Na chłodno: 2,5 mln euro szczęścia

Cykl „Na chłodno” to stałe dopełnienie materiałów meczoawych w których w trochę inny sposób przyglądamy się meczom Lecha Poznań, ogólnej grze zawodników czy indywidualnej postawie piłkarzy. Czasem poruszamy też aktualne sprawy dotyczące naszego klubu w bardzo chłodny sposób. O wszystkim przeczytacie w poniedziałek lub we wtorek po każdym spotkaniu poznając nasze szczere zdanie na temat danego meczu. Od lata 2016 w materiałach „Na chłodno” przyglądamy się również temu, co dzieje się w Lechu (głównie pod względem transferów), oceniamy działania zarządu lub ich brak bacznie spoglądając na sytuację wokół klubu.

Witamy wszystkich internautów w kolejnym odcinku z cyklu „Na chłodno”. Nic nie smakuje lepiej, jak kolejne zwycięstwa Lecha Poznań po meczach w których zespół zostawił serce na boisku, walcząc, biegając i starając się ze wszystkich sił. To co się obecnie dzieje wokół pierwszej drużyny jest bardzo pozytywne. Jeszcze parę tygodni temu nikt, dosłownie nikt nie spodziewał aż tak dobrego startu w wykonaniu Kolejorza, a tym bardziej najlepszego od 26 lat. Kolejne wygrane, asysty i gole dostarczają kibicom wiele radości, gdyż tak naprawdę wiele osób nie wierzyło w dobry początek czy w mocnego Lecha, który pozostawał bardziej w sferze marzeń. Wielu kibiców do rozpoczęcia sezonu 2018/2019 podchodziło ze sporym dystansem, bez większych emocji, nadziei na dobre wyniki czy bez wiary w umiejętność pogodzenia przez drużynę rywalizacji w Lidze Europy z Ekstraklasą. Takie podejście było w pełni zrozumiałe ze względu na ostatnie, rozczarowujące lata czy sezony i mimo ostatnich niezłych 3 tygodni w dalszym ciągu podejście wielu osób do tego, co się obecnie dzieje w Lechu jest chłodne, bez pompowania się i bez wybiegania w przyszłość dalej niż na 2-3 mecze naprzód. Chłodne podejście, bez wywierania presji oraz nie wiadomo jak dużych oczekiwań wydaje się być w tej chwili najrozsądniejsze. Lepiej się miło zaskakiwać tak jak przykładowo wczoraj niż czuć rozczarowanie czy niedosyt. Odpowiednie podejście do meczów, do gry Kolejorza da wiele radości po zwycięstwach, natomiast ewentualna porażka, która na pewno kiedyś nadejdzie nie będzie aż tak mocno odczuwalna.

Ostatnie dni pokazują kim są Pedro Tiba i Joao Amaral. To nie są zawodnicy, którzy będą wzmocnieniami. Oni już nimi są. Bez aklimatyzacji w Polsce, bez przejścia okresu przygotowawczego przez cały czas jego trwania czy potrzeby zgrania się z drużyną. Dotąd Lech brał często ciekawych piłkarzy na papierze, którzy mieli co jedynie predyspozycje, by stać się wzmocnieniem lub zawodników, którzy „może wypalą”. Ta dwójka z Portugalii ściągnięta za namową Ivana Djurdjevicia, który poświęcił wiele czasu na oglądanie filmików z nimi w roli głównej jest ulepiona z innej piłkarskiej gliny. Gdyby nie Amaral zapewne Lech odpadłby z Szachtiorem Soligorsk. Portugalczyk najpierw strzelił gola na 1:1 na Białorusi, a potem zaliczył 2 asysty przy golach Christiana Gytkjaera w Poznaniu zapewniając nam po części awans. Za to Tiba golami w 87 minucie w Płocku i w 82 minucie we Wrocławiu dał Lechowi 6 punktów w bardzo ważnych meczach wyjazdowych. Gdyby nie ta dwójka nie byłoby pewnie teraz poznaniaków w III rundzie eliminacyjnej Ligi Europy i nie byłoby najlepszego startu w lidze od 26 lat. Atmosfera wciąż byłaby więc słaba, a w Ekstraklasie zamiast 9 punktów Lech miałby góra 5 oczek. 2,5 mln euro wydane na kupno tych piłkarzy widzą wszyscy. Nawet trener Śląska, Tadeusz Pawłowski wypowiedział wczoraj takie zadanie – „Nie mamy takich samochodów, jak Lech za 1 mln czy za 1,5 mln euro tylko trochę tańsze.” co pokazuje, że piłkarską jakość, którą Lech po prostu kupił zaczynają dostrzegać również w Ekstraklasie.

Piotr Rutkowski twierdzący jeszcze jakiś czasem temu jakoby „nie było różnicy pomiędzy zawodnikiem za 1 mln euro a za kilkaset tysięcy euro” także ma dowód, że jednak nie jest to prawda i czasem trzeba oraz warto w końcu wydawać nie swoje pieniądze na klasowych piłkarzy. Teraz mamy wszyscy Ivana Djurdjevicia, który jak widać – byle szrotu nam nie ściąga tylko zawodników dla których aż chce się chodzić na stadion i którzy nawet grając słabo, mając mały dołek fizyczny spowodowany zmęczeniem potrafią dzięki swojej jakości zrobić różnicę. Świetny przykład mieliśmy wczoraj we Wrocławiu. Według InStat najsłabszym piłkarzem Lecha był w niedzielę strzelec zwycięskiego gola, Pedro Tiba co akurat nie dziwi. Portugalczyk spośród wszystkich podstawowych piłkarzy Kolejorza miał najmniej udanych zagrań, zaliczył aż 10 strat i wygrał tylko 4 pojedynki na 15 stoczonych stąd jego niski index nie jest żadnym zaskoczeniem. Ten gracz ma jednak zmysł do gry ofensywnej, wysokie umiejętności, ustawił się w polu karnym tam, gdzie powinien i jednym uderzeniem w meczu, które miał dał nam wszystkim wiele radości. Dzięki jego sportowej jakości wyjazd do Wrocławia będziemy wszyscy wspominać bardzo, bardzo miło, długo i na pewno o niebo lepiej aniżeli ten w 2017 roku. O takich wygranych, jak wczoraj mogą przesądzać tylko piłkarze z odpowiednio dużą jakością. Takich Lech w ofensywie ma, kupił ich za pieniądze, które nie zawsze chętnie wydawał widząc już teraz na własne oczy, co trzeba robić, żeby wzmacniać zespół. Wypada mieć również nadzieję, że nie będzie skąpił też na obrońcę i kupi jednego zawodnika do tej formacji co nadal nie jest w 100% pewne.

3 punkty wracają do Poznania ✌️#ŚLĄLPO

W czwartek kolejny krok. Mecz Genk – Lech w #UEL ✊⚽ pic.twitter.com/BbDJlYqUM2

— ?KKSLECH.com (@KKSLECHcom) 5 sierpnia 2018

Podsumowując. Tiba z Amaralem już wypalili i są wzmocnieniami, a kompromitacja z Gandzasarem bez konsekwencji oraz tąpnięcie po nim w szatni było Lechowi bardzo potrzebne. Od tego czasu Lech wyszedł na prostą i choć za jakiś czas może się wyłożyć co w piłce jest normalne, to nie powinien mieć problemów, by szybko się pozbierać. Po kolejnym fajnym, zwycięskim tygodniu nad Cracovią, Szachtiorem oraz Śląskiem gra co 3-4 dni toczy się dalej. Przed nami Genk w Belgii oraz Zagłębie Sosnowiec przy Bułgarskiej, a więc przynajmniej w Ekstraklasie czysto na papierze jest spora szansa na zostanie samodzielnym liderem już po 4. kolejce. Zanim Lech powalczy z beniaminkiem czeka go jeden z trudniejszych bojów w ostatnich latach. Już bardzo dawno kurs na wygraną Lecha nie wahał się między 7.50 a 8.50. Na Kolejorza nikt nie stawia, zatem tak naprawdę nie ma on nic do stracenia. Jeśli odpadnie to trudno – Genk jest faworytem, więc odpadnięcie Lecha nie będzie niczym zaskakującym. Za to jeśli Lech przeszedłby Belgów wtedy odniósłby wielki sukces, który jeszcze bardziej zbudowałby ten zespół i podbudował oczyszczającą się atmosferę wokół klubu. Za 3 dni ważne będzie osiągnąć taki wynik, żeby w rewanżu mieć jeszcze realne szanse na awans. Przykładowo przy remisie bramkowym będącym marzeniem byłaby szansa na frekwencję 16 sierpnia nawet w okolicach 30-32 tysięcy ludzi i na wielkie, piłkarskie święto.

Rezultat osiągnięty w dwumecz KRC Genk absolutnie nie będzie miał wpływu na to co teraz dzieje się w Lechu. Jeżeli nie uda się dostać do fazy play-off Ligi Europy wtedy zmieniamy priorytety, skupiamy się na lidze, gramy dalej bez żadnych strat do nikogo oraz myślimy o 1/32 Pucharu Polski. A jeśli uda się wyrzucić Genk wówczas europejska przygoda nadal będzie trwała dając nam wiele frajdy z przeżywania emocji co 3-4 dni. Tak naprawdę Lech Poznań swoje w Lidze Europy 2018/2019 już zrobił. W końcu przebrnął rundy w których był rozstawiony co nie udawało mu się w 2012, 2013, 2014 i 2017 roku. Tym razem w losowaniu III fazy eliminacyjnej Ligi Europy nie był już rozstawiony, dlatego może teraz dla odmiany Kolejorzowi uda się przejść dalej? Lech już zrobił swoje, nic już nie musi, ale za to może, chce i na pewno będzie walczył. Trzymamy kciuki, żeby nawiązać do lat 2008-2010, kiedy poznaniacy z Ivanem Djurdjeviciem w składzie eliminowani rozstawiony Grasshoppers Zurych, Austrię Wiedeń i Dnipro Dnieropietrowsk.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <