Pyry z gzikiem: Plus nad niedoskonałościami

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek – Ekstraklasa SA na starcie sezonu o dziwo rzuca Lecha Poznań na jakieś dziwne terminy. Na starcie sezonu nie będziemy grać w soboty o 20:00, kiedy jest największa oglądalność meczów a popołudniami. Godzinę 15:00 spotkania Lech – Stal można jeszcze zrozumieć, TVP chciało ten mecz pokazać na żywo. Ciężko już zrozumieć godzinę rozpoczęcia meczu z Wisłą Płock, a zwłaszcza w sytuacji, w której tego samego dnia o 20:00 zespół Miedzi podejmie u siebie Wartę. Jeszcze ciężej zrozumieć z jakiej racji TVP Sport zamierza w 3. kolejce pokazywać akurat ten pojedynek? Przecież spotkanie tych drużyn w sobotę o 20:00 nikogo nie będzie interesowało.

16.07, Lech – Stal (15:00)
23.07, Miedź – Lech (17:30)
30.07, Lech – Wisła (17:30)

W poniedziałek trenerem kadry U-21 został Michał Probierz. To dość ważna wiadomość dla Lecha Poznań, nasz klub dostarcza w końcu najwięcej młodych piłkarzy do różnych reprezentacji juniorskich, a tymczasem bardzo ważną drużynę objął trener, który nie słynie z pracy z młodzieżą. Wybór Probierza na szkoleniowca młodzieżówki odbił się w kraju dużym echem, aż nie chce się wierzyć, że trener słynący m.in. z takich wypowiedzi, jak ta poniżej będzie prowadził młodych graczy i rozwijał ich także mentalnie. Z pewnością są kibice Lecha Poznań, którzy natknęli się na jeden z wywiadów Probierza, w którym były szkoleniowiec m.in. Jagiellonii, Lechii, Wisły czy Cracovii zasugerował jakoby Lech nie miał odpowiedniej bazy, bo akademia znajduje się kilkadziesiąt kilometrów od Poznania.

Wtorek – Ten mecz już przeszedł do historii będąc szalonym początkiem nowego sezonu. Kiedy ostatni raz ktoś tak mocno zdominował Lecha? Prawdopodobnie ostatnim takim rywalem był Genk w 2018 roku. Kiedy ostatni raz Lech wygrał 1:0 grając aż tak słabo? Chyba żaden z kibiców nie pamięta takiego spotkania. Zwykle to Lech prowadzi grę, jest nieskuteczny, później korzysta z tego przeciwnik, który po oddaniu pierwszego strzału na naszą bramkę od razu strzela gola. We wtorek wydarzyło się coś, co w naszym przypadku kolejny raz może wydarzyć się nawet za 100 spotkań. Lech zdominowany przez Karabach w 41 minucie gry strzelił gola na 1:0 w momencie, w którym nic na to nie wskazywało, była to jedna z nielicznych akcji poznaniaków, która zakończyła się oddaniem pierwszego strzału na bramkę Karabachu. Cud!

Lech Poznań we wtorkowy wieczór wyglądał niestety tak jak w sparingach. Znowu dosłownie nic nie graliśmy, różnica polegała jedynie na tym, kto strzelił gola, wreszcie bramki nie zdobył młodzieżowiec czy obrońca po stałym fragmencie gry tylko podstawowy, ofensywny zawodnik na którego w sezonie 2022/2023 liczy każdy kibic Kolejorza. We wtorek Mistrz Polski zrobił naprawdę wiele, osiągnął wynik, który przed meczem można było brać w ciemno. Było to dziwne spotkanie, bowiem mimo słabej optycznie gry, meczu w którym momentami Lech parodiował grę w piłkę, kibice po końcowym gwizdku i tak mogli czuć niedosyt związany z niewykorzystaną okazją w drugiej odsłonie przez Filipa Szymczaka.

Mistrz Polski chcący awansować dalej musiał u siebie wygrać. Osiągnął to zwycięstwo, które przykryło wszelkie piłkarskie i taktyczne niedoskonałości. Styl w europejskich pucharach jest nieważny, liczy się wynik, ten jest bardzo dobry, Lech Poznań zrealizował cel minimum, wygrał pierwszą połowę starcia z faworyzowanym Karabachem, któremu już napsuł dużo krwi. Azerowie polegli w końcu pierwszy raz od 24 lutego, od rywalizacji z Marsylią w 1/16 finału Ligi Konferencji, zakończyli swoją passę 16 z rzędu gier bez przegranej ponosząc pierwszą porażkę w eliminacjach do fazy grupowej od sierpnia 2019. Tym samym Lech Poznań jeszcze mocniej rozwścieczył Karabach Agdam, 12 lipca w upalnym Baku i w duchocie będzie musiał wygrać przede wszystkim z pogodą. W razie poradzenia sobie z tym skwarem są duże szanse na wyeliminowanie rozstawionego rywala co przeszłoby do pucharowej historii klubu. Mistrz Polski nie musi pokonać Mistrza Azerbejdżanu, zrobił to u siebie, w Baku musi poradzić sobie przede wszystkim z warunkami, jeżeli da radę, to nawet remis da nam wszystkim wynik, który od losowania 14 czerwca był sferze kibicowskich marzeń. Wyeliminowanie takiego przeciwnika już byłoby europejskim osiągnięciem, które zapisałoby się na kartach 100-letniej historii naszego klubu.

Podsumowując wtorek jeszcze słówko o kibicach: Atmosfera podczas meczu z Karabachem była świetna. To nie był byle jaki mecz, było czuć pozytywne sportowe emocje, było czuć MOC Kotła, który od początku rozsadzał stadion swoimi śpiewami. Wtorkowy doping był godny Europy, był zupełnie inny niż podczas spotkań ligowych, wrzawa po bramce również była wyjątkowa. Rzadko podczas gier przy Bułgarskiej kibice po zdobyciu gola wyrażają aż tak fanatyczne emocje.

Środa – Emocje po wygranej nad Karabachem Agdam powoli odpadają. Powoli można żałować, że zasada pomagająca awansować dzięki bramce strzelonej na wyjeździe już nie obowiązuje. W dotychczasowej pucharowej historii Lecha Poznań nasz klub tylko tracił na przepisie mówiącym w skrócie – „gol zdobyty na wyjeździe liczy się podwójnie”, 12 lipca być może wreszcie dałby radę na nim skorzystać. Gdyby obowiązywały stare zasady, to po zdobytej bramce w Azerbejdżanie zespół Karabachu do awans potrzebowałby aż trzech trafień. Po zmianie przepisów Lech Poznań chcąc przejść dalej musi wygrać lub zremisować, zdobycie gola w Baku i tak powinno być jednym z zadań naszej drużyny. Przecież przez 90 minut nie będziemy się bronić i wybijać piłek po autach, fajnie byłoby, gdyby w rewanżu to Lech jako pierwszy objął prowadzenie lub chociaż nie stracił gola na początku spotkania. Taktycznie musimy być jeszcze lepiej przygotowani niż w ostatni wtorek, za to skuteczność mogłaby pozostać na takim samym poziomie.

Tego samego dnia odbył się mecz Slovana Bratysława z Dinamem Batumi. Z przegranym w tej parze zagra później Lech lub Karabach, dla nas lepiej byłoby nie grać już w lipcu ze Słowakami lub z Gruzinami, trudniejszej pary w losowaniu II rundy eliminacyjnej Ligi Konferencji oczywiście być nie mogło. W pierwszym spotkaniu tych drużyn Slovan wzmacniający się ostatnio ciekawymi zawodnikami bezbramkowo zremisował z będącym w świetnej formie Dinamem. W pierwszej połowie gości parę razy ratował bramkarz, od 42 minuty Gruzini musieli grać w dziesiątkę, ale w drugiej odsłonie nie było widać, kto jest osłabiony. Ciekawe, ofensywne spotkanie zakończyło się remisem 0:0, który w korzystniejszej sytuacji stawia klub z Batumi. Mistrz Gruzji na rewanż ze Slovanem sprzedał komplet ponad 20 tysięcy biletów, nie będzie żadną niespodzianką, jeśli w rewanżu utrzyma dobrą formę i ogra Słowaków.

Czwartek i piątek – Przy okazji meczu z Karabachem kibice zwrócili uwagę na osoby obsługujące mecz, które poruszały się po stadionie w maseczkach. To nie był wymysł Lecha Poznań. To wymysł UEFA, która ma jakieś swoje covidowe fanaberie zwane protokołem covidowym. Obowiązuje on w całej Europie, co ciekawe według regulaminu maseczki muszą być wolne od wszelkich oznaczeń sponsorskich i mogą posiadać jedynie herb klubu o wielkości do 20 cm2. Covidowe fanaberie na uwadze powinni mieć także sami kibice, bo kto wie, co UEFA wymyśli jesienią, gdy uda się Kolejorzowi awansować do fazy grupowej europejskich pucharów. Niestety, mogą być problemy.

Similarweb opublikował dane stron internetowych za czerwiec -> TUTAJ. Było dobrze, aczkolwiek mogło być lepiej. Nadal w tym dobrym roku na KKSLECH.com najwięcej ludzi odwiedziło stronę 2 maja, bo Lech Poznań akurat wtedy przegrał, niewielu go w Polsce lubi, więc od razu zleciał się tu cały kraj. Klubowa strona w czerwcu zmniejszyła stratę do KKSLECH.com, choć i tak pod względem unikalnych wizyt zanotowaliśmy wynik o ponad 155 tysięcy lepszy. W czerwcu niewiele więcej dało się zrobić, w końcu mamy ograniczone możliwości, nikt nie był w Opalenicy na zgrupowaniu, lepszych materiałów z prezentacji transferów (zdjęcia przede wszystkim) także nie da się publikować.

Pozostając przy temacie ciekawie prezentuje się podział na wiek odwiedzających. Im kibic jest starszy, tym chętnie tu zagląda. To są ważne dane, gdyż m.in. pod tym kątem są później regulowane treści.

Sobota – Nie było opcji lepiej pogodzić Karabachu Agdam z Superpucharem Polski. I tak John van den Brom ryzykował wystawiając Antonio Milicia, Jespera Karlstroma czy Radosława Murawskiego, którzy niestety stracili siły nie pomagając przy tym drużynie. Zapewne Maciej Skorża postąpiłby tak samo, już w momencie wylosowania Azerów oraz późniejszego, celowego ustalenia przez nich daty rewanżu (wtorek a nie środa) było wiadomo, jak Superpuchar Polski zostanie potraktowany. Niestety, sami sobie jesteśmy winni, zabrakło nam trochę współczynnika, żeby w I rundzie eliminacyjnej Ligi Mistrzów mierzyć się z FC Ballkani, KI Klaksvik, Hiberniansem Paola, Linfield Belfast lub z triumfatorem preeliminacji Vikingurem Reykjavik. Gdyby Lech Poznań dnia 14 czerwca był rozstawiony, to w ogóle nie byłoby tematu ulgowego potraktowania starcia o Superpuchar Polski.

Niestety, porażka z Rakowem Częstochowa dnia 9 lipca była wkalkulowana w sezon, był to 7 z rzędu mecz z tym rywalem bez wygranej i 3 kolejna przegrana w 2022 roku, jednak co zrobić? Każdy, kto szedł na ten mecz lub został w domu mógł przewidzieć, w jaki sposób najprawdopodobniej skończy się starcie z nagrzanym na nas, na paterę, rywalem będącym do tego bardzo dobrze przygotowanym mentalnie, taktycznie i fizycznie. Realnie nie było szans wygrać z Rakowem w obecnej sytuacji, ciężko mieć też do kogokolwiek pretensje o wynik 0:2. Z wyjątkiem cyklu „Oko na grę” w żadnej z naszych pomeczowych analiz nie było indywidualnych ocen piłkarzy, trudno czepiać się np. Niki Kvekveskiriego czy Filipa Szymczaka, którzy w rzekomo „szerokim składzie” Lecha Poznań podobno „dysponującym dwoma równorzędnymi jedenastkami” grali nie na swoich pozycjach. Doczepić można się jedynie do nieudolności góry na rynku transferowym.

Trwające okno transferowe to śmiech. Od miesięcy wszyscy trąbią o braku następcy Thomasa Rogne rzekomo poszukiwanego od listopada, o konieczności przeprowadzenia transferów na czas, o węższej kadrze niż wiosną, w której są luki na paru pozycjach. Życie szybko zweryfikowało obecny stan kadry. Nie mamy dwóch równorzędnych jedenastek, już start sezonu 2022/2023 obnażył kadrę Lecha Poznań, która ani trochę nie wygląda na gotową do uniknięcia tego, co musieliśmy przeżywać 7 i 2 lata temu. We wtorek na zmianę musiał wejść Alan Czerwiński, który po grze w sparingach na stoperze został czasowo defensywnym pomocnikiem, w sobotę na środku obrony dziurę łatał Nika Kvekveskiri, a na dziesiątce zaczął występować typowy napastnik Filip Szymczak, bo nagle Dani Ramirez postanowił sobie odejść i o dziwo dostał na to zgodę. No co to jest do cholery?!

Spóźnione transfery Afonso Sousy oraz Gio Tsitaishviliego widać już po paru dniach. Wszyscy ci, którzy o tym trąbili oczywiście mieli rację. Portugalczyk przybył do nas prosto z leżaka, w sobotę zagrał pierwszy raz od 9 maja próbując w parę dni treningów nadrobić miesiąc zajęć, po wejściu z ławki mając umiejętności wyglądał przyzwoicie, ale nie jest to jeszcze pomocnik nadający się do regularnej gry. W nieco lepszej sytuacji znajduje się Gio, jednak w jego przypadku także ciężko określić, kiedy Gruzin będzie w optymalnej formie? i czy w ogóle zdąży nam pomóc w najważniejszych letnich meczach? Do tego dochodzi coraz bardziej irytujące karmienie kibiców medialnymi nazwiskami kandydatów do występów w Lechu Poznań przy jednoczesnym braku jakichkolwiek konkretów i to od wielu tygodni. Klub do okna transferowego w czasie meczów co 3-4 dni był zupełnie nieprzygotowany, a przecież od listopada (chyba?) znał ramowy terminarz sezonu 2022/2023. Wszystko to, co teraz widzą kibice z włączonym myśleniem wygląda na prowizorkę, w której może się uda albo nie. W czasie tych działań ucichł temat Dawida Kownackiego, przekazano jedynie kibicom info jakoby problemem nie była kwota transferu tylko pensja zawodnika czego oczywiście nikt nie jest w stanie zweryfikować. Na spóźnionych transferach lub ich braku tracą wszyscy, również obecni piłkarze do których ciężko mieć pretensje. Nie da się przygotować nowych zawodników do grania w Lechu Poznań w ciągu treningu regeneracyjnego, treningu taktycznych i przedmeczowej odprawy. A tak wygląda w skrócie plan zajęć w czasie rywalizacji co 3-4 dni.

Nieźle wszystko to, co jest rozwinięte wyżej w niedawnych dyskusjach pod wiadomościami skwitował znany na tej witrynie kibic on nicku „07”. Oryginalna treść jego komentarzy poniżej:

– „Rakow w porownaniu do Lecha sie nie osłabił. Nikt z podstawy nie odszedł a jesli dodamy zgranie i trenera ze stażem ktory w polskiej kopanej jest ewenementem to mamy odpowiedz dlaczego skończyło sie 0- 2.
W Lechu? Brak Kaminskiego, Kownackiego, Kędziory, Tiby nadto widoczny. Kolejorz kadrowo jest slabszy niz 2 miesiace temu. Niektórzy mnie wyśmieją pisząc zaraz, zaraz jest Sousa, Gio… przepraszam ale oni przyszli za poźno a ja nie wiem na co ich stać? O nowym stoperze pisze połowa pismaków w Polsce a ja go jeszcze nie widzialem na testach a powinien byc przed sezonem przygotowawczym….. profesjonalizm dyrektora Rząsy…”

– „Nie ma Skorzy nie ma cisnienia. Nowy trener nie wywiera na zarząd presji. Pisalem wczesniej. Zarząd Lecha jest jak woda. W poprzednim sezonie było parcie na sukces niczym włączenie grzałki. Wrzenie juz było, a teraz nastepuje studzenie…. Na dziś jedyny transfer gotowkowy to Sousa. Rutko, Gio to wypozyczenia. Stopera brak, są tylko kandydaci a jak ogladam mecz o S.P.P. to drże jak przy pilce jest Milić….. i to jest chore. Plusy? Wyjscie na boisko i pobieganie za pilką. Brak powaznych kontuzji.
Minusy? Brak przynajmniej 1 stopera. Wyjscie spod presingu żenujaco słabe i to na kilka dni przed arcy ważnym meczem w Baku. Zmiennicy zawiedli. Brak automatyzmów, akcje szarpane.”

Niedziela – Kończy się tydzień, który mimo wszystko można zapisać na plus za sprawą wygranej nad Karabachem Agdam. Panowie piłkarze i trenerzy! w Was nadzieja! We wtorek macie szanse jeszcze bardziej zyskać w oczach kibiców, mimo wielu przeciwności i braku wsparcia z góry, która czeka nie wiadomo na co do napisania jest historia, która zostałaby z kibicami, z całym klubem na lata. Wyeliminowanie Karabachu Agdam byłoby wspaniałym dodatkiem do mistrzostwa na 100-lecie, od 2010 roku Lechowi Poznań udało się przejść tylko 3 rozstawionych rywali, ale żaden z nich nie był tak mocny i doświadczony, jak Karabach. Stawka gry w azerskim piekle jest ogromna, przejście Karabachu pozwoliłoby klubowi zarobić miliony złotych, dałoby aż 2.500 punktów do klubowego współczynnika UEFA za dotarcie minimum do IV rundy eliminacyjnej Ligi Konferencji, pozwoliłoby uniknąć możliwego lotu do Batumi za 2 tygodnie czy dałoby prawo rywalizacji z FC Zurich w starciu z którym znowu można by napisać ciekawą historię.

Już 12 lipca Lech Poznań gra o kasę, gra o uniknięcie właśnie takiego Karabachu Agdam w kolejnych sezonach poprzez zwiększenie współczynnika. Walczy także o emocje dla nas, dla siebie, dla wszystkich, w końcu wyeliminowanie Azerów pozwoli Mistrzowi Polski zanotować w tej edycji europejskich pucharów jeszcze minimum trzy dwumecze i rozegrać trzy spotkania przy Bułgarskiej. Dzięki temu znowu tłum ponad 20 tysięcy ludzi miałby szansę wybuchnąć tak jak po golu Mikaela Ishaka dnia 5 lipca. Lech Poznań po to zdobył Mistrzostwo Polski, żeby nie tylko Wielkopolska przeżywała właśnie takie emocje, jak w tym tygodniu, który być może był początkiem długiej jesieni. Wyeliminowanie mocnego Karabachu Agdam sprawiłoby, że bylibyśmy jeszcze bliżej Europy i to nawet dosłownie, po wyeliminowaniu Azerów powrót Kolejorza do fazy grupowej byłby naprawdę bardzo blisko, spośród trzech dwumeczów należałoby wygrać raptem jeden, aby na Bułgarską znowu zawitały marki, o jakich marzą kibice a nawet sami zawodnicy mogący odbić się niezapomnianą rywalizacją z silniejszymi. Do boju KKS!

Zdjęcie tygodnia – Dziś w „zdjęciu tygodnia” zdjęcie-zagadka. Odkurzamy serwisowe archiwum KKSLECH.com, a tam fotka z prezentacji Lecha Poznań latem 2008 roku na Placu Wolności. Który z Was jako pierwszy odgadnie nazwisko zawodnika po lewej stronie?

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <