Pyry z gzikiem: Smutek w chwilach chwały

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek – W poniedziałek już po publikacji poprzedniego odcinka „Pyr z gzikiem” okazało się, że Pedro Tiba nie przejdzie tam, gdzie chciano w mediach, bo coś, coś tam, Legia jednak nie chciała (tradycyjne tłumaczenie zgodnie z przewidywaniami). Jak sami widzicie czasem nie warto nakręcać się plotkami, których nigdy nie publikowaliśmy i poczekać trochę dłużej na rozwój wydarzeń. Wypłynięcie tematu negocjacji tuż przed ostatnim meczem miało na celu popsucie nastrojów wokół Lecha Poznań, mistrzowskiej fety i jeszcze nakierowanie hejtu na zawodnika. To na szczęście się nie udało, ale na pewno byli tacy kibice, którzy już po pierwszych informacjach niepotrzebnie nakręcili się obrażając przy tym Pedro Tibę czy gwiżdżąc podczas ceremonii. Jemu należy się szacunek i podziękowanie za te 4 lata bez względu na to, gdzie będzie kontynuował swoją karierę. Pedro Tiba dał Lechowi Poznań tyle, ile mógł, zawsze był szczery w tym co mówił, to zarząd z trenerem słusznie z niego zrezygnowali, dlatego Portugalczyk ma prawo spokojnie dobić do końca swojej kariery, która na wysokim poziomie już się zakończyła.

W poniedziałek w jednym z wpisów ciekawy komentarz dodał kibic o nicku „Bart”:

– „Ciekawe jaka będzie frekwencja w nadchodzącej rundzie. Pewnie przez natłok meczów i kolejne podwyżki cen biletów, wiara będzie wybierać mecze do obejrzenia na stadionie. Powiem szczerze że, mimo 100 km do stadionu, rozważałem kupienie karnetu, bo w zeszłym sezonie byłem na tylu meczach że karnet bardziej się opłaca. Zrobiłem życiówkę i w jednym sezonie zrobiłem więcej meczów niż w kilka lat. Kiedy zobaczyłem ceny karnetów to szybko otrzeźwiałem. No drogo jest. Gdyby jeszcze karnety obejmowały pucharowe mecze… Paliwo też podrożało strasznie. Niby można też jechać pociągiem, ale nie zawsze rozkład pasuje plus własne auto to wygoda i niezależność. Nie zdziwię się jak średnia frekwencja spadnie, bo takich jak ja myślących portfelem będzie wielu. Po co w ogóle te podwyżki? Nie lepiej jest mieć więcej kibiców na trybunach? Przecież przy tańszych biletach przyjdzie więcej wiary i więcej się zarobi. Przychody z dnia meczowego to nie tylko liczba sprzedanych biletów.”

100% racji. Bilety na pojedyncze mecze są za drogie, mimo wysokich cen karnetów i tak opłaca się mieć stały abonament, jeśli ktoś w czasie rundy będzie chciał pojawić się na stadionie chociaż z 4 razy. Przez wysokie ceny pojedynczych wejściówek w Lechu dojdzie do sytuacji znanej już z poprzednich sezonów, między innymi z lata 2015. Wtedy kibice wybierali sobie mecze. Podczas ligowych spotkań stadion świecił pustkami, na Lecha chodziło góra kilkanaście tysięcy ludzi, podczas gier w pucharach frekwencje były już wyższe i w tym sezonie będzie identycznie. Ludzie nie mają pieniędzy, żeby przychodzić na wszystkie mecze, w dodatku benzyna jest droga, koszty dojazdu nie tylko samochodem są dużo wyższe niż 7 lat temu. Szkoda, że zarząd o tym nie pomyślał, a Lech Poznań nie ma żadnych szans, żeby powtórzyć średnią frekwencję z mistrzowskich rozgrywek. Do tematu wrócimy w osobnym artykule.

Wtorek – Wieczorna informacja wstrząsnęła całym Lechem i nie tylko. Kilkadziesiąt minut po rezygnacji Macieja Skorży nad Poznaniem przeszła burza z ulewą, nad ranem we wtorek mieliśmy mocną mgłę i niesamowitą duchotę, dopiero później, po 8:00 zaczęło wychodzić słońce. Symbolika była niesamowita, aura dobrze przedstawiła Lechową sytuację i to, co mogły poczuć wszystkie osoby związane z Kolejorzem.

Noc z poniedziałku na wtorek była bardzo ciężka, niby nikt nie umarł, a jednak ktoś nas opuścił. Nagle odszedł człowiek, który samym powrotem do Lecha wlał w serca kibiców więcej nadziei i entuzjazmu dając gwarancję, że przynajmniej nie będzie gorzej niż w sezonie 2020/2021. Maciej Skorża pozwolił nam wszystkim, wszystkim kibicom po prostu uwierzyć. Pozwolił uwierzyć w Lecha mistrzowskiego, w Lecha, który przestanie się kompromitować, stanie się silny, zwycięski, będzie strzelał wiele goli, pociągnie za sobą tłumy a na końcu znów coś zdobędzie. Maciej Skorża pozwolił uwierzyć w zmianę myślenia ludzi rządzących tym klubem, w lepsze transfery, w większy profesjonalizm klubu, w wygrywanie w trudnych momentach i zwyciężanie nie tylko umiejętnościami czysto sportowymi czy taktyką, ale także mentalnością.

Nagle Lecha Poznań opuścił nie tylko zasłużony trener, który w rok zmienił wszystko. Opuścił nas taki przewodnik klubu, człowiek, który trzymał w ryzach dosłownie wszystko co z Kolejorzem związane. Tak naprawdę Maciej Skorża był taką osobą, która swoją pracą przy Bułgarskiej ustalała nam treści, dawała KKSLECH.com pomysły na teksty, regulowała ton artykułów, w których nie brakowało odniesień do słów przez niego wypowiadanych. Nawet w poniedziałek, 13 czerwca miał ukazać się artykuł na temat historii Macieja Skorży w europejskich pucharach, który z wiadomego powodu nie ujrzy światła dziennego. W sercach wielu kibiców panuje teraz smutek w chwilach chwały, bo nagle klub opuścił ktoś więcej niż tylko trener będący gwarancją sukcesów Kolejorza. Mimo wszystko każdy kibic od wtorku musiał jakoś funkcjonować, wstać z kolan jeśli uklęknął, czas leci dalej, Lech Poznań wciąż istnieje, przed nami wiele wyzwań i meczów, a także okazja dla innych osób, by już w niedalekiej przyszłości nawiązali do osiągnięć Macieja Skorży.

Środa – W środę trzeba było ogłosić transfer Artura Rudko. Temat tego transferu zakończyliśmy na jednej wiadomości, ponieważ nie ma o kim ani o czym pisać. Medialnie jest to transfer z całym szacunkiem – na poziomie Radomiaka Radom, Stali Mielec lub Śląska Wrocław. Bramkarz, który poważne granie zakończył w Lidze Mistrzów przed 6 laty, od 3 sezonów w piłce nic nie znaczył m.in. ze względu na klub, w którym marnował dobre lata kariery. Pafos, w którym Rudko przez pewien czas był klubowym kolegą Denissa Rakelsa to od wielu sezonów ligowy średniak ligi cypryjskiej, która przez kryzys finansowy w ostatnich latach mocno się stoczyła. Na Cyprze tak mocna nie jest już Omonia Nikozja (7. pozycja w lidze awans do LKE przez puchar), z APOEL-u Nikozja zostały wspomnienia i jeszcze wysoki współczynnik UEFA, mistrzem tego kraju niedawno został nawet Apollon Limassol rozbity przez Lecha Poznań przed 2 laty aż 5:0, który również nie jest już tak silny, jak jeszcze parę sezonów temu. Co zatem sądzić o Pafos? 30-letnim bramkarzu z Ukrainy? czy nawet o lidze cypryjskiej, której w klubowym podcaście opublikowanym na YouTube w listopadzie serio nie traktował nawet szef skautingu Jacek Terpiłowski?

Roczne wypożyczenie 30-latka z Ukrainy broniącego sobie bez presji w cypryjskim średniaku, który niewielu interesował (średnia widzów na meczach na poziomie Termaliki) to nic innego, jak wysypanie się tematów innych kandydatów do zastąpienia Mickeya van der Harta. Na papierze Artur Rudko zaakceptowany mimo wszystko przez sztab szkoleniowy to dobry kandydat do rywalizacji z Filipem Bednarkiem i do zostawienia wolnej ścieżki dla Krzysztofa Bąkowskiego. Na razie w Lechu nie ma jedynki z prawdziwego zdarzenia, dlatego młodemu golkiperowi na którego w Kolejorzu w przyszłości chcą postawić za jakiś czas łatwiej byłoby wskoczyć między słupki mając za konkurencję takich zawodników. Oczywiście jak każdy transfer roczne wypożyczenie Rudko zweryfikuje boisko, może Artur Rudko pójdzie w ślady Joela Pereiry i zadziwi wszystkich kibiców? Po przyjściu tutaj tak naprawdę musi to zrobić, spoczywa na nim duża presja, której nie było na cypryjskich wakacjach, ludzie, którzy go sprowadzili również nałożyli ją na siebie. Lech Poznań drugi raz z rzędu nie zostanie Mistrzem Polski bez bramkarza, wymyślony przez klub Artur Rudko musi więc odpalić, musi stać się drugim Joelem Pereirą, inaczej krytyka jest nieunikniona. Realnie patrząc szanse na powodzenie tego transferu są małe, Rudko został tylko wypożyczony co pokazuje brak wiary w piłkarza ze strony skautingu, Pereira przed rokiem dostał jednak aż 4-letni kontrakt.

Czwartek – W mediach trwa świetna zabawa. Co portal to wymyślanie trenerów i nabijanie sobie wyświetleń. Padają rozmaite nazwiska wzięte z listy dostępnych trenerów na Transfermarkcie i nie tylko. W rzeczywistości z automatu trafiają do klubu zgłoszenia przede wszystkim od agencji reprezentujących danych szkoleniowców, którzy często w ogóle nie pasują (więcej o kryteriach było -> TUTAJ) i nie mają żadnych szans na angaż.

Piątek – Smutny dzień dla kibiców, którzy mieli okazję zobaczyć filmik z pożegnaniem Macieja Skorży. Fragment – „Niestety muszę wysiąść na tym przystanku, ale wiem, że lokomotywa będzie pędziła dalej. Wierzę, że kolejny sezon będzie równie owocny, równie radosny i trzymam kciuki, by w Europie oraz w Ekstraklasie zespół Lecha był na tych miejscach na których powinien być. Raz jeszcze dziękuję za ten sezon.” utkwi w pamięci na dłużej.

Ładnie na koniec innego filmiku powiedział prezes Karol Klimczak, który w końcu oznajmił coś, co na pewno spodoba się wszystkim kibicom dla których Maciej Skorża to ktoś więcej niż trener:

Skorża: „Zależy jak na to spojrzeć, bo tu jest taki znak nieskończoności”
Klimczak: „I to jest dobre podsumowanie tego etapu współpracy. Wierzymy, że będzie kolejny”
Skorża: „Bardzo dziękuję Panowie i życzyłbym sobie tego bardzo”

Jak można odczytać te słowa? Zarząd bardzo żałuje odejścia Macieja Skorży a sam trener Lecha Poznań również mocno żałuje odejścia z Kolejorza do którego chciałby wrócić możliwie jak najszybciej.

Trenerze, do zobaczenia!#KOLEJ8RZ ? pic.twitter.com/XvUzKSRAVK

— Mistrz Polski ? (@LechPoznan) June 10, 2022

Sobota – Wielu kibiców dopytuje się, gdzie ósemka? gdzie Kądzior? gdzie Kownacki? a tymczasem nikt nie zwraca uwagi albo niewielu widzi brak stoperów! Bartosz Salamon nadal nie może trenować. Co najgorsze nie wiadomo, kiedy wróci do zajęć z pełnym obciążeniem – za miesiąc, za tydzień a może za dwa. Lubomira Satki nie ma, wróci 23 czerwca i będzie mógł wystąpić dopiero w ostatnim sparingu z Jagiellonią, który odbędzie się tydzień przed startem nowego sezonu. Na ten moment mamy raptem jednego stopera w postaci Antonio Milicia, innego środkowego obrońcy nie ma już w naszej kadrze. Ba. Gdyby Chorwat doznał nawet niegroźnej, kilkudniowej kontuzji, to w sparingach na środku obrony musiałby grać Darek Dudka. Nie ma w Lechu nawet innego piłkarza, który w sobotnim meczu kontrolnym z Widzewem zagrałby u boku Antonio Milicia. Może Filip Marchwiński z racji swojego wzrostu mógłby się w końcu na coś przydać?

Trafnie obecną sytuację podsumował ostatnio jeden z internautów w jednym z komentarzy. 21 dni przed startem nowego sezonu nie mamy trenera, mamy tylko dwóch obrońców z czego jednego fizycznie nie ma i który może odejść w sierpniu, nie ma ósemki, jest nowy bramkarz na rok, nie ma nawet szczegółowego planu sparingów. Trzy tygodnie po zdobyciu Mistrzostwa Polski zaczynamy tak jakby od początku musząc umieć pogodzić regularną grę co 3-4 dni od 5 lipca prawdopodobnie aż do 13 listopada. Na ten moment wydaje się być to niemożliwe, jest cała masa problemów do rozwiązania, a przecież trzeba jeszcze znaleźć obowiązkowego młodzieżowca do gry w Ekstraklasie. W poniedziałek, 13 czerwca sytuacja nie wygląda ciekawie, w tym tygodniu ma przyjść nowy piłkarz co i tak niewiele poprawiłoby sytuację, na dodatek na zakontraktowanie trenera pozostało zarządowi jeszcze 6 dni. Lech Poznań chce to zrobić, ale na razie rozmowy trwają i nie ma dokładnej daty przyjścia nowego trenera. W poniedziałek, 20 czerwca zespół rusza na obóz, gdzie w dniach 23-28 czerwca rozegra 3 sparingi. Przyjście jakiegokolwiek trenera w trakcie zgrupowania nie będzie miało żadnego sensu, drużyna będzie wówczas w trakcie najważniejszego etapu przygotowań pod wodzą Rafała Janasa, nie będzie już czasu na nowego szkoleniowca, nie byłoby czasu nawet na naukę nazwisk piłkarzy i poznawania przez kogoś zza granicy pozycji na których występują poszczególni zawodnicy. Od 20 czerwca do pierwszego meczu i tym samym gry co 3-4 dni zostaną 2 tygodnie, dajmy więc sobie wtedy spokój z nowym trenerem, który i tak 5-6 lipca stałby przy tej ławce jak ten kołek, nie wiedział co się dzieje pytając przy tym Janasa, co ma robić. Aż na myśl może przyjść takie zachowanie, jak śp. Janusza Wójcika kilkanaście lat temu, który nie znając zawodników wolał, by z ławki „dawać Włocha” wiedząc jedynie o ofensywnym usposobieniu Stefano Napoleoniego. U nas przyjście jakiegoś trenera zza granicy na ostatnią chwilę przed maratonem meczów wyglądałoby podobnie. W rzeczywistości Lecha Poznań i tak prowadziłby Rafał Janas a nie obcokrajowiec, który mógłby ewentualne niepowodzenia zrzucić na swojego narzuconego przez klub asystenta przygotowującego drużynę od minionej soboty.

Niedziela – Spokojnie kończy się bardzo emocjonujący tydzień w Lechu Poznań. Ostatnio pojawiało się dużo informacji, patrząc na niektóre komentarze, chyba nie wszyscy nadążyli z czytaniem tego, co mieliśmy do przekazania, a ten tydzień, który już trwa zapowiada się tak samo intensywnie. Wtorek i środa to w końcu czas europejskich pucharów, znając rywala w I rundzie eliminacyjnej Ligi Mistrzów i potencjalnych w II rundzie kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów/II fazie eliminacyjnej Ligi Konferencji będzie można pójść dalej.

Zdjęcie tygodnia – Dziś w „zdjęciu tygodnia” odkurzamy archiwum KKSLECH.com z 2006 roku i wracamy do przeszłości. Pierwszy trening Lecha Poznań pod wodzą Franciszka Smudy w czerwcu 16 lat temu + sesja zdjęciowa lechitów.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <