Pyry z gzikiem: Tylko awans

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek i wtorek – Tygodniowe podsumowanie w „Pyrach z gzikiem” rozruszało Was trochę i dało możliwość do dyskusji. Dzięki wszystkim za wygłaszane opinie (zarówno pozytywne jak i negatywne), szczególnie cenne są te komentarze, w których ktoś ma własne zdanie prezentując także inny punkt widzenia. Dzięki Waszym komentarzom da się jeszcze coś dodać wyjaśniając parę rzeczy, których ktoś mógł nie zrozumieć bądź źle zinterpretować.

Realnym celem Lecha Poznań tej wiosny jest podium na które Kolejorz wskoczył po zaledwie 4 tegorocznych spotkaniach i to jest okej. Zastrzeżeniem jest już styl, który nie porywa i który delikatnie pisząc – nie zachęca kibiców do bardziej licznych wizyt na stadionie. Wypada mieć nadzieję, że kibice, którym obecny Lech podoba się byli wśród tej garstki widzów, która przyszła na 2 ostatnie domowe spotkania ligowe. Tak czy nie? Bo jeśli nie to słabo i może trzeba by się zastanowić nad powodami słabych frekwencji? Jesienią zdecydowana większość kibiców przymykała oko na styl gry Kolejorza, który ciułał punkty rywalizując co 3-4 dni, wtedy styl faktycznie był drugorzędny, ale teraz po zimie jest trochę inaczej. Ostatnio nie łączyliśmy Ekstraklasy z Ligą Konferencji, po ponad 2 miesiącach przerwy Lech na początku wiosny miał na głowie tylko polską ligę, w której dotąd drżał o wynik do ostatnich sekund w każdym kolejnym meczu. Nie było widać żadnej myśli szkoleniowej, wypracowanego stylu, schematów taktycznych, krytyka Johna van den Broma ze strony kibiców z pewnością byłaby mniejsza, gdyby trener widział inne mankamenty niż nieskuteczność mówiąc np. głosem piłkarzy, którzy o dziwo mówili ostatnio zupełnie co innego. Miło było słuchać m.in. Radosława Murawskiego trzeźwo oceniającego to, co pokazuje Lech Poznań widząc niedoskonałości. Takim osobom można ufać, spojrzenie jednego z liderów zespołu na grę drużyny było bardzo cenne, na szczęście nie wszyscy w Lechu podchodzili do ostatnich występów tak jak trener.

John van den Brom, osoby ślepe na wiele rzeczy lub kiepsko się orientujące muszą zdawać sobie sprawę z rosnących oczekiwań kibiców wobec Lecha Poznań. Wieczne ciułanie ligowych wygranych 1:0 z furą szczęścia w niektórych okresach sezonu nie porwie wszystkich kibiców, z obecną kadrą powinniśmy i mogliśmy wyglądać ostatnio lepiej, mogliśmy nawet niespodziewanie zmniejszyć stratę do Rakowa Częstochowa do raptem 6 punktów a wtedy faktycznie mogłoby się coś jeszcze wydarzyć. Tymczasem po zimie wyglądaliśmy jak na starcie sezonu 2022/2023, kiedy Lecha Poznań dało się usprawiedliwiać (krótkie lato, zmiana trenera, brak normalnego okresu przygotowawczego itp.). Kończąc wątek jeszcze informacja do tych, którzy nadal nic nie rozumieją lubiąc sobie intepretować wiele spraw w dziwny sposób: Nikt nie zwalnia Johna van den Broma, finalnie liczy się wynik, który ma wpływ na wszystko. Niemniej z czymś takim, co Lech pokazał w Mielcu, z Miedzią czy w Płocku zachęcenie niezdecydowanych do przychodzenia na Bułgarską jest niemożliwe, kolejna słaba jak na możliwości Lecha frekwencja będzie miała miejsce już w niedzielę podczas spotkania z Zagłębiem.

Środa – Ekstraklasa SA ustala terminarz 25. kolejki, kolejny raz Lech Poznań zagra w ligowym terminie dopasowanym do ewentualnego występu w 1/8 finału Ligi Konferencji. Z Widzewem w Łodzi zmierzymy się w dniu rocznicy założenia Kolejorza, czyli 19 marca. To szlagierowe spotkanie powinno być transmitowane na antenie TVP Sport, jednak tak się nie stanie. TVP pokaże uwaga! Mecz o nic Pogoni z Koroną. Ciężko to zrozumieć, brak transmisji z hitu Widzew – Lech można wytłumaczyć jedynie otwartymi transmisjami z dwóch wcześniejszych gier łodzian i niechęcią Telewizji Polskiej do przeprowadzenia kolejnej otwartej transmisji z meczu tego klubu.

W środę John van den Brom zabrał do Norwegii ponad dwudziestu zawodników powołując nawet Mateusza Żukowskiego, który dawno został odpalony i tej wiosny nie znalazł się w kadrze na żadne spotkanie Lecha Poznań. W tej sytuacji brak Joao Amarala jest niesmaczny, to już prawdziwa niechęć do Portugalczyka i taka próba ukarania go za coś. Skoro Żukowski zasłużył na wycieczkę do Bodo, to tym bardziej Amaral powinien załapać się na zwiedzanie, bo mimo wszystko możliwość gry Lecha z Glimt zawdzięczamy także jemu. Przed spotkaniem John van den Brom wypowiedział w Viaplay następujące zdanie: „Joao Amaral chcę odejść, życzę mu powodzenia w znalezieniu nowego klubu”, po czym za chwilę Piotr Rutkowski odparł dokładnie: „Wiemy, jaką jakość Joao Amaral, jest potrzebny tej kadrze i jeszcze nam się przyda wiosną”. Jeden z drugim miał swoją własną wersję, John van den Brom wygaduje większe głupoty, gdyż od początku po przyjściu do Lecha Poznań jest głuchy na opinie samemu przyznając wiele razy, że nie czyta mediów.

Czwartek – Typowy mecz Lecha Poznań tej wiosny, czyli było słabo, ale jakoś się udało. Tym razem można pochwalić Johna van den Broma za zdrowe, przemyślane podejście w postaci dobrania taktyki pod przeciwnika. Każda normalna osoba zapoznana z siłą Bodo/Glimt i jej najmocniejszymi stronami także postawiłaby na system 1-4-3-3 desygnując do środka tercet Karlstrom – Kvekveskiri – Murawski nakazując zespołowi grę z kontry. Może nie do końca ta gra z kontry wypaliła, szczególnie w pierwszych 30 minutach Lech dał się zbyt mocno zdominować i cofnął się za głęboko, ale po przerwie było już lepiej. Poznaniacy długimi fragmentami grali jak chcieli kontrolując Bodo/Glimt, wreszcie i pierwszy tej wiosny Lech miał kontrolę nad przeciwnikiem rozgrywając drugą połówkę w bardzo mądry sposób. 0:0 na Aspmyrze? Dla Norwegów to szok, rzadki rezultat o czym pisaliśmy w odpowiednich artykułach, dla Lecha Poznań to już dobry wynik. To minimalny rezultat, jaki pozwala z dużymi nadziejami czekać na rewanż przy Bułgarskiej. Oczywiście były opinie o kolejnej słabej grze Kolejorza, lecz tym razem należy na nią machnąć ręką. Oceniając grę trzeba pamiętać o miejscu, w którym graliśmy, brać pod uwagę siłę rywala oraz taktykę. Nie ma się do czego przyczepić, oczywiście z przodu mogliśmy i powinniśmy wykreować sobie więcej sytuacji do strzelenia gola, jedną okazję powinien wykorzystać słynny Marchewa, ale z tyłu było naprawdę dobrze. Europejskie puchary to co innego niż Ekstraklasa, latem w podobnym stylu przepchnęliśmy niektóre mecze eliminacyjne realizując cel, jakim był awans do fazy grupowej Ligi Konferencji. Rundy kwalifikacyjne są po to, aby je przechodzić nie patrząc na styl, to samo dotyczy już wiosennych rund. Ważny jest brak porażki z faworyzowanym Bodo/Glimt, akurat w tym meczu było widać rękę trenera i to, co mieliśmy grać. Dzięki rezultatowi 0:0 każdy kibic myśląc o rewanżu mógł wrócić do rywalizacji z Villarrealem, gdyż rewanż z Norwegami zapowiada się na mecz podobny do tamtego. Ten pojedynek też będzie miał dużą stawkę, będzie spotkaniem o podobnym ciężarze gatunkowym i ponownie bój w Lidze Konferencji obejrzy ponad 30 tysięcy ludzi. Kibice obecni na trybunach 3 listopada będą mieli powtórkę emocji, natomiast ci, którzy teraz kupi bilet a byli nieobecni w listopadzie, będą mogą poczuć to, co stracili przy okazji spotkania z Villarrealem. Dnia 23 lutego przy Bułgarskiej ponownie będzie fanatyczne piekło mogące zostać w pamięci na lata. Jego temperatura zależy już od strzelanych goli przez piłkarzy czy od końcowego wyniku, który w listopadzie był wisienką na tym, co działo się wtedy na stadionie.

Piątek i sobota – Trwa zła kolejka dla Lecha Poznań. Wygrały trzy goniące nas drużyny w postaci Cracovii, Widzewa i Pogoni, w dodatku znowu odjechał Raków co tylko zwiększa stawkę meczu z Zagłębiem. Ciężko byłoby znaleźć kibiców wybierających się na Bułgarską zarówno w niedzielę jak i w czwartek, to spotkanie zostało tak jakby odpuszczone przez poznaniaków czy Wielkopolan a jego stawka wcale nie jest mała. Gramy przecież o utrzymanie pozycji na podium na kolejne tygodnie, o większy spokój przed wyjazdowymi meczami we Wrocławiu, Gliwicach i w Łodzi, gdzie będzie trudniej niż z Zagłębiem w Poznaniu, choć czysto statystycznie przy Bułgarskiej idzie nam znacznie gorzej niż na obcych terenach.

Niedziela – Po kolejnym ligowym znowu można by pisać o tym samym. Brak skuteczności, brak kontroli nad meczem, brak schematów taktycznych blablabla. W kółko to samo przez cały miesiąc, w którym Lechowi powielającemu cały czas te same błędy udało się uzbierać 8 punktów i wskoczyć na podium. Może trzeba to zaczął traktować jako sukces a nie jako rozczarowanie? John van den Brom nie potrafi poradzić sobie z nieskutecznością a co dopiero z innymi rzeczami, które nie funkcjonują. Kontry przeprowadzane przez Zagłębie, które dały lubinianom 2 gole były kopią kontr przeprowadzonych przez Miedź, która na nasze szczęście ich nie wykorzystała, dlatego udało się wyszarpać pełną pulę. Nagłówek raportu meczowego „szczęście się skończyło” dotyczy m.in. takich sytuacji. Ile można polegać na indywidualnych przebłyskach piłkarzy czy Mikaelu Ishaku, który coś strzeli albo nie? W tym zespole nikt nie daje liczb w czym nie ma nic dziwnego skoro na dziesiątce regularnie występuje siłą promowany Filip Marchwiński potrafiący wykręcić w blisko 120 meczach całe 3 asysty! Świat taktyki i przygotowania drużyn w inny sposób niż przemową w szatni odjechał Johnowi van den Bromowi, który nie potrafi zarządzać tym zespołem skutecznie odpychając ludzi od stadionu. Holender może czekać na to samo, co niewidomi oglądacze meczów na pirackim streamie i reszta kibiców zatroskanych sytuacją, których Kolejorz nie bardzo cieszy. Możemy czekać aż skuteczność jakoś sama wróci, a kolejni rywale nie będą umieli wykorzystywać kontr tak jak nie umiała tego wykorzystać Miedź. Możemy liczyć teraz tylko na kolejne indywidualne przebłyski + słabość ligi, by utrzymać to 3. miejsce. Samego Johna van den Broma nie ma już sensu słuchać, gada jak Jan Urban lub późny Dariusz Żuraw, który czekał na ten jeden zwycięski mecz, bo wtedy „Lech zaskoczy i wszystko ruszy”. Kwestią czasu jest nawet to, kiedy Holender zauważy pusty stadion podczas ligowych meczów na który nie przychodzi już słaba liczba 15 tysięcy osób. Być może dostrzeże go już 3 marca, powinien też w końcu zauważyć haniebny, niegodny jeszcze aktualnego Mistrza Polski domowy bilans ligowy 5-1-5, gole: 11:12. Myśląc dłużej powinien nawet skapnąć się, jakimi rezultatami ogrywaliśmy u siebie pięć drużyn z którymi szczęśliwie udało się wygrać. Ten temat nadaje się na artykuł, nie można obojętnie przechodzić obok sytuacji, w której kibice Lecha przychodzący na Bułgarską regularnie są upokarzani (w tym sezonie przez Raków i Śląsk nawet 2 razy).

Osobną kwestią jest sędziowanie na niekorzyść Lecha Poznań, który w 87 minucie zdobył prawidłową bramkę na 2:2. W naszym klubie to standard. Oczywiście, były mecze w których sędziowie mylili się na naszą korzyść, jednak najczęściej dochodziło do tego w spotkaniach, kiedy wszystko było już rozstrzygnięte a błędy arbitrów nie miały wpływu na końcowy wynik. Wczoraj mieliśmy kolejną w ciągu ostatniego roku sytuację na której Lech Poznań tylko stracił i ponownie w końcówce meczu u siebie. Pomijając już słaby bilans meczów obsługiwanych przez Szymona Marciniaka (nie jest to oczywiście jego wina), spotkania Kolejorza z jego udziałem wiecznie są nerwowe i zawsze przed meczem pachnie jakąś aferą. Do dziś wielu pamięta słynną uznaną bramkę przy Łazienkowskiej czy sytuację, w której Marciniakowi z łatwością przyszło podyktowanie rzutu karnego i danie naszemu obrońcy żółtej kartki (później wszystko anulował po obejrzeniu powtórki na VARze). Szymon Marciniak to najgorszy typ człowieka. Gada, gada, gada, gada, gada, robi z jednego zdania monolog z którego i tak nic nie wynika. Nawet w niedawnej Lidze+ Extra na temat danej kolejki zagadał cały program promując siebie oraz zdradzając rzeczy dla innych nieistotne. Wczoraj w programie Liga Minus kontrowersyjny sędzia jadący od lat na plecach Bońka bredził jakoby miał za mało kamer przez „mały mecz” rozgrywany o 15:00, „zrobił wszystko, co mógł i nie chciał młodego chłopaka wrzucić na minę nakazując mu stać przed monitorem” (cytat oryginalny). Czy ten człowiek w ogóle słyszał siebie wypowiadając te bzdury?! Naprawdę niech Marciniak więcej tutaj nie przyjeżdża i nie sędziuje Lechowi. Są w Polsce inni arbitrzy, którzy nie są bohaterami wiecznych afer, nie są takimi celebrytami nie robiąc podczas meczów z nami wszystkiego, by znaleźć się w centrum uwagi i być lepszym od zawodników na murawie.

Na koniec dzisiejszych „Pyr z gzikiem” trochę więcej optymizmu. Po pierwsze – Dziś mija rok od ostatniej wyjazdowej porażki Lecha Poznań w lidze, która miała miejsce w Gdańsku. Po drugie – Po wcześniejszej przegranej (z Rakowem u nas także 1:2) udało się wygrać po paru dniach z Villarrealem 3:0. Obecnie Lech Poznań wydaje się być gorszą drużyną niż na przełomie października/listopada, zespołem w którym wiele rzeczy nie funkcjonuje a większość piłkarzy jest daleka od formy. Mimo wszystko na takie mecze się czeka, wszyscy czekamy na to spotkanie od listopadowego losowania. Ligowe emocje tak jakby już się skończyły, Bułgarska do końca sezonu będzie świeciła pustkami, gramy tylko o 3. miejsce w Ekstraklasie, w sezonie 2022/2023 już nic nie wygramy mogąc zrealizować jedynie wymagany cel minimum, jakim jest podium. Tylko ta Liga Konferencji może zrekompensować to, co odstawia Lech Poznań podczas ligowych meczów przy Bułgarskiej czy rozczarowujący start wiosny, jedynie Liga Konferencji może uatrakcyjnić słabo zapowiadający się marzec z raptem 3 meczami ligowymi o stawkę. Piękny, pucharowy sezon Kolejorza trwa od 5 lipca i niech trwa jak najdłużej, byśmy wszyscy nadal mogli emocjonować się rozgrywkami 2022/2023 przez kolejne tygodnie. Nie ma już sensu kolejny raz pisać, co może wydarzyć się 23 lutego około 23:00, chyba każdy kibic wie o co gramy czy o co walczy Lech Poznań mogący napisać historię całej polskiej piłki. Wszyscy marzą o awansie, marzą o kolejnym piątkowym losowaniu 1/8 finału, w których można by trafić na kluby działające na wyobraźnię takie jak West Ham lub OGC Nice, ale również na Sivasspor, Djurgarden bądź Slovan, które dałoby się wyeliminować. Ten tydzień może być czasem pełnym pozytywnych sportowych emocji, jeśli najpierw uda się wyeliminować Bodo/Glimt, wziąć udział w losowaniu 1/8 finału Ligi Konferencji i jeszcze na koniec wygrać we Wrocławiu. Zapowiada się na kolejny „złoty” tydzień na KKSLECH.com, okres wielu materiałów na różne tematy, będzie to czas intensywnej pracy. Z góry należy poinformować Was o możliwym braku „Pyr z gzikiem” w kolejny poniedziałek, a to ze względu na dużą liczbę planowanych materiałów pomeczowych, które mają tutaj priorytet.

Zdjęcie tygodnia: – Będąc już w pucharowym tygodniu Lecha Poznań, w którym stadion wkrótce zostanie wystrojony w czarno-zielony branding trzeba znowu wyjąć z serwisowego archiwum trzy zdjęcia z Villarrealu. Niech w czwartek, 23 lutego dojdzie do powtórki emocji z 3 listopada a wtedy niedziela, 19 lutego pójdzie w niepamięć. TYLKO AWANS!

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <