Pyry z gzikiem: Oblany egzamin

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek, 13 listopada 2023, godzina 15:35, pora na łatwiejsze do strawienia „Pyry z gzikiem” od kolejnego meczu Lecha Poznań za kadencji Johna van den Broma. Według piątkowych słów Holendra mieliśmy wczoraj zagrać swoją piłkę, mieliśmy zagrać ofensywnie i wygrać, bo zwycięstwo na terenie rywala podobno smakuje wybornie. W rzeczywistości Lech Poznań wyglądał podobnie, jak podczas poprzednich gier wyjazdowych i już nikogo nie powinno to dziwić. John van den Brom wcześniej wiele razy pokazał, że nie wyciąga żadnych wniosków z nieudanych meczów, więc dlaczego teraz miało być inaczej? Legia Warszawa stosując m.in. wysoki pressing czy agresywny odbiór piłki wyłączyła z gry naszych najlepszych piłkarzy, wyłączyła z gry m.in. skrzydłowych, Lech Poznań przez to nie mógł utrzymać się przy piłce, nie miał swobody do rozgrywania piłki po ziemi, nie miał nawet zbyt wiele miejsca na wrzucanie piłek w pole karne. Kosta Runjaić i jego sztab łatwo przewidział to, jak zagramy, w jaki sposób będziemy atakować, bez trudu wypunktował słabego taktycznie Lecha Poznań, który nie wyciągnął wniosków z poprzednich meczów wyjazdowych grając kolejny raz tak samo.

Jednowymiarowy, przewidywalny Lech Poznań dla kibiców i przede wszystkim dla przeciwnika oddał przez 90 minut zaledwie 5 strzałów na bramkę (najgorszy wynik w tym sezonie) wykonując w pierwszej odsłonie zaledwie jedno niecelne uderzenie. Kolejorz identycznie jak w Szczecinie czy w wielu innych meczach – próbował wygrać mecz indywidualnościami. Kristoffer Velde, Mikael Ishak, Filip Marchwiński czy Joel Pereira mieli dać coś ekstra naszej drużynie, jednak nie potrafili zaistnieć w meczu walki, w którym Legia Warszawa zdecydowaną, agresywną grą zatrzymała naszą ofensywę. Słaba, przewidywalna gra dla rywala doprowadziła do braku klarownych sytuacji stworzonych z akcji, Lech Poznań po pełnym mikrocyklu treningowym największe zagrożenie stworzył po stałych fragmentach, po nich Kacper Tobiasz chociaż trzy razy musiał interweniować.

Wczorajszy mecz na żywo z trybun oglądali przedstawiciele Lecha Poznań. Bardzo dobrze, że włodarze pojawili się na obiekcie przy Łazienkowskiej. Mogli na własne oczy zobaczyć jednowymiarową, łatwo rozpracowaną drużynę bez atutów, która od 70 minuty broniła bezbramkowego remisu. I taka jest właśnie różnica pomiędzy Lechem Poznań z jesieni 2023 a z jesieni 2021. Tamten Lech Poznań wykorzystał grę Legii Warszawa co 3-4 dni. Pojechał na Łazienkowską po zwycięstwo, oddał aż 16 strzałów (5 celnych), wygrał z Legią 1:0 i odskoczył jej na 15 punktów. Po 2 latach Lech Poznań za kadencji innego trenera z kończącą się umową za kilka miesięcy jedzie do Warszawy, gdzie Legia z góry wie, jak zagramy. Przewidywalny Lech wychodzi na murawę wystraszony, nie gra o zwycięstwo, oddaje 5 strzałów (2 celne) i od 70 minuty próbuje przede wszystkim nie przegrać, by utrzymać 5 oczek przewagi nad gospodarzami rywalizującymi 3 dni wcześniej w Lidze Konferencji. Niedzielny występ całego Kolejorza działał wyłącznie na niekorzyść Johna van den Broma, Holender był i cały czas jest mocno krytykowany przez kibiców czekających od miesięcy na progres, którego nie widać oraz w który mało kto wierzy.

Po takich meczach, jak z Legią Warszawa można nawet zastanowić się nad sensem płacenia do 30 czerwca aż tylu pieniędzy trenerowi, który znowu został wyjaśniony. Zawalenie letnich przygotowań, odpadnięcie ze Spartakiem Trnava po zlekceważeniu analizy rywala, straconej bramki w Poznaniu, najwyższą porażkę od 23 lat, roztrwonienie prowadzenia 3:0 po bardzo słabej grze w drugiej połowie (pierwsza taka sytuacja w Poznaniu od 1956 roku) czy komplet wygranych nad beniaminkami załatwiłby nam początkujący trener nawet z C-klasy. Wczoraj po meczu z Legią Warszawa interesująco w programie na kanale Meczyki.pl wypowiadali się dziennikarze nazywający ostatnie Lechowe miesiące „szarą jesienią”. 100% zgody. Mamy 13 listopada, do końca rundy jesiennej pozostały 4 kolejki, a to oznacza, że nie wykorzystaliśmy rzadkiej gry i nie zdominowaliśmy Ekstraklasy tak jak uczynił to rok temu Raków Częstochowa po odpadnięciu w IV rundzie eliminacji Ligi Konferencji. Dziennikarze zwrócili uwagę na przewidywalność Lecha Poznań wygrywającego tylko te mecze, które musi, jedynym zaskoczeniem było pokonanie Piasta w Gliwicach po odrobieniu strat i rozbicie Rakowa Częstochowa 4:1 mimo szybkiej utraty bramki. Tej jesieni brakuje czegoś ekstra, czegoś co wyróżniałoby najdroższą kadrę w historii czy pracę drogiego w utrzymaniu trenera mającego wielkie doświadczenie. Po takich meczach, jak z Legią Warszawa, w którym brakowało ryzyka, chęci wygranej, pomysłu na zaskoczenie przeciwnika i gry w piłkę wiara kibiców jest później tłumiona. Można co najwyżej na siłę pocieszać się słabością innych i porównywać liczbę punktów, jaką mieliśmy po 15 kolejkach w poprzednich latach, kiedy Lech Poznań dysponował słabszą kadrą a jesienią w fazie grupowej europejskich pucharów nie rywalizowały aż dwie inne drużyny.

Podsumowując. Lech Poznań oblał wczoraj egzamin. W Warszawie czekał nas sportowo-taktyczny sprawdzian, 12 listopada około 19:30 miało okazać się, w jakim miejscu jesteśmy, w jaką stronę będziemy mogli patrzeć, jakie będą humory podczas listopadowej przerwy na kadrę i nastroje przed kolejnymi spotkaniami. Niestety, Lech nie uciekł pucharowiczowi, na całe szczęście potknął się Raków, dlatego przynajmniej nie jest gorzej. Po listopadowej przerwie na kadrę znowu trzeba wygrać u siebie z Widzewem Łódź, żeby móc robić sobie kolejne naiwne nadzieje. Mimo wszystko to wczoraj Lech Poznań miał coś do udowodnienia kibicom, patrząc na terminarz do końca rundy jesiennej był to ostatni mecz, w którym Kolejorz mógł wlać w serca kibiców więcej nadziei czy entuzjazmu, wczoraj niedowiarków mógł przekonać nawet John van den Brom, ale pokazał, że wyśmiewający go kibice nie pomylili się. W niedzielne popołudnie była szansa zatrzeć Wrocław, Szczecin, była przede wszystkim szansa na pierwsze wyjazdowe zwycięstwo w lidze od 22 lipca i na poprawienie bilansu goli (mniej bramek na wyjazdach strzelił tylko ostatni ŁKS Łódź, który przegrał wszystkie mecze na obcym terenie). Już 20 spotkanie w sezonie 2023/2024 wpisało się w jesienną Lechową szarość, o której mówili eksperci na Meczykach zwracając uwagę na jedynie 2 mecze, które dały ludziom emocje i były dla nich niespodzianką.

Kończąc dzisiejsze „Pyry z gzikiem”. Nie jest dobrze, ale nie jest też źle. Dzięki meczom w Poznaniu zespół Lecha niczego jeszcze nie przegrał, choć oczywiście z takim punktowaniem i grą na wyjazdach nie ma szans nic zdobyć. Po stracie 2 punktów przy Łazienkowskiej przyszła ostatnia tej jesieni przerwa na kadrę, ostatnio pojawiło się na „Na chłodno”, są poniedziałkowe „Pyry z gzikiem”, na razie tematy publicystyczne zostały wyczerpane. Do tego typu publicystyki wrócimy 4 lub 11 grudnia w zależności od terminu meczu z Arką Gdynia. Podczas trwającej już listopadowej przerwy na kadrę szykujemy wiele tekstów na różne Lechowe tematy, zatem warto tu być parę razy w ciągu dnia, do tego planowo w sobotę, 18 listopada pojawi się pełna lista nominowanych internautów w plebiscycie na użytkownika KKSLECH.com 2023. Do przeczytania w kolejnych artykułach na KKSLECH.com.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <