Pięć szybkich wniosków: Lech – Puszcza 4:1

Pięć szybkich wniosków to cykl opisujący w skrócie dany mecz Lecha Poznań. Jeszcze przed przedstawieniem plusów i minusów danego spotkania, analizą gry konkretnego zawodnika czy dogrywką, prezentujemy pięć szybkich i pomeczowych wniosków. Kilkadziesiąt minut po każdym meczu na gorąco pięć spostrzeżeń na temat występu drużyny Kolejorza, poszczególnych piłkarzy czy obecnej sytuacji zespołu.

Gol i drugi gol

W 2 minucie Lech faktycznie zareagował na 0:5 w Szczecinie. Szybko zdobył gola na 1:0, by równie szybko stracić bramkę na 1:1. Zawinił wtedy przede wszystkim Miha Blazić, który podczas próby interwencji nie trafił w piłkę, ale też Bartosz Mrozek, który stał jak wryty czekając nie wiadomo na co. Od tamtej pory Mrozek grał bardzo nerwowo, nie potrafił kolejny raz grać nogami, nerwowymi i niedokładnymi podaniami/wybiciami piłki wprowadzał tylko wiele chaosu na boisku czy w poczynania Lecha Poznań. Z jednej strony Kolejorz już w 2 minucie zaliczył progres, bo po 3 z rzędu meczach, w których jako pierwszy tracił gola w końcu strzelił bramkę na 1:0, a z drugiej znowu stracił gola zachowując raptem 2 czyste w 14 spotkaniach na 2 frontach. Obrona wciąż leży, wciąż łatwo daje sobie strzelać gole, choć przecież trenerem Kolejorza jest były defensywny zawodnik, który powinien panować tym, co dzieje się w tylnej formacji.

Nerwowa gra i bramka do szatni

Lech od 4 minuty musiał znowu tak jakby odrabiać straty. Poznaniacy przy stanie 1:1 postawili na atak, starali się grać szybko, składnie, chcieli szybko rozgrywać piłkę, żeby wprowadzać chaos w obronne poczynania Puszczy. Momentami Lech sprawiał wrażenie, jakby chciał wejść z piłką do siatki, determinacja podczas gry ofensywnej była duża, gorzej wyglądało już prowadzenie samego ataku pozycyjnego. Lech polegał wyłącznie na indywidualnych zrywach, nie było widać żadnych wytrenowanych schematów, przez wiele minut pierwszej połowy poznaniacy nie potrafili oddać strzału na bramkę Zycha, który tylko przyglądał się nieefektywnym atakom Lecha Poznań kończącym się często na 20-25 metrze przed jego bramką. Szybka gra Kolejorza w ofensywie mogła się podobać, lecz wyłącznie do wspomnianego 20-25 metra. Dopiero pod koniec pierwszej odsłony Lech ponownie paroma podaniami po ziemi i z wykorzystaniem kilku piłkarzy rozmontował defensywę rywala strzelając efektownego gola zza pola karnego, którego autorem był Jesper Karlstrom. Trener John van den Brom nie zachęca piłkarzy do uderzeń z dystansu, według niego nie jest to piłka, o jaką mu chodzi. W 43 minucie Szwed na szczęście wyłamał się, nie podporządkował się założeniom, oddał strzał zza pola karnego i wyprowadził Kolejorza na prowadzenie. Bramka na 2:1 zamazała trochę obraz pierwszej połowy, w której Lech niby się starał, chciał grać szybko, z dużą determinacją, jednak polegając głównie na indywidualnościach nie był efektywny pod bramką Oliwiera Zycha.

Średnia druga połowa

Druga połowa w przypadku Lecha Poznań znowu była inna od pierwszej. Wolniejsza i pod względem optycznej gry – słabsza. Oczywiście duży wpływ na to, jak wyglądała na pewno miała bramka Mikaela Ishaka. Szwed w 51 minucie po zagraniu Kristoffera Velde miał bardzo wiele miejsca, postanowił indywidualnie rozwiązać akcję, odpowiednio ułożył sobie piłkę na nodze a później huknął z daleka zdobywając gola z większej odległości niż wcześniej jego rodak Jesper Karlstrom. Król Mikael Ishak trafieniem na 3:1 praktycznie zakończył emocje w tym meczu, Puszcza była zbyt słaba, żeby strzelić 2 bramki, a Lech mógł ze spokojem kontrolować mecz. Tak też się stało. Poznaniacy nie dominowali już tak mocno, jak w pierwszej połowie, częściej grali z kontry, polegali na indywidualnych umiejętnościach, momentami odpuszczali środek pola i mogli nawet stracić gola. Puszcza Niepołomice była słaba, źle zorganizowana taktycznie, lecz grała ambitnie mając swoje szanse do strzelenia kontaktowej bramki. Lech po zmianie stron zagrał bardzo ekonomicznie, nie było widać żadnych schematów, poznaniacy ewidentnie czuli, z kim grają nie przejmując się rywalem. Suche statystyki wcale nie pokazują dominacji Lecha Poznań, nie mówią nam również, kto był dużo, dużo lepszy piłkarsko. Lech oddał wczoraj 13 strzałów (9 celnych), Puszcza miała 10 uderzeń (2 celne) oraz mimo wysokiej porażki wyższy współczynnik xG (gole oczekiwane) – 1,69 do 1,39.

Obowiązek został spełniony

Lech Poznań w piątkowy wieczór spełnił swój obowiązek. Wygrał z beniaminkiem 4:1, wygrał wysoko i wypunktował słabego przeciwnika, który kadrowo mocno odstaje od Ekstraklasy. Puszcza Niepołomice w ostatnich minutach pokazała wiele ambicji, do końca chciała atakować i strzelić gola, ale jednak została zbita przez Kolejorza, który wcale nie grał wielkiej piłki. Przez wiele minut pierwszej połowy nie było widać tej mitycznej „reakcji na 0:5”, o której tyle przed meczem mówił John van den Brom krytykowany już przez kibiców za swoje pomeczowe słowa. Holender gdzieś widział jakąś reakcję i „bardzo dobrą grę” swojej drużyny. W rzeczywistości ciężko było ją dostrzec, finalnie liczy się wynik i po 4:1 faktycznie można mówić o pozytywnej reakcji na ostatnią kompromitację. Niemniej gra w każdej formacji była daleka od ideału, znowu nie było widać ręki trenera, znowu nie było widać nad czym zespół pracował w ciągu tygodnia. Po tym meczu cieszyć może tylko najważniejszy, suchy rezultat, który zawsze stoi na 1. miejscu, trafienie Jespera Karlstroma czy konkretne liczby wracającego do zdrowia Mikaela Ishaka, który po golu na 3:1 całował klubowy herb.

Nie jest gorzej, lepiej też nie

Lech Poznań zrobił wczoraj swoje, wywiązał się z roli faworyta, grając znowu u siebie pokonał beniaminka i spełnił swój obowiązek. Gorzej nie jest, lepiej też nie, wciąż jest bardzo wiele rzeczy do poprawy, żeby za chwilę np. podczas wyjazdowego spotkania Lecha Poznań nie spotkała kolejna bolesna porażka sprowadzająca wszystkich na ziemię. Wielu kibiców jest już gotowych na kolejną bolesną przegraną, w końcu niebawem trafi się trudniejszy rywal od Puszczy Niepołomice, z którym nie będzie można grać tak jak wczoraj. W każdej formacji jest co poprawiać, jest nad czym pracować, choć zawsze liczy się przede wszystkim wynik. Jeśli Lech Poznań w kolejnym meczu pokona ŁKS Łódź, to kibice ponownie przymkną oko na grę i to nawet wtedy, kiedy np. w grze obronnej nie zobaczą żadnych postępów. Z regularnym wygrywaniem Kolejorz szybko na stałe wskoczy na ligowe podium a być może zostanie nawet liderem tabeli. Wtedy można będzie mówić, że coś drgnęło. Na razie nie jest po prostu gorzej niż np. przed wrześniową przerwą na kadrę, jest trochę więcej spokoju niż miesiąc temu.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <