Pięć szybkich wniosków: Vikingur – Lech 1:0

Pięć szybkich wniosków to cykl opisujący w skrócie dany mecz Lecha Poznań. Jeszcze przed przedstawieniem plusów i minusów danego spotkania, analizy meczu, statystyk pomeczowych, analizy gry danego zawodnika czy wyboru najlepszej akcji w wykonaniu Kolejorza, prezentujemy pięć szybkich pomeczowych wniosków. Kilkadziesiąt minut po każdym meczu na gorąco pięć spostrzeżeń na temat występu drużyny i poszczególnych piłkarzy.

Mocny początek Vikingura

Vikingur zaczął ten mecz tak jak można było się tego spodziewać – agresywnie i ofensywnie. Islandczycy grali krótkimi podaniami po ziemi, chcieli jak najszybciej strzelić gola, by ułożyć sobie ten mecz. Jednocześnie Vikingur stosował wysoki pressing już na naszej połowie co kosztowało piłkarzy dużo sił, którzy nawet w niezłej pierwszej połowie mieli kilka kryzysowych momentów. Najbardziej widowisko grał Sigurpalsson, który prawą stroną przeprowadził aż cztery akcje w tym dwie zakończone strzałem. Tych sytuacji można by oczywiście uniknąć, gdyby przede wszystkim Rebocho nie grał aż tak ofensywnie i nie zapominał o obowiązkach defensywnych. Parę sytuacji Vikingura wynikało ze zbyt dużych przestrzeni pozostawionych Islandczykom nie tylko w bocznych sektorach boiska.

Optyczna przewaga i gol do szatni

Lech po 20 minucie tak jakby przyzwyczaił się do nawierzchni i zaczął grać więcej piłką. Pressing Vikingura osłabł, pojawiły się nawet sytuacje podbramkowe, które niestety nie były kończone strzałami. Z upływem pierwszej połowy poznaniacy mieli optyczną przewagę, gra toczyła się głównie w środku pola, dobrych akcji było jak na lekarstwo, ale przynajmniej lechitom udawało się kontrolować grę przeciwnika, który nie był już tak groźny, jak w pierwszym kwadransie. W końcówce pierwszej odsłony Kolejorz mógł nawet strzelić gola po zamieszaniu po stałym fragmencie gry. Ostatecznie to rywal wyszedł po z nim z kontrą, zabrakło zdecydowania obrońców przy rajdzie Sigurpalssona, który zakręcił naszą niezdarną defensywą, po czym efektownym strzałem zdobył ładnego gola. Islandczycy strzelili bramkę w momencie, w którym akurat nic na to nie wskazywało, wcześniej mieli lepsze sytuacje, a jednak nie umieli trafić do siatki.

Energii starczyło na kwadrans

Po zmianie stron przez 10 minut można było oglądać innego Lecha. Szybszego, bardziej zdeterminowanego, były m.in. prostopadłe podania, niezłe zagrania Pereiry czy dwa groźne strzały Amarala oraz Velde. Wydawało się, że poznaniacy mogą nawet strzelić wyrównującą bramkę. Niestety, energii o której po meczu mówił van den Brom starczyło zespołowi na wspomniane 10 minut, później Lech miał co prawda optyczną przewagę, jednak nie umiał stwarzać większego zagrożenia pod bramką przeciwnika. Vikingur czekał na to, co zrobią poznaniacy, sam mógł zaatakować, ale być może przez uraz Sigurpalssona i wymuszoną zmianę wybrał taktykę na utrzymanie wyniku. Islandczycy tylko momentami odgryzali się, zdobycie przez nich drugiego gola nie było już priorytetem. O dziwo i tak Mistrz Islandii mógł strzelić drugą bramkę, w końcówce strzał Djuricia świetnie obronił Bednarek, który być może zaliczył wówczas kluczową interwencję w kontekście dwumeczu. W końcu 0:1 łatwiej może być odrobić niż 0:2.

Wycieczka z jednym celnym strzałem

Na sztucznej murawie odbyło się słabe widowisko z udziałem dwóch słabych drużyn. Vikingur oddał 10 uderzeń z czego 3 były celne, jeszcze gorszy Lech wykonując 7 strzałów i tylko jedno w drugiej połowie autorstwa Mikaela Ishaka było w światło bramki. Vikingur wygrał zasłużenie, pokazał przede wszystkim więcej determinacji, minimalnie więcej piłkarskiej jakości, nieźle wyglądał taktycznie, dlatego ograł bezbarwnego Lecha. W Lechu nie funkcjonowało zupełnie nic, nie dało się dostrzec żadnych schematów taktycznych, z Mistrza Polski kompletnie nic nie zostało, to jest zupełnie inna drużyna niż w maju, w której na dodatek nic nie pokazują indywidualności. Regularnie występujący Karlstrom, Ishak, Amaral czy Rebocho nie są poddawani rotacji, grają niemal cały czas i z każdym spotkaniem wyglądają coraz gorzej. Nie do poznania jest przede wszystkim Amaral, który zachowuje się podobnie jak jesienią 2019 roku. Portugalczyk gra tak jakby był na coś obrażony, nie widać w nim determinacji, woli walki, na dodatek stracił on swoje wszelkie piłkarskie atuty. Nie wiadomo po co Lech poleciał na Islandię już dwa dni przed meczem? Piłkarze podczas zimnej wyprawy pozwiedzali sobie okolice, zobaczyli wulkany, porobili fotki, na końcu ośmieszyli siebie, klub i kibiców. Wszystko to wyrządzili na oczach Tomasza Rząsy i Piotra Rutkowskiego, który jeszcze wypuścił plotkę o jakimś śmiesznym „rekordzie transferowym” za Helika, w który i tak kibice nie uwierzą. W Wielkopolsce nie ma już nikogo normalnego, kto ufałby tym ludziom i osobom wspierającym zarząd w zamian za infoski, a taki mecz, jak wczoraj za który odpowiada również zarząd nakręca tylko spiralę nienawiści kierowanej do skompromitowanego, przegranego zarządu. Być może władzom w maju wydawało się, że po jakimś jednym mistrzostwie dzięki Skorży uda się odbudować zaufanie. Na szczęście to się nigdy nie uda. Czas się budzić z tą myślą każdego dnia.

Fatalny okres, czas beznadziei

Lech w ośmiu letnich meczach przegrał aż pięć razy. Było to trzecie wyjazdowe spotkanie w sezonie 2022/2023, w którym znowu nie udało się wygrać. Na dodatek mieliśmy powtórkę z Stjarnan z 2014 roku, jednak powtórką jest tylko wynik, wtedy Lech był o niebo lepszy i przegrał pechowo oddając wiele strzałów. Wczoraj Lech przegrał już zasłużenie, w dodatku wszystko wskazuje na kolejną porażkę już w niedzielę. W piątek o 6:20 na Ławicy pojawią się piłkarze, później w diametralnie innych warunkach od tych, które panowały na Islandii odbędą trening regeneracyjny, po 24 godzinach w sobotę odbędą normalne zajęcia, po czym ruszą do Lubina. Już teraz pachnie wtopą z Zagłębiem i pozostaniem na 18. miejscu w Ekstraklasie, ponieważ zspół jest zupełnie rozbity taktycznie, Rebocho, Karlstrom, Amaral czy Ishak są bez formy, ostatniej dwójki nie ma nawet kto zastąpić, więc kolejna klęska wisi w powietrzu. Czy uda się przejść Vikingur? Na pewno jeszcze nie można skreślać Lecha, rewanż w Poznaniu za tydzień w obcych warunkach dla Islandczyków i na innej murawie będzie dla nich zupełnie innym wyzwaniem. Mimo porażki w Reykjaviku to nadal Lech jest faworytem do awansu.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <