Pyry z gzikiem: Zaczynamy

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek i wtorek – Mimo zamkniętego sparingu i tak da się wysnuć kilka luźnych, niezobowiązujących wniosków:

– Jagiellonia w pierwszej połowie nawet mimo wielu osłabień i tak sprawiła nam problemy prowadząc 1:0
– Lech strzelił dwa gole w drugiej połowie, kiedy w ekipie rywala grali głównie juniorzy
– Podczas trzech sparingów zdobyliśmy raptem jednego gola z akcji
– Żadnej bramki w grach kontrolnych nie strzelił zawodnik stanowiący o sile ofensywy Lecha w ubiegłym sezonie

Wyniki trzech gier kontrolnych Lecha Poznań podczas tego dziwnego lata i tak były lepsze od gry szczególnie w ofensywie. Wypada wierzyć, że tym razem i po wielu latach jakieś sparingi nie będą miały przełożenia na rezultaty pierwszych spotkań o stawkę, o czym więcej było -> TUTAJ. Co nam wszystkim pozostało? Patrząc na opinie kibiców wielu nie wierzy, że w ciągu kilkunastu dni od występu z Pogonią, w którym problemem było oddanie strzału na bramkę gra Lecha diametralnie się poprawi, jednak z drugiej strony Amaral, Ishak, Skóraś czy tam jeszcze paru innych zawodników nie zapomniało nagle, jak się gra w piłkę. Lech Poznań podczas minionych przygotowań miał ewidentny problem w ataku pozycyjnym, dla odmiany trener Karabachu Agdam, Qurban Qurbanov od dawna i publicznie w azerskich mediach narzeka na formę fizyczną swojej drużyny, której mocno we znaki dały się bardzo krótkie urlopy oraz powołania do reprezentacji narodowych.

Fragment sparingu z Widzewem

Środa – O Afonso Sousie już sporo zostało napisane, ale można jeszcze coś dodać trochę innym tonem. Supertransfer (oczywiście na papierze). Gdyby nie europejskie puchary taki grajek z potencjałem sprzedaży za parę milionów euro w ogóle by tutaj nie trafił, głównie przez możliwość występów w eliminacjach do Ligi Mistrzów udało się ściągnąć Sousę, który raczej długo tu miejsca nie zagrzeje. Po nadrobieniu zaległości treningowych ten pomocnik na pewno da Lechowi wiele jakości, oby poprowadził nas do kolejnych sukcesów, a wtedy może odejść gdzie chce. W otoczeniu innych Portugalczyków powinien czuć się bardzo dobrze, ma umiejętności, do różnych młodzieżowych reprezentacji Portugalii byle kogo się nie powołuje, zatem dlaczego Afonso Sousa piłkarsko miałby nie sprawdzić się w Lechu na którego był zdecydowany od początku? Szkoda, że ten zawodnik tak późno przyszedł do Poznania, jest teraz bez okresu przygotowawczego, lecz inne kluby podbijały kwotę transferu, Belenenses mające połowę praw do pomocnika liczyło na większy zarobek. W takiej sytuacji nie ma się co dziwić próbom opóźniania transferu piłkarza, który wybrał Lecha i przy tym pozostał.

Czwartek – Drugi transfer w tym tygodniu to nic innego, jak okazja transferowa, takie uzupełnienie składu perspektywicznym piłkarzem, który wygrywając rywalizację ma szansę odpalić. Na razie jego kariera wygląda tak jakby średnio. Między innymi z racji młodego wieku nie przebił się w Dynamie Kijów, na wypożyczeniach grał w słabych ukraińskich klubach, w jednym przez większość czasu leczył kontuzję, w drugim bronił się przed spadkiem. Później przyszedł do Polski, gdzie w końcu zaczął notować jakieś poważne liczby w seniorskim futbolu (1 gol i 2 asysty w 7 meczach), ale i tak spadł z Wisłą Kraków do I-ligi. Później nieźle pokazał się w reprezentacji Gruzji, którą postanowił reprezentować po dobrych występach z ukraińskiej młodzieżówce, dlatego 2022 rok dla Giorgi Tsitaishviliego to tak naprawdę czas progresu, a roczne wypożyczenie do Lecha Poznań jest na to najlepszym dowodem. Gruzin to zupełnie inny typ zawodnika od Kristoffera Velde, gra w stylu, który z pewnością spodoba się kibicom, bo jest typowym bocznym pomocnikiem lubiącym grać 1 na 1, wdawać się w dryblingi i wykorzystywać swoją szybkość przy okazji kontr. Z efektywnością u tego piłkarza jest już różnie, dlatego Gio (taki napis będzie miał na koszulce i tak często będziemy go nazywać na tej stronie) to znak zapytania, zawodnik z perspektywą rozwoju, który przynajmniej na starcie będzie miał trochę inną rolę w Lechu Poznań niż Afonso Sousa.

Piątek – Dwa transfery w dwa dni na razie niewiele zmieniają optykę tego okienka. Afonso Sousa i Giorgi Tsitaishvili to ciekawi zawodnicy, którzy przyszli do nas za późno, dlatego w arcyważnym dwumeczu z Karabachem trzeba polegać przede wszystkim na „starych” graczach z zeszłego sezonu i „starym” składzie. Niestety w bardzo ważnym dwumeczu, w którym gra toczy się o miliony złotych w tym o ostatnią IV rundę eliminacyjną Ligi Konferencji nie pomoże nam Jakub Kamiński ani Dawid Kownacki, którego brak jest skutecznie zakrywany medialnymi doniesieniami (każdy z tych pojawiających się piłkarzy łącznie z Kądziorem jest tańszy od Kownackiego). Sousa oraz Tsitaishvili przyszli do Kolejorza o kilkanaście dni za późno, Portugalczyk ostatni raz grał 9 maja, później podczas obozu kadry młodzieżowej tylko trenował, Gruzin natomiast – po zgrupowaniu reprezentacji odpoczywał i dopiero parę dni temu wrócił do zajęć. Nie ma opcji, żeby ci zawodnicy bez okresu przygotowawczego pokazali pełnię swoich możliwości przy tak częstej grze co 3-4 dni od 5 lipca do 13 listopada lub nie mieli wahań formy. Obaj pomocnicy mogą pokazać jakość na świeżości jak Joao Amaral przed 4 laty, który wskakując z leżaka na boisko robił co chciał lub zacząć kiepsko jak Antonio Milić. Niestety ci zawodnicy potrzebują przede wszystkim treningu, ich późne sprowadzenie nie ułatwia pracy sztabowi szkoleniowemu, który musi znaleźć receptę na odpowiednie wkomponowanie tych graczy do drużyny niemającej już czasu na normalne mikrocykle treningowe.

Dawid Kownacki wznoszący puchar za mistrzostwo 2022

Sobota – W tym okienku transferowym poza wyjęciem Afonso Sousy zarząd nie zrobił nic wielkiego, nic co dawałoby większe szanse na udany początek sezonu 2022/2023 na trzech frontach. Niemniej jednak jeśli udałoby się ściągnąć Dawida Kownackiego, znaleźć w końcu następcę Thomasa Rogne poszukiwanego od listopada, wymieniono by Kristoffera Velde na Damiana Kądziora, ściągnięto by następcę Daniego Ramireza zamiast siłą promowano Filipa Marchwińskiego a Bartosz Salamon wróciłby do gry, to chyba można by nazwać Lecha Poznań silniejszą drużyną niż wiosną 2022 roku. Póki co Mistrz Polski jest zagadką sam dla siebie. Nikt nie wie, czy słaba gra w sparingach będzie miała przełożenie na mecze o stawkę? jak w polskich realiach odnajdzie się John van den Brom kładący jeszcze większy nacisk na grę piłką po ziemi? jak będziemy wyglądali w meczach z Karabachem? jak zaprezentują się nowi gracze w pierwszych spotkaniach? kiedy zostaną wprowadzeni? jak będziemy funkcjonować taktycznie? i który z młodzieżowców kosztem Marchwińskiego regularnie będzie dostawał szanse? Na razie kadra jest gorsza niż wiosną, na dodatek jest bardzo wiele znaków zapytania. Od 21 maja minęły zaledwie 43 dni, a tymczasem w Lechu Poznań zmieniło się tyle, jakby minął co najmniej rok. Na tle polskiej ligi papier i tak wygląda solidnie, trener na papierze to konkretny facet z sukcesami, skład prezentuje się w miarę przyzwoicie, kadra mimo paru luk jest szeroka. Nie ma chyba kibica, który z utęsknieniem nie czekałby już na start nowego sezonu 2022/2023, w którym Kolejorz będzie faworytem do obrony tytułu Mistrza Polski i wiele wskazuje, że jego najpoważniejszym rywalem znowu będzie Raków Częstochowa.

Skład Lecha Poznań na mecz z Rakowem Częstochowa o Puchar Polski 2022

Niedziela – Dlaczego dzisiejsze „Pyry z gzikiem” wjechały w niedzielę wieczorem a nie tradycyjnie w poniedziałek w okolicach obiadu lub na obiad? W poniedziałek ciąg dalszy misji Karabach w tym „Warto wiedzieć”, relacje z treningów, ostatnie zapowiedzi, wtedy nie będzie czasu na jedzenie pyr. Za nami bardzo fajne, pełne Lechowych emocji i wielu wiadomości Lechowe lato 2022, przed Kolejorzem (miejmy nadzieje) – 34 mecze co 3-4 dni od 5 lipca do 13 listopada z wyjątkiem przerwy na kadrę w drugiej połowie września. Wydaje się, że jesteśmy dobrze przygotowani do takiego maratonu, doświadczenie zebrane przed 2 laty oraz przebudowa witryny pod koniec 2020 roku ma teraz pomóc wszystkim tu obecnym, KKSLECH.com ma tonąć w materiałach zarówno meczowych z Poznania jak i z niektórych spotkań wyjazdowych.

Przed nami wiele intensywnych dni, długich nocy do świtu, setki zdjęć, które wykonamy i zaprezentujemy, dziesiątki tekstów na temat pucharowych rywali, godziny relacji meczowych z różnych stadionów, wiele analiz, Lechowych informacji czy kolejnych medialnych wydarzeń po czasie 25 kwietnia – 4 maja oraz 14 – 22 maja. Szczególnie ciekawie zapowiada się okres od 16 do 21 lipca, kiedy Lech zagra u siebie ze Stalą i z kimś w Europie, a do tego 18 lipca odbędą się następne losowania europejskich pucharów co wiąże się z kolejnymi koszykami czy dawką informacji na temat następnych rywali. Wypada wierzyć, że Lech Poznań także jest na wszystko gotowy, jakoś przejdzie tego mocnego rywala, osiągnie kolejny wspominany latami sukces na 100-lecie eliminując 4 rozstawionego przeciwnika od 2010 roku, potem będzie miał już łatwiej niż na samym starcie. Ten start jest niezwykle ważny, by podtrzymać dobrą atmosferę z zeszłego sezonu. Tak więc zaczynamy nowy sezon 2022/2023! Niech zwycięża LECH!

Jeden jest MISTRZ POLSKI

Zdjęcie tygodnia – Cztery dni po meczu z Karabachem gramy u siebie o Superpuchar Polski. Będzie to 10 mecz Lecha Poznań o to trofeum, które Kolejorz zdobył dotąd 6 razy (wygrywał je najczęściej w kraju). Dwumecz z Karabachem jest duuużo ważniejszy, jednak nawet zmiennikami trzeba jakoś postawić się temu przeklętemu Rakowowi. Niestety, częstochowianie na pewno wystąpią w najmocniejszym składzie i będą niesamowicie nakręceni, żeby 3 raz w 2022 roku dokopać Lechowi w tym 2 raz w Poznaniu. Kolejorz po trzech dniach zagra w Azerbejdżanie, dlatego ciężko wymagać, by przełamał passę 7 kolejnych gier z Rakowem Częstochowa bez zwycięstwa. Mając w perspektywie szybki rewanż w Baku zespół Lecha może być faworytem starcia o Superpuchar Polski tylko u bukmacherów i faktycznie znowu nim tam jest. Żaden kibic nigdy nie może całkowicie utracić wiary, wiary również w taki widok, jak poniżej, który 9 lipca po 22:10 idealnie podkreśliłby siłę Lecha Poznań w 2022 roku. Dziś na koniec „Pyr z gzikiem” w „zdjęciu tygodnia” pięć fotografii z archiwum KKSLECH.com ukazujących ceremonię medalową po zdobyciu patery 10 lipca 2015 roku.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <