką i zaangażowaniem mają przyciągać tłumy kibiców na stadion
– Chęć, by kibice cieszyli się z walecznej młodzieży, zadowalali się ich mitycznym zaangażowaniem i nie przywiązali aż tak dużej wagi do wyników sportowych
– Obcokrajowcy wyselekcjonowani przez dział skautingu do 26 lat dla których Lech ma być odskocznią
– Wsparcie strategii przez zaprzyjaźnionych z zarządem kibiców cieszących się widokiem wychowanków z dzielnicy, którzy wiedzą co to Lech
– Niska średnia wieku pierwszego składu (najniższa obok Pogoni i Zagłębia)
– Tzw. „zaciskanie pasa” przez zarząd, który nie chce ryzykować na rynku transferowym
– Wąska kadra, brak konkurencji na wielu pozycjach, dużo niedoświadczonej młodzieży na ławce (przykład: wiosna 2021)
– Brak grupek obcokrajowców
– Kolportowanie głupot takich jak m.in. „młodzi potrzebują czasu” czy „sezon przejściowy”
– Chęć bycia w samej ligowej czołówce i dawanie kibicom nadziei na spełnienie ich marzeń o sukcesach
– Promowanie wychowanków przed wynikami sportowymi
– Trener mający niewiele do powiedzenia i w pełni podporządkowany zarządowi oraz dyrektorowi sportowemu

Latem 2021 o dziwo strategia zmieniła się o 180 stopni. Spory wpływ na niespodziewane, pozytywne zmiany miało przyjście Macieja Skorży, który przewyższa cały klub ambicją i obsesyjną chęcią wygrywania za wszelką cenę. Kibice początkowo byli nieufni, nie wierzyli w lepszego Lecha pod wodzą przegranego zarządu, teraz powoli nabierają entuzjazmu, który ma podstawy. Na papierze obecna strategia faktycznie ma ręce i nogi, jest nowoczesna, pasuje do dużego klubu, do wymagań kibiców Kolejorza, nie jest też żadną fanaberią, gdyż podobne projekty od lat są stosowane przez zachodnie kluby. Teraz mamy Lecha Poznań, który chce coś wygrać, przynajmniej do 2 października pokazuje jakość i mierzy wysoko celując w najwyższe laury. Obecnie widzimy Kolejorza, który latem wydał trochę kasy, sprowadził ciekawych na papierze zawodników, niektórzy z nich pokazali już jakość. Doświadczony zespół jest szeroki, nie brakuje w nim rywalizacji, regularnie gra tylko jeden wychowanek, ale za to z ogromną jak na polskie warunki jakością, który cieszy a nie irytuje kibiców. Nie irytuje także wielu innych piłkarzy, da się ich lubić, warto ich wspierać i kibicować im na stadionie, który oczywiście szybko zaczął się zapełniać. O tym, czy obecna strategia 2021 wprowadzona dość przypadkowo głównie przez trenera faktycznie wypali, przekonamy się w maju 2022 roku. Jeżeli Lech w końcu coś zdobędzie wówczas będziemy mogli mówić o projekcie godnym Lecha Poznań. Nawet jeśli ta strategia da sukces, to nie ma żadnej gwarancji jej kontynuowania. Prędzej czy później zarząd znów może zapragnąć promocji wychowanków, ich większej liczby w składzie i trenera, którym będzie można rządzić.

Cechy Lechowej strategii 2021:

– Lech oparty na konkretnych obcokrajowcach z jakością
– Większość w jedenastce stanowią obcokrajowcy (w pierwszym składzie 1-2 Polaków)
– Jeden konkretny wychowanek w postaci Kamińskiego i kilku innych mających niski status w zespole
– Wychowankowie będący tylko zapleczem drużyny
– Rekordowe wydatki na transfery latem 2021
– Ściąganie do klubu piłkarzy +30 lat lub przed 30-stką o znanych możliwościach nie tylko kibicom (Sobiech, Douglas)
– Trener budujący Lecha po swojemu, który ma ogromny wpływ na wszystko, nawet na transfery
– Promocja wychowanków jest mniej ważna
– Szeroka kadra zespołu, duża rywalizacja w składzie (po 2 równorzędnych piłkarzy na pozycję)
– Utworzenie grupki Portugalczyków (Amaral, Tiba, Pereira, Rebocho)
– Jedna z najstarszych kadr w lidze, wystawianie doświadczonych jedenastek na mecze
– Dobra atmosfera wokół klubu, realne nadzieje kibiców na sukcesy
– Duża liczba piłkarzy dla których warto chodzić na mecze, rosnące frekwencje
– Nastawienie klubu na konkretny sukces sportowy (dublet)

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <