Na chłodno: Jakieś tam szanse

Cykl „Na chłodno” to od lat najpopularniejsza seria artykułów na KKSLECH.com. „Na chłodno” to nasze chłodne, szczere i obiektywne spojrzenie na Lecha Poznań. Informacje z klubu, ciekawostki, oceny, spostrzeżenia, opinie. Wszystko od kibiców do kibiców.

Dzisiejszy, zapowiadany w Śmietniku odcinek „Na chłodno” wypada zacząć od przedstawienia wyników dwóch mini-sond, które miały miejsce 19 października w dwóch wiadomościach. W ankiecie dotyczącej bramkarza widać niezadowolenie kibiców z gry bramkarzy, natomiast biorąc pod uwagę całokształt Karol Klimczak ma za sobą niezłe lata.

Wyniki sondy: Kto powinien bronić? – głosów: 3118

44% – Obojętnie. Zimą/latem Lech powinien szukać nowego bramkarza
39% – Filip Bednarek
17% – Bartosz Mrozek

Wyniki sondy: Oceń 12 lat urzędowania Karola Klimczaka (wyniki, akademia, finanse itp.) – głosów: 7290

39% – 4
27% – 3
15% – 5
7% – 2
6% – 1
6% – 6

Dzisiejsze „Na chłodno” zastępuje poniedziałkowe „Pyry z gzikiem”, które ostatni raz były zaserwowane 16 października. Później Lech Poznań wkroczył w oczekiwane mecze co 3-4 dni, wkroczył w najciekawszy, najbardziej emocjonujący okres tej jesieni, który do końca roku już się nie powtórzy. Od 16 październiku nie było za bardzo czasu na publicystykę, priorytetem dla nas stały się mecze, Kolejorz w ciągu 15 dni rozegrał 5 spotkań na 2 różnych frontach mając w tym czasie okazję dźwignąć się na wszelkich możliwych polach.

21.10, Lech – ŁKS 3:1
24.10, Lech – Jagiellonia 3:3
28.10, Cracovia – Lech 1:1
31.10, Zawisza – Lech 0:4 (PP)
04.11, Lech – Ruch 2:0

Szczególnie w dniach 21-31 października klub miał zanotować progres również pod względem marketingowym, w tym zainteresowania medialnego. W ubiegłym miesiącu dźwignęliśmy się o 20,8% względem września przeskakując na poziom rozczarowujący z bardzo rozczarowującego. Poniższe wykresy (świeże dane z Similarweb.com) pokazują dobrze, gdzie medialnie jest Lech Poznań po odpadnięciu z europejskich pucharów, ile stracił od lipca oraz jak wiele nam wszystkim potrzeba, żeby wrócić do liczb sprzed paru miesięcy.

W dniach 21 października – 4 listopada dzięki wynikom sportowym Lech Poznań miał zrobić krok naprzód zostając nawet liderem tabeli. Zrobił ten krok? Opierając się na opiniach kibiców ruszył się jak żółw. Na pewno jest trochę lepiej, ale nie na tyle, abyśmy mówili o zauważalnym progresie. W okresie od ostatnich „Pyr z gzikiem” udało się m.in. pewnie ograć dwóch beniaminków, ich pokonanie było obowiązkiem Lecha Poznań, który musiał wygrać, żeby po prostu nie było gorzej. Mecz z ŁKS-em nie porwał kibiców, którzy znowu wytykali brak oczekiwanego progresu w grze (w pewnym momencie tamtych zawodów mogło być 2:2. Lepiej poszło nam ostatnio z Ruchem, dnia 4 listopada wreszcie udało się nie stracić gola, ostatni z trzech beniaminków stworzył dużo mniejsze zagrożenie pod naszą bramką aniżeli Puszcza czy ŁKS nie umiejąc zdobyć gola.

Obowiązkiem w październiku było także pokonanie trzecioligowca na jego terenie. Wielu kibiców przymyka oko na to zwycięstwo lekceważąc tamtą wygraną. W rzeczywistości po Lechu Poznań można spodziewać się różnych rzeczy, przykład Bayernu Monachium pokazuje, że czasem pokonanie ambitnie grającego trzecioligowca w pucharze krajowym wcale nie jest takie łatwe, dlatego po wygranej z Zawiszą Bydgoszcz warto było czuć zadowolenie, niż umniejszać zwycięstwo traktując je jako coś, co było pewne już przed meczem. Z tym meczem wiąże się ciekawa historia, o której w tego typu materiale warto wspomnieć. Spotkanie Zawisza – Lech wzbudziło ogromne zainteresowanie bydgoszczan, którzy szybko wykupili prawie 10 tysięcy miejsc. Zwykle na domowe mecze Zawiszy przychodzi w porywach kilkaset osób, więc na prestiżowe starcie z Lechem wybrało się wielu kibiców, którzy dawno nie gościli na trybunach swojego obiektu. 31 października Lech zagrał w swoim trzecim komplecie strojów, Zawisza wystąpił w białych koszulkach, które normalnie są trykotami wyjazdowymi. Na początku spotkania sektory vip znajdujące się nieopodal prasówki nie bardzo wiedziały, co się dzieje i kto atakuje. W pierwszych minutach spora część kibiców gospodarzy na trybunie A podnosiła się z miejsc myśląc, że to ich zespół za moment zdobędzie gola 🙂 Dopiero po kwadransie gospodarze nieznający nazwisk i numerów swoich piłkarzy połapali się, kto gra w jakich koszulkach. W przerwie spotkania doszło nawet do zabawnych, słownych przepychanek pomiędzy kibicami Zawiszy, którzy mieli odmienne opinie. Jeden kibiców ewidentnie średnio znający się na piłce twierdził jakoby „w Lechu grało tylko dwóch piłkarzy z Ekstraklasy”, ma dość tego meczu i zaczął wykrzykiwać slogany w stylu „za co płacą zawodnikom Zawiszy?!”. Awanturujący wiedząc o wyniku 0:2 nie mógł się uspokoić, inni kibice Zawiszy próbowali mu wmówić, że nie zna się na piłce, ale fakty długo do niego nie docierały. Z czasem zrobiło się jeszcze bardziej nerwowo, po 3 i 4 golu na vipach panował już spokój, dziesięć minut przed końcem sektory niewidoczne w telewizji były już w połowie puste. Mecze Lecha Poznań z takimi rywalami, jak Zawisza Bydgoszcz, z przeciwnikami dużo niżej notowanymi mają swój klimat, zwracają uwagę zarówno kibiców Kolejorza, jak i fanów gospodarzy, którzy marzą o wyeliminowaniu naszej drużyny. Na szczęście tym razem nie było sensacji, naszej kompromitacji, podczas meczu czy po nim było śmiesznie, Lech wypunktował trzecioligowca i jedzie dalej, choć do momentu zdobycia pierwszej bramki gra nie wyglądała olśniewającego czy chociaż spokojnie.

Wspomniane spotkanie z Zawiszą Bydgoszcz pozwoliło odbić się Lechowi Poznań po wcześniejszych dwóch meczach ligowych bez zwycięstwa. Spotkanie z Jagiellonią przez wielu kibiców Lecha było porównywane do tego ze Śląskiem z października 2021 roku. Październik, Bułgarska, mecz na szczycie, mecz o dużą stawkę, spotkanie mające pokazać na co stać Kolejorza. Tamten Lech szybko objął prowadzenie, prowadził na początku drugiej połowy 3:0 i wygrał 4:0. Ten Lech? W październikowym meczu na szczycie też prowadził 1:0, po zmianie stron wygrywał nawet 3:0 a skończył przykrym rezultatem 3:3. I taka jest właśnie różnica pomiędzy Lechem z jesieni 2023 a z pamiętnej jesieni 2021. Wówczas mieliśmy ułożony zespół, każdy kibic mniej więcej wiedział, czego się spodziewać, tamten Lech był gwarancją osiągania regularnych zwycięstw, nadzieja, wiara w sukcesy czy wsparcie dla trenera było znacznie większe. Obecny Lech? W spotkaniu z Jagiellonią znowu pograł przez 45 minut, po zmianie stron miał duże problemy z kontrolowaniem gry, miał widoczny problem fizyczny przedstawiony w statystykach i na końcu stracił gola na 3:3 po rzucie karnym spowodowanym przez głupotę rezerwowego obrońcy. Nie tylko Alan Czerwiński był winny stracie dwóch punktów. Lech Poznań jeszcze przed jego wejściem zupełnie przestał grać, wręcz prosił się o te gole, które ostatecznie stracił. Remis z Cracovią? Można by na niego przymknąć oko, gdyby nie wcześniejsza wpadka z Jagą, przez którą białostoczanie pozostali przed nami w tabeli i są przed Lechem aż do teraz. Poznaniakom zawsze trudno gra się w Krakowie, wygraliśmy tym tylko tylko 9 razy (6 w lidze), ostatni raz zwyciężyliśmy przy Kałuży ponad 3 lata temu, wpadka z Cracovią na jej terenie tak naprawdę jest wkalkulowana w każdy kolejny sezon. Uwagi można było mieć jedynie do powtarzającej się postawy Lecha Poznań w drugiej połowie. Po tamtym spotkaniu trener nie wiedział, z czego wynika ten problem, jak go wyeliminować a na końcu jeszcze oburzył się o wiecznie pojawiający się temat traconych goli. Remis z Cracovią nie był aż tak bolesny z paru powodów, również ze względu na skład i problemy kadrowe, które dotknęły drużynę bezpośrednio przed spotkaniem. O wiele bardziej bolesny wydaje się być ten remis z Jagiellonią, strata ligowych punktów w ten sposób pierwszy raz od 1956 roku nie miała prawa przydarzyć się dobrze przygotowanej na różnych polach drużynie grającej u siebie i będącej jednym z faworytów do tytułu.

Podsumowując ostatni okres. Są dwie wygrane nad beniaminkami, remis z wyżej notowaną drużyną 3:3 przy prowadzeniu 3:0, wymęczony remis w Krakowie mimo prowadzenia 1:0 oraz wymagany awans do 1/8 finału Pucharu Polski po pokonaniu trzecioligowca. Lech od ostatnich „Pyr z gzikiem” nie dokonał niczego wielkiego, ale też niczego nie przegrał. Po 14 kolejkach ma raptem oczko mniej od mistrzowskiej drużyny z jesieni 2021, ma tyle samo strzelonych goli i aż 11 bramek straconych więcej niż 2 lata temu i choćby dlatego odbiór obecnego Lecha Poznań jest zupełnie inny. Ostatnio doskonały komentarz oddał użytkownik „marcinos”. Wpis co prawda nie nadaje się do „Top 10”, jest zbyt krótki, jednak krótko i zdecydowanie opisuje to w jakiej jesteśmy sytuacji. – „Brom jest po prostu na złej trajektorii. Wynik punktowy jest na tyle dobry, że nie ma pretekstu, aby poważny klub go zwolnił. Jednocześnie nie widać realnej perspektywy poprawy. Mamy jakieś tam szanse na mistrza, ale będzie to dużym zaskoczeniem.”

Niedawno Lech Poznań oblał test z Jagiellonią Białystok podobny do tego, który zdał 2 lata temu w rywalizacji ze Śląskiem Wrocław. Za 4 dni Kolejorza czeka kolejny, jeszcze ważniejszy egzamin, który znowu przypomina ten z jesieni 2021. Wtedy Lech Poznań pojechał do Warszawy, ograł rywalizującą w pucharach Legię 1:0 i odjechał jej w tabeli. Teraz? Nikt nie wie, czego spodziewać się po zespole Johna van den Broma. Lecha Poznań stać na kolejny wynik, którego nie było od lat, stać go na wysoką porażkę, na remis mimo prowadzenia a nawet na pierwszą wyjazdową wygraną od lipca po bardzo skutecznej grze. W tym tygodniu trener ma cały mikrocykl treningowy i wszystkich najlepszych zawodników do swojej dyspozycji, zatem ewentualna porażka z Legią raptem 3 dni po jej spotkaniu w Lidze Konferencji byłaby wstydem. W niedzielę nie tylko Holender, ale cały poznański zespół ma wiele do udowodnienia. W Warszawie czeka nas sportowo-taktyczny sprawdzian, 12 listopada około 19:30 okaże się, w jakim miejscu jesteśmy, w jaką stronę będziemy mogli patrzeć, jakie będą humory podczas listopadowej przerwy na kadrę i nastroje przed kolejnymi spotkaniami. Osiem punktów przewagi nad najgroźniejszym rywalem w walce o tytuł obok Rakowa? Na razie taka solidna przewaga pozostaje jedynie w sferze marzeń, które towarzyszą kibicom przez całe życie. W razie ich spełnienia Lech Poznań zrobiły kolejny mały krok na wszystkich polach, na pewno zgadzałaby się punkty przykrywające wszelkie niedoskonałości i dające nadzieję na oczekiwane trofea. Jesteśmy coraz bliżej przerwy zimowej, Lechowi Poznań pozostało niewiele czasu na wskoczenie na 1. miejsce, na zbudowanie jakiejś przewagi nad pucharowiczami, którzy wśród kibiców wzbudzają większe zainteresowanie niż Śląsk z Jagiellonią. Nie da się ukryć, że w naszej sytuacji mecz z Legią nie jest spotkaniem za zwykłe 3 punkty. Patrząc na obecną sytuację Kolejorza mecz w Warszawie jest czymś więcej, gra toczy się również o zanotowanie progresu na innych, podanych wyżej polach. Zgodnie z tym, co napisał niedawno jeden z kibiców. Mamy „jakieś tam szanse na mistrza”, w niedzielę okaże się, czy będą one jeszcze większe.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <