Analiza meczu z Legią + statystyki

W niedzielnym meczu z Legią Warszawa, piłkarze Lecha Poznań bez walki, charakteru i ambicji za darmo oddali rywalowi punkty. Kolejorz wyszedł na murawę przestraszony, sprawiał wrażenie jakby poddał się już przed meczem, nie postawił na ofensywę tylko na zachowawczą grę, by tylko nie stracić gola i nie przegrać. Taka gra skończyła się kolejną porażką oraz pogłębieniem kryzysu.

Dzień po spotkaniu Kolejorza z drużyną Ricardo Sa Pinto nadszedł czas na tradycyjną, pomeczową analizę gry Lecha Poznań w konfrontacji z Legią Warszawa.

Obrona (ocena: 1)

Trener Lecha, Ivan Djurdjević postanowił wrócić do ustawienia z czwórką obrońców desygnując na boki Cywkę z De Marco. Do środka wrócił za to Rogne, który miał uspokoić grę w tylnej formacji, ale tego nie zrobił. Najlepiej świadczy o tym sytuacja w której sędzia podyktował rzut karny dla Legii w pierwszym kwadransie drugiej połowy z którego później się wycofał (Norweg nie potrafił wybić piłki z naszego pola karnego). Wcześniej przy akcji bramkowej dla gospodarzy w ogóle go nie było. Z tyłu został Janicki z Cywką, którzy próbowali łapać Nagy’ego na spalonym. Nie dali rady tego zrobić, Cywka całkiem odpuścił wbiegającego w pole karne Węgra, źle ustawiony był Janicki, który próbował jeszcze wybić piłkę nogą, a później Putnocky znów był spóźniony zbyt późno wychodząc do rywala mającego już piłkę przy nodze. W 31 minucie Legia z łatwością jednym, świetnym prostopadłym podaniem Szymańskiego do Nagy’ego rozmontowała ponownie źle ustawioną defensywę Lecha, która pogubiła się podobnie jak przy golu na 1:0 dla Zagłębia w Lubinie. Była to bardzo podobna akcja do tej sprzed 3 tygodni, która także obnażyła obronę Lecha. Defensywa Kolejorza kolejny raz łatwo dała się zaskoczyć. Na domiar złego kontuzji znów doznał jej lider Thomas Rogne muszący przedwcześnie zejść z boiska. Minęły 2 tygodnie, zmieniło się ustawienie, zmienili się obrońcy, a gra Lecha w defensywie nie poprawiła się ani trochę.

Pomoc (ocena: 1)

Gra środkowej linii rozczarowała mocniej niż postawa obrony, która od dawna spisuje się słabo. Jevtić wyszedł sobie na spacer po murawie mając przez 63 minuty jedno dobre zagranie po którym Tiba zamiast strzelać wolał dryblować co zakończyło się stratą. Sam Portugalczyk niestety znów był w cieniu zawodnika, który dał się poznać ze świetnej strony na początku sezonu. Brał co prawda na siebie ciężar rozgrywania piłki, wykonał 2 kluczowe podania, jednak nie oddal żadnego celnego strzału na bramkę Legii. Dla porównania Jevtić z Trałką w ogóle nie oddali żadnego uderzenia identycznie jak Jóźwiak, choć akurat wychowanek Lecha na tle całej drużyny wyróżniał się. Biegał, walczył, starał się, wykonał najwięcej zwodów, podań kluczowych i stoczył najwięcej pojedynków w naszym zespole. Brakowało mu co prawda jakości w wielu zagraniach, jednak „Józiu” swoją dynamiką był jedyną jasną postacią w drugiej linii Lecha Poznań. Wydaje się, że Ivan Djurdjević personalnie nieźle zestawił drugą linię. Problemem była tylko jej gra, brak jakości, często brak pomysłu na rozegranie piłki i mała liczba oddanych strzałów na bramkę. 8 uderzeń w meczu i tylko 3 autorstwa pomocników (2 Tiby, 1 Gajosa z wolnego) to bardzo słaby wynik środkowej formacji, która przecież miała być jednym z atutów Lecha w Warszawie. Poznaniacy zakończyli wczorajsze spotkanie z wyższym posiadaniem piłki tylko co z tego skoro przez większą część zawodów Lech bił głową w mur, a Legia w drugiej połowie prowadząc celowo się cofnęła. Za to kiedy gospodarze byli przy futbolówce w Lechu ponownie słabo funkcjonował pressing czy odbiór piłki.

Atak (ocena: 1)

Najbardziej wysuniętym zawodnikiem Lecha w meczu z Legią był Christian Gytkjaer, który stał na szpicy jak kołek. Uwaga! przez ponad 90 minut wykonał raptem 10 podań w tym 5 udanych. Oddał 3 strzały w tym 1 celny, który oczywiście był niegroźny, bo nikt oprócz Jóźwiaka na początku meczu nie umiał podać do niego po ziemi. Sam Duńczyk także niewiele angażował się w grę często spacerując sobie po boisku. U jego boku miał grać Amaral, jednak nie zawsze tak było. Drugi z Portugalczyków często cofał się do drugiej linii biegając bliżej prawej strony. Niewiele potrafił zrobić z piłką, regularnie podejmował złe wybory, a kiedy w 45 minucie mógł strzelić gola w dobrej sytuacji oczywiście nie trafił w najlepszej w tym meczu okazji dla Lecha. Średnia boiskowa pozycja Amarala była niższa niż Jevticia co pokazuje, że drugi z Portugalczyków chyba nie do końca wiedział, gdzie ma grać i co dokładnie robić. Bardzo rozczarował też Paweł Tomczyk, który przez ponad 30 minut nie oddał strzału będąc raptem 4 razy przy piłce. Nie wiadomo tak naprawdę po co „Pawka” wszedł na murawę.

Ogólne wrażenie (ocena: 1)

Po 2 tygodniach wrześniowej przerwy na kadrę w grze Lecha nic się nie zmieniło. Rok temu Lech zremisował w Szczecinie 0:0 mając 39% posiadania piłki, 3 strzały i 1 celny. Teraz również miał 1 celny, optycznie zagrał równie słabo, ale tym razem przegrał pogrążając się tylko w corocznym jesiennym kryzysie. Nie wiadomo po co Ivan Djurdjević zamknął sparing z Odrą i co robił z zespołem w minionej przerwie na kadrę. Lech wyszedł na to spotkanie przestraszony. Bez ambicji, charakteru, woli walki, nie chciał wygrać, chciał grać na 0:0, robił wszystko, by nie stracić bramki i przypadkiem nie popełnić błędu w defensywie, który i tak się pojawił. Obrońcy znów źle się ustawili, znów zaspali, znów odpuścili krycie, znów dali się zaskoczyć, a Lech po golu oczywiście nie podniósł się. Legia kontrolowała to spotkanie, widząc nieudolność w ofensywie Kolejorza celowo oddała mu po 60 minucie piłkę, który grając nią bił głową w mur nie potrafiąc sobie nic ciekawego stworzyć. Wczorajszy mecz z Legią przypominał ten z maja 2017 roku, kiedy Lech także pojechał na Łazienkowską zrezygnowany, bez ambicji, woli walki, nie miał ochoty atakować ani tym bardziej wygrać. Wczoraj było identycznie. Lechici pojechali sobie na wycieczkę nie wiedząc jak grać i nie mając siły biegać. Legia pokonała wczoraj dystans prawie 10 kilometrów dłuższy od Lecha wykonując też o 40 sprintów więcej. Kolejorz pojechał na mecz zupełnie nieprzygotowany pod względem mentalnym, fizycznym i taktycznym. Wyglądał jakby przez 2 tygodnie wrześniowej przerwy na kadrę nie robił zupełnie nic. Poznaniacy w typowym meczu walki rozegrali prawdopodobnie najsłabsze spotkanie w tym sezonie. Brakowało pomysłu na ataki, brakowało liderów. W Lechu nie było wczoraj niczego.

Składy

1-4-3-1

Cierzniak – Stolarski, Jędrzejczyk, Wieteska, Hlousek – Antolić (90.Martins), Cafu – Kucharczyk, Szymański (75.Radović), Nagy – Carlitos (74.Kante).

1-4-3-3 przechodzące na 1-3-5-2

Putnocky – Cywka, Janicki, Rogne (78.Goutas), De Marco – Tiba, Trałka (63.Gajos), Jevtić (63.Tomczyk) – Amaral, Gytkjaer, Jóźwiak.

Statystyki meczu Legia – Lech 1:0

Bramki: 1 – 0
Strzały: 14 – 8
Strzały celne: 4 – 1
Strzały niecelne/zablokowane: 10 – 7
Faule: 17 – 14
Żółte kartki: 3 – 1
Czerwone kartki: 0 – 0
Rzuty rożne: 3 – 5
Zmiany: 3 – 3
Spalone: 5 – 2
Posiadanie piłki: 46% – 54%
Celne podania: 77% – 82%
Liczba zawodników w kadrze meczowej: 18 – 18

Lechowe statystyki meczu Legia – Lech 1:0

Strzały z pola karnego: 6
Strzały z dystansu: 2
Strona najczęstszych ataków: lewa
Procent wygranych pojedynków: 52%
Najlepszy piłkarz Lecha według InStat: 312 – Jóźwiak
Najsłabszy piłkarz Lecha według InStat: 180 – Gajos

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <