Pyry z gzikiem: Powrót

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Powrót

Wracamy! Pora na powrót „Pyr z gzikiem” na KKSLECH.com przede wszystkim dzięki wiadomościom od Was w stylu: Co z nim? Czemu od 11 lipca nie było żadnego odcinka? Czy będzie kontynuowany? Dla przypomnienia. Przez letnio-jesienne mecze co 3-4 dni nie było już czasu na ten cykl i poniedziałkowe odcinki. Przez natłok tekstów pucharowych brakowało miejsca na „Pyry z gzikiem”, jesienią graliśmy często systemem niedziela-czwartek-niedziela-czwartek, w poniedziałki priorytetem były inne materiały głównie z pomeczowych cykli dotyczących Ekstraklasy. Po Waszych zapytaniach doskonale widać, jak ważny jest to dla Was cykl, widać też po statystykach „Pyr z gzikiem”, co chcecie tutaj czytać i wiosną przez nieco luźniejszy terminarz ten cykl wróci już na stałe. Mógł wrócić już zimą czy w zeszłym tygodniu, lecz w zmienionej formule przez małą liczbę Lechowych wydarzeń w ciągu tygodnia. Dzisiaj „Pyry” wracają, są w jeszcze innym formacie bez podziału na dni a z podziałem od tygodnia, planowo w przyszły poniedziałek odcinek z tego cyklu ma już wyglądać tradycyjnie.

Pierwszy wiosenny mecz

Po meczu ze Stalą kibice zapamiętali cztery rzeczy – kontrowersyjne decyzje sędziego, nieskuteczność, brak boiskowej kontroli nad meczem i wynik 0:0, który zostały odebrany jak porażka. Na trenera spadła spora fala krytyki za brak reakcji na boiskowe wydarzenia, od 61 minuty Lech przestał grać, przestał stwarzać groźne sytuacje, niby był lepszy, ale na końcu to Stal mogła wygrać oddając w ciągu 90 minut raptem 3 strzały mniej od naszej drużyny. Po tym spotkaniu wszyscy byli wściekli, John van den Brom podczas konferencji prasowej był już zadowolony zwalając całą winę na sędziego nie widząc jednocześnie żadnych mankamentów w postawie zespołu. Niestety już po pierwszym meczu w rundzie wiosennej na który wszyscy czekaliśmy 76 dni wielu kibicom zrzedły miny. Mieliśmy zacząć wiosnę od zwycięstwa, próbować gonić Raków a zatrzymaliśmy się na przeciętnej Stali, której Lech w sezonie 2022/2023 nie potrafił strzelić żadnej bramki, znowu nie wygrał w Mielcu i pierwszego wyjazdowego spotkania w rundzie wiosennej od 2013 roku. Inauguracja wiosny 2023 była do szybkiego zapomnienia, po meczu 27 stycznia można było jeszcze mówić o falstarcie, wypadku przy pracy. W tabeli po 18. kolejce niewiele się zmieniło, realnym celem poznaniaków nadal było szybkie wskoczenie na podium, które jest obowiązkiem Kolejorza, dlatego remis ze Stalą Mielec można było jakoś przeboleć.

Drugi wiosenny mecz

Drugi wiosenny mecz pokazał jeszcze więcej problemów i lekki odjazd Johna van den Broma, którego media wraz z kibicami zaczęły jeszcze mocniej krytykować. Według Holendra „zabrało nam skuteczności a drużyna była dobrze zorganizowana”. Fakty są inne. Przy stanie 2:1 lechici zaczynali słabnąć, nadszedł wtedy czas na reakcję trenera na boiskowe wydarzenia poprzez wprowadzenie zmienników, którzy zastąpiliby najbardziej zmęczonych piłkarzy. W okolicach 75 minuty zmęczenie niektórych zawodników było już bardzo widoczne, już wcześniej zgasł choćby Adriel Ba Loua czy Filip Marchwiński, należało ich wówczas zmienić, ale John van den Brom zaczął robić roszady dopiero wtedy, gdy Lech stracił gola na 2:2. W drugim kolejnym meczu trener niechętnie korzystał ze zmienników desygnując tym razem kontrowersyjną jedenastkę. Filip Marchwiński rzekomo daje więcej kreatywności w środku pola od Afonso Sousy? Pedro Rebocho już na początku wiosny nie ma sił grać co 4 dni? Czemu znowu nie zagrał Nika Kvekveskiri za Radosława Murawskiego? Nikt nie rozumiał decyzji Johna van den Broma, który znowu zwalił wszystko na nieskuteczność swojej drużyny.

Remis z Miedzią 2:2, czyli z mocnym kandydatem do spadku, przeciętnym zespołem, który prostymi środkami wypunktował Lecha Poznań zdenerwował wielu kibiców. Byliśmy zmuszeni usunąć niektóre oddane przez Was komentarze, zdajemy sobie sprawę, że piłka czy Lech to emocje, czekaliście 2,5 miesiąca na mecze o stawkę, a na końcu zobaczyliście gó*wno nad którym trener nie panuje. Jakieś zasady mimo wszystko obowiązują. Nie można po wszystkich jechać tak jak robiło to paru użytkowników, których posty poleciały bez ostrzeżenia. Kolejorz ośmieszył się w Legnicy, lecz co zrobić? Przygotowanie taktyczne nigdy nie było mocną stroną Johna van den Broma, irytacja mediów czy kibiców była uzasadniona, trener znowu widział problem tylko w nieskuteczności nie zwracając uwagi m.in. na to, ile Miedź Legnica miała miejsca przy bramce na 2:2. Na szczęście nie wszyscy tworzący Kolejorza zwalali winę tylko na nieskuteczność. Warto przytoczyć tutaj wypowiedź Radosława Murawskiego z oficjalnej. Jak widać są w tej drużynie zawodnicy, którzy widzą coś więcej niż brak skuteczności. To się im chwali, dzięki temu jest nadzieja na progres dający większą stabilizację. – „Poprawa skuteczności w przodzie to jedno, ale musimy pamiętać też o tyłach. Nie możemy doprowadzać do takich sytuacji, jakie przytrafiły nam się w obronie z Miedzią w pierwszej i drugiej połowie. Nie powinniśmy dopuścić do tego, by Miedź w ogóle pomyślała o tym, że może zdobyć trzy punkty.”

W środę najłatwiej byłoby zwalić całą winę za stratę 2 punktów na pecha i nieskuteczność Mikaela Ishaka. A co z resztą piłkarzy? Gołym okiem było widać przeciętną sportową dyspozycję innych liderów takich jak Michał Skóraś czy Jesper Karlstrom, w środę najlepiej wyglądał Adriel Ba Loua, który dobrze czuł się na boisku. Za ich formę odpowiada już trener skupiający się jedynie na nieskuteczności na którą faktycznie można by zrzucić całą winę, gdyby oglądało się mecze wyłącznie na Flash Scorze.

Trzeci wiosenny mecz

Zanim zaczął się niedzielny pojedynek ciekawie skład na drugi mecz z Miedzią podsumował „Bigbluee” (zachowano pisownię oryginalną).

– „Brom. Dagerstal grał? Nie. No to pierwszy. Kve Kve grał? Nie no to pierwszy. Sousa też. Nie grał Velde w Legnicy? No to pierwszy w kolejnym meczu. Gość jak pisze Tomasz, od ściany do ściany. Od sierpnia odpierdala ten sam syf ze zmianami w składzie. Płynnego przejścia, rotacji nie ma. Raz gra jeden skład a raz 5 nowych nagle z dupy bez jakichś wyraźnych przesłanek.
Na luj zagrał najlepszy mecz od roku i w nagrodę na ławkę. Ktoś to rozumie?”

Skład był nietrafiony, po paru minutach naszej przewagi Miedź próbowała zaskoczyć Lecha atakami większą liczbą piłkarzy nad którymi nasz zespół w dziwnym ustawieniu personalnym nie miał żadnej kontroli. Całe szczęście udało się strzelić gola na 1:0 po stałym fragmencie gry, który pomógł Lechowi ułożyć sobie to spotkanie w tym nabrać dzięki temu jeszcze więcej pewności siebie. W trzecim kolejnym meczu Lech znowu był nieskuteczny, znowu widzieliśmy te same mankamenty, które bez trudu kibice dostrzegali 27 stycznia i 1 lutego. Nadal paru piłkarzy było w średniej formie sportowej, wczoraj w oczy jeszcze mocniej rzucał się brak boiskowej kontroli w wielu fragmentach meczu. Karygodne były sytuacje odpowiednio w 50, 75 i 77 minucie, kiedy Miedź po kontrach powinna wyrównać. W 50 minucie goście, którzy w tym sezonie na wyjazdach zdobyli raptem 4 oczka, z łatwością przedostali się pod naszą bramkę oddając niecelny strzał autorstwa Obiety. W 75 minucie Nika Kvekveskiri trafiając z rzutu wolnego prosto w mur napędził kontratak Miedzi zakończony niecelnym uderzeniem, furę szczęścia mieliśmy chwilę później w 77 minucie, gdy Henriquez tylko w sobie wiadomy sposób trafił prosto w Filipa Bednarka zamiast do naszej siatki. Wczorajszy mecz dla kibiców był bardzo nerwowym spotkaniem, nieskuteczność połączona z bardzo słabym przygotowaniem taktycznym mogła doprowadzić wręcz do furii, mieliśmy szczęście rywalizując 5 lutego akurat z Miedzią, która nie wykorzystała bardzo słabego taktycznego przygotowania Lecha Poznań, któremu w uspokojeniu gry w środku pola nie pomogło wejście Jespera Karlstroma. Doszło nawet do sytuacji, w której John van den Brom w końcówce bronił rezultatu 1:0, w domowej rywalizacji z przedostatnią drużyną Ekstraklasy wpuścił jeszcze drugiego z zagrożonych pauzą środkowych pomocników, Radosława Murawskiego w celu zabezpieczenia tyłów.

W pełni idzie zrozumieć krytykę mediów i kibiców, która dotyczy postawy zespołu czy pracy trenera. W tym sezonie ligowym tylko 4 kluby strzeliły u siebie mniej bramek od Lecha, Lech znowu wygrał u siebie w lidze różnicą zaledwie jednego gola (3:2 z Koroną, po 1:0 z Radomiakiem, Miedzią, Piastem i Wartą z którą formalnie graliśmy na wyjeździe). Było jeszcze zwycięstwo dwoma golami nad Widzewem 2:0, które także przyszło przy Bułgarskiej z wielkim trudem. Mistrzowi Polski nie wypada męczyć się z takimi drużynami, drzeć o wynik w Poznaniu do ostatnich sekund, John van den Brom tłumacząc wszystko nieskutecznością traci w oczach, Holender prawdopodobnie znowu nie będzie rozumiał, o co wszystkim chodzi? Przecież wygraliśmy. Owszem. Wygraliśmy z Miedzią, bo mamy lepszych piłkarsko zawodników, dlatego właśnie zwyciężyliśmy. O reszcie lepiej jest nie wspominać, można cieszyć się z faktu szczęśliwego wdrapania się na 3. pozycję, która czyni ten tydzień względnie spokojnym.

Trzeba się poprawić

Lech w ostatnich 3 meczach ugrał 5 oczek będąc na najwyższym w tym sezonie 3. miejscu w ligowej tabeli tylko i wyłącznie dzięki indywidualnej klasie naszych niektórych zawodników oraz gry z przeciętnymi zespołami. Po 76 dniach zimowej przerwy nie widać ręki trenera, nie widać nad czym pracowała ta drużyna zimą, nie widać żadnych schematów zarówno w ofensywie jak i w defensywie. Gramy na dzika do przodu notując podczas meczów dużo słabych fragmentów, kiedy drużyna z łatwością traci kontrolę nad boiskowymi wydarzeniami. W skrócie wyglądamy obecnie podobnie jak na starcie ligowego sezonu w lipcu. Różnica polega na tym, że w Lechu nie ma teraz tylu problemów ze stoperami a John van den Brom miał i wciąż ma czas na spokojną pracę z piłkarzami, którzy walczą, biegają, starają się, należycie wywiązując się ze swoich obowiązków. Na niekorzyść Johna van den Broma działa dodatkowo jakaś dziwna, niezrozumiała dla wszystkich kosa z Portugalczykami, która może skończyć się bardzo źle, Joao Amaral jest myślami poza Bułgarską, jego rodzina tak samo, choć jeszcze wszyscy przebywają w Poznaniu. Przed Lechem teraz 5 dni na spokojną pracę, a później kolejna weryfikacja w Płocku, czyli w meczu z rywalem na papierze silniejszym od Miedzi czy Stali. Przydałoby się w końcu zwycięstwo z kimś poważnym w tej lidze, spośród ekip będących aktualnie na miejscach 1-8 poznaniacy pokonali jedynie Widzew i to z trudem u siebie. Wszyscy, którzy mają jakiekolwiek pojęcie o piłce w tym faktycznie są zainteresowani sprawami sportowymi Kolejorza wiedzą, że coś takiego, co zaprezentował Lech w ostatnich 3 meczach nie wystarczy na Bodo/Glimt a już tym bardziej, gdy przyjdzie zagrać na sztucznej murawie w Norwegii. Już raz sztuczna murawa na Islandii wyjaśniła Lecha Poznań i pewnego siebie Johna van den Broma, który znowu zaczyna mieć klapki na oczach. W sierpniu kapitalną interwencją przed trudniejszą do odrobienia porażką 0:2 uratował nas Filip Bednarek, który w ostatnich sekundach obronił uderzenie Djuricia z ostrego kąta. W Bodo już nie ma co liczyć na szczęście, trzeba się poprawić, zostało jeszcze 11 dni, żeby urozmaicić wiosnę 2023. W Ekstraklasie jesteśmy na miejscu pucharowym, wyżej możemy nie podskoczyć, ta Liga Konferencji to ostatnia frajda dla kibiców skoro Lech Poznań tracąc na starcie rundy 4 punkty definitywnie wypisał się z realnej walki o mistrza.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <