Czas progresu z jedną rysą

Lata 2020-2022 w ponad 100-letniej historii Lecha Poznań należą do bardzo ciekawego okresu i przy okazji bardzo emocjonującego dla kibiców Kolejorza, którzy w ostatnich kilkunastu miesiącach przeszli bardzo wiele. Dwa duże sportowe progresy klubu rozdzieliła spora rysa, podczas tego lata a później jesieni należy zrobić wszystko, by nie powstała kolejna.

Dwie zmiany trenerów w tym jedna bardzo bolesna, wicemistrzostwo Polski, awans do Ligi Europy po przejściu wszystkich rund eliminacyjnych, 11. miejsce w tabeli, a niedawno ósmy tytuł Mistrza Polski – to wszystko miało miejsce w ciągu raptem kilkunastu miesięcy! Tyle wydarzeń w latach 2020-2022 to naprawdę dużo, a przecież 2022 rok wciąż trwa. Lech Poznań w ostatnich miesiącach po notowaniu dwóch progresów notował później spory regres, którego latem i jesienią trzeba uniknąć, abyśmy nie wrócili do sytuacji z marca 2020 czy z maja 2021. Żeby klub sportowo i finansowo nie stał w miejscu potrzeba mu przede wszystkim sportowej stabilizacji, jaką z pewnością byłby powrót do fazy grupowej europejskich pucharów po dwóch latach, a także ligowa jesień podobna do tej zanotowanej za kadencji Macieja Skorży. Przed zarządem, piłkarzami czy nowym trenerem wiele wyzwań, które napiszą kolejne ciekawe historie. W ostatnich kilkunastu miesiącach żadna osoba związana z Lechem Poznań nie mogła narzekać na brak nudy czy wydarzeń zmieniających bardzo dużo.

Pewne wicemistrzostwo

W marcu 2020 roku przed tzw. „przerwą covidową” Lech Poznań był poza podium i poza pucharami. O mistrzostwie wtedy nikt nie mówił, nie marzył, realnie był za słaby, by je zdobyć. Po wznowieniu ligowej rywalizacji pod koniec maja Kolejorz od razu przegrał, z czasem zaczął się jednak rozpędzać notując serię 10 kolejnych meczów w lidze bez porażki. Dzięki 4 wygranym z rzędu na finiszu ekstraklasowych rozgrywek 2019/2020 zespół Dariusza Żurawia został wicemistrzem Polski. Kolejorz wywalczył je w bardzo pewny sposób równie pewnie awansując do europejskich pucharów. Drugie miejsce nie było oczywiście sukcesem na miarę Lecha Poznań, był to jednak sukces młodej, niedoświadczonej drużyny, która przez wiele kolejek nie walczyła nawet o podium. Na dodatek królem strzelców wiosną 2020 został Christian Gytkjaer, którego odejście błyskawicznie udało się zastąpić Mikaelem Ishakiem.

Sensacyjny awans

Pucharowym celem Lecha Poznań po zajęciu 2. miejsca w sezonie 2020/2021 było możliwie jak najdalsze zajście w eliminacjach Ligi Europy. Kolejorz był rozstawiony tylko w dwóch pierwszych rundach kwalifikacyjnych, więc udział w przedostatniej fazie eliminacji zrealizowałby cel minimum. Losowanie II rundy kwalifikacyjnej nie było udane, Kolejorz trafił na Hammarby z którym przez „sezon covidowy” musiał grać w Szwecji, gdzie niebiesko-biali zwykle przegrywali i to wysoko. Jesienią przed 2 laty Lech Poznań zadziwił nie tylko w Sztokholmie, ale także w Nikozji i w Charleroi.

Kolejorz pierwszy raz od 2008 roku przebrnął dwóch rozstawionych rywali (Apollon Limassol i Royal Charleroi), dzięki czemu dostał się do fazy grupowej Ligi Europy. Lech stał się pierwszym polskim klubem, który awansował do grupy poprzez przejście wszystkich 4 rund kwalifikacyjnych. Sam Kolejorz w drodze do wielkiego, niespodziewanego sukcesu zwyciężył na wyjazdach aż 3 razy, na dodatek w sezonie 2020/2021 był też pierwszą polską drużyną od 5 lat, która wygrała 4 kolejne spotkania w europejskich pucharach.

W Lidze Europy, która w 2009 roku zastąpiła Puchar UEFA raptem 13 klubów przebrnęło wszystkie 4 rundy kwalifikacyjne w tym oczywiście obecny Mistrz Polski, który jesienią przed 2 laty zanotował wieki, niezapomniany europejski sukces. Lech Poznań prowadzony przez Dariusza Żurawia zadziwił wszystkich, takich wyników, jakie wtedy osiągał na arenie międzynarodowej nikt się nie spodziewał, wówczas nikt o fazie grupowej Ligi Europy nawet nie mówił.

Hańbiące 11. miejsce

Kilka miesięcy po niezłej końcówce sezonu 2019/2020 i kilka tygodni po awansie do Ligi Europy 2020 niewielu już wspominało te osiągnięcia. Lech Poznań rozpadał się na oczach wszystkich kibiców, leżał na wszystkich polach, wręcz ośmieszał się w lidze aż ekstraklasowy sezon 2020/2021 skończył na fatalnym 11. miejscu. Lech Poznań tak nisko za kadencji rodziny Rutkowskich nigdy nie był, w tamtych rozgrywkach zanotował wiele hańbiących liczb, które nigdy nie powinny się pojawić. Po dwóch wzlotach, jakimi było 2. miejsce w rozgrywkach 2019/2020 zajęte po nieudanym sezonie 2018/2019 i awans do Ligi Europy 2020/2021 po przejściu wszystkich czterech rund eliminacyjnych, Lech Poznań znowu zanotował sportowy regres zawalając rodzimą Ekstraklasę.

Najlepsza jesień od 13 lat

Druga połowa 2021 roku była przeciwieństwem pierwszej połówki. Nowy trener od kwietnia wraz z paroma nowymi piłkarzami szybko dźwignęli Lecha Poznań, który już latem został liderem. Kolejorz nie oddał 1. miejsca do końca rundy jesiennej Ekstraklasy kończąc nieudany 2021 rok z dużymi nadziejami na przyszłość. Niebiesko-biali liderowali po jesieni pierwszy raz od 13 lat, Lech Poznań prowadził jak najbardziej zasłużenie, znowu zanotował sportowy progres tym razem dość szybko wstając z kolan. W grudniu 2021 zespół Kolejorza wyglądał zupełnie inaczej niż w maju, kiedy był zespołem tylko z nazwy.

Pewny tytuł Mistrza Polski

W 2020 roku po wicemistrzostwie Lech zrobił kolejny krok naprzód dostając się do Ligi Europy, wiosną 2022 również zrobił krok naprzód. Po dobrej jesieni 2021 poszedł dalej, miesiąc temu został Mistrzem Polski świętując tytuł niecałe 2 lata po staniu się wicemistrzem kraju i awansie do fazy grupowej europejskich pucharów. Kolejorz sięgnął po mistrzostwo jak najbardziej zasłużenie, prowadził w końcu po 25 z 34 kolejek, miał także najlepszą obronę, najlepszy atak czy najwięcej zwycięstw. Dużym plusem była metamorfoza Lecha Poznań, który w ciągu roku uczynił ogromy sportowy progres, z 11. pozycji awansował a 1. miejsce zostając mistrzem z wieloma zawodnikami w składzie, którzy dostali się do Ligi Europy a później zajęli 11. lokatę w Ekstraklasie. Niektórzy piłkarze znajdujący się w obecnej kadrze pamiętają jeszcze wicemistrzostwo 2020.

Potrzeba stabilizacji

Lata 2020-2022 w historii Lecha Poznań nie są złe, rysą było jedynie 11. miejsce wiosną 2021 roku, które nigdy nie powinno mieć miejsca i które przysłoniło niezły jak na tamte możliwości klubu 2020 rok. Od lata 2021 roku Lech Poznań znowu notuje progres, jednak w połowie 2022 ponownie zaczęły pojawiać się małe ryski. Odszedł ojciec ostatniego sukcesu Maciej Skorża, klub miał pecha we wszystkich trzech losowaniach europejskich pucharów trafiając na najgorszych rywali z możliwych, nadal problemy zdrowotne ma Bartosz Salamon, nie ma Dawida Kownackiego, nie ma następcy Jakuba Kamińskiego, nie ma transferu stopera, nie ma następcy Pedro Tiby i nadal nie ma trzech kadrowiczów. Lech Poznań po sukcesie w 2022 roku osiągnie stabilizację dając nadzieję na równie dobry 2023 rok tylko wtedy, gdy nie zawali ligowej jesieni i nie wpadnie w coroczny jesienny kryzys, a także wykorzysta ścieżkę dla mistrzów dostając się minimum do fazy grupowej Ligi Konferencji.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <