Pyry z gzikiem: Brawa

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Poniedziałek i wtorek – Bardzo spokojny początek tygodnia, jeszcze spokojniejszy od tego poprzedniego. Emocje po meczu z Koroną już opadły, my jak i Wy zamknęliście już temat 33. kolejki, pozostało czekać na kolejne dni ostatniego w sezonie 2022/2023 z meczem o stawkę. Bardzo cieszy frekwencja, jaka zapowiada się na ostatnim meczu z Jagiellonią, tak naprawdę będzie to trzecie z rzędu domowe spotkanie ligowe z frekwencją powyżej oczekiwań i akcja „Kibicuj z klasą” podczas jednego z tych meczów nie ma tutaj nic do rzeczy. Można się zastanawiać skąd nagle takie zainteresowanie meczami Lecha Poznań? W końcu mamy w Polsce wiosnę? Gra o 3. miejsce z Pogonią tak emocjonuje/mobilizuje kibiców? Styl przyciąga ludzi na stadion? A może wielu kibiców wcześniej nie chodziło na ligowe mecze i w końcówce rozgrywek postanowiło to nadrobić? Możliwy komplet podczas meczu z Jagiellonią bardzo cieszy, będzie to w końcu idealna okazja do podziękowania trenerom czy zawodnikom za niezapomniany pucharowy sezon, do pożegnania niektórych piłkarzy i miejmy nadzieję – do zobaczenia lechitów z medalami na szyi. Klub tak naprawdę nie musiał nic robić, by nakręcić kibiców do przyjścia na stadion, sami wszyscy się nakręcili chcąc przyjść na Lecha a nie na rywala. Pochwalić można za to urozmaicenie przedmeczowych atrakcji w strefie rozrywki przed meczem. Możliwość zobaczenia z bliska i nakarmienia Alpak przez najmłodszych to świetny pomysł, przyjazd wozu strażackiego tak samo.

Środa – Dzień przedłużenia umów w Lechu Poznań.

Barry Douglas – Ciekawe czy robiąc sondę teraz wyniki byłyby inne niż w marcu. W marcu większość z ponad 8 tysięcy głosujących chciało przedłużenia umowy z Barrym Douglasem o kolejnych 12 miesięcy i ta 24 maja weszła w życie. Po słabej wiośnie Szkot zostaje, nadal będzie wnosił do szatni dużo doświadczenia, będzie pomagał młodym piłkarzom czy mentalnie sporo dawał naszej drużynie. Sportowo? Lepiej niech jego nowy konkurent faktycznie będzie lepszy od Pedro Rebocho, nie będzie miał problemów zdrowotnych i jeszcze regularna gra co 3-4 niech nie stanowi dla niego wyzwania.

Filip Szymczak – Kilku internautów w komentarzach już to zauważyło. Ktoś musiał kręcić się wokół Filipa Szymczaka skoro ważną umowę aż do 30 czerwca 2025 roku przedłużono o kolejne dwa sezony. Z jednej strony Lech podpisując nową umowę z Szymczakiem docenił zawodnika, z drugiej podbił cenę za tego piłkarza, który dokładnie za rok może już być formalnie graczem innego klubu. Nie byłoby to żadne zaskoczenie, Szymczak to perspektywiczny zawodnik z charakterem, w lipcu najprawdopodobniej umieścimy go w zestawieniu piłkarzy do których będzie należał sezon 2023/2024. Niech Szymczak idzie w ślady Skórasia, tylko niech wcześniej da nam wszystkim oczekiwane trofea i pozwoli przeżyć niezapomniane czwartkowe wieczory, jakie każdy kibic Lecha Poznań mógł przeżywać niedawno dzięki głównie Michałowi Skórasiowi.

Filip Dagerstal – Formalność. Lech miał wszystko, żeby zatrzymać tego stopera. Szwed ma w Lechu dwóch swoich rodaków, niedawno urodziło mu się dziecko, więc nie byłoby sensu stąd wyjeżdżać, z Poznania jest blisko do Szwecji, Lech od dawna nie płaci przysłowiowych „frytek”, jest klubem perspektywicznym, w którym da się grać w Europie i jeszcze z powodzeniem walczyć o trofea w Ekstraklasie. Mało? Przez problemy Bartosza Salamona prawonożny środkowy obrońca na papierze stał się niemalże pewniakiem do regularnej gry u boku lewonożnego Antonio Milicia. Lech Poznań zatrzymując jednego z liderów zrobił swoje, zrobił to co powinien, teraz można już bez znaku zapytania dopisać Dagerstala do listy piłkarzy, którzy w sezonie 2023/2024 będą tworzyli trzon Kolejorza i jednocześnie do listy zawodników, od których kibice mają prawo wymagać najwięcej.

Czwartek – Informacja dla pojedynczych kibiców, którym jeden sezon Ligi Konferencji przewrócił w głowie, zachowują się, jakby Lech miał co najmniej 29 tytułów mistrzowskich, 3 puchary za triumf w Lidze Mistrzów i nie widzą różnicy pomiędzy 3 a 4. miejscem na koniec sezonu: Jesteśmy wciąż klubem na dorobku, klubem potrzebującym ciągłości w wynikach sportowych, by budować swoją pozycję, piąć się w górę w tabeli wszech czasów polskiej ligi i gonić tych najlepszych, którzy sięgali po medale czy trofea długo przed naszym debiutem w Ekstraklasie. Lech Poznań jest co prawda w pierwszej piątce najlepszych polskich klubów, ale do tych najlepszych będących na podium sporo nam brakuje. Brakuje nam jeszcze większej liczby zwycięstw, medali, trofeów, nawet sukcesów w europejskich pucharach. Takich chwil, jakie możemy przeżyć na stadionie 27 maja 2023 poprzednie pokolenia kibiców zbyt wielu nie przeżyły. W sobotę jest szansa, aby historia Lecha Poznań napisała się na naszych oczach, abyśmy RAZEM zdobyli brązowy medal Mistrzostw Polski w trudnym sezonie, w którym Kolejorz rzadko był na podium i mogli dzięki niemu gonić Ruch, Górnika czy Wisłę, które po rozgrywkach 2022/2023 nie poszerzą swojej gabloty.

Mistrzostwo Polski: 1983, 1984, 1990, 1992, 1993, 2010, 2015, 2022
Wicemistrzostwo Polski: 2013, 2014, 2020
3. miejsce: 1949, 1950, 1978, 2009, 2017, 2018, 2023

Najbardziej utytułowane polskie kluby (kolejno medal złoty/srebrny/brązowy):

15/14/13 – Legia Warszawa
13/13/10 – Wisła Kraków
14/6/9 – Ruch Chorzów
14/4/7 – Górnik Zabrze
8/3/7 – Lech Poznań

Piątek – Klub ostatnio nie chciał/nie umiał/zapomniał podać, co jest poszczególnym zawodnikom, dlaczego ich nie ma/nie było i kiedy wrócą? Uczynił to przynajmniej John van den Brom, lecz nieco dziwią te wszystkie mityczne, niezidentyfikowane kontuzje. „Kontuzje” niektórych piłkarzy, którzy często trenując wypadają w ostatniej chwili wyglądają trochę jak jeden z „urazów” Daniego Ramireza, który nie poleciał latem do Azerbejdżanu, ponieważ nie miał ważnego paszportu (w Lechu zapomniano dopilnować tej sprawy). Można już machnąć ręką na te wszystkie kontuzje, w sobotę kończymy sezon, wygrajmy na koniec z Jagiellonią, zdobądźmy ten brązowy medal i zapomnijmy o tych wszystkich słynnych urazach. Ciekawe tylko, czy znalazłby się ktoś, kto założyłby się, że Afonso Sousa na Euro U-21 jednak pojedzie.

Sobota – Cudowny, słoneczny dzień do napisania historii Lecha Poznań. Gol na 1:0 sprawił, że brązowy medal Mistrzostw Polski był blisko, bramka na 2:0 autorstwa żegnającego się Łubomira Satki przyklepała podium, które jeszcze parę tygodni wcześniej wydawało się być mało prawdopodobne. Oczywiście. Lech zajął 3. miejsce dzięki pomocy Górnika Zabrze, ale sam zrobił dużo, by osiągnąć ten brąz. Wielkie słowa uznania dla całej drużyny za końcówkę rozgrywek, duży szacunek dla Johna van den Broma za to, jak ogarnął osłabiony zespół na finiszu ligi. Lech wyglądał dobrze taktycznie i sportowo, pokazał taką pozytywną pewność siebie, która odróżnia obecny zespół od innych, poprzednich drużyn Lecha Poznań np. z lat 2013-2014 czy 2016-2019. Wiele ekip Kolejorza z poprzednich lat na finiszu sezonu nic by nie zrobiło, szukano by wymówek, tłumaczono by się urazami czy zmęczeniem sezonem, wywalczenie awansu do europejskich pucharów uznano by za sukces. Po latach mamy Lecha Poznań, który przezwycięża trudne momenty, rezerwowi biorą na siebie odpowiedzialność za wyniki, Lech wychodził ostatnio na mecze z jasnym celem, z przeświadczeniem, że nawet w eksperymentalnym składzie i tak się uda. I udało się. Wszyscy dali z siebie 100% dając jednocześnie spory zastrzyk optymizmu przed kolejnym sezonem czy stabilizując humory kibiców podczas letniej przerwy. Brawa i jeszcze raz brawa dla trenera oraz zawodników za niespodziewanie dobrą końcówkę, w której Lech Poznań na boisku wyglądał piłkarsko nawet lepiej niż na finiszu mistrzowskich rozgrywek.

Niech każdy kibic sam indywidualnie oceni sobie sezon 2022/2023. Nie ma co narzucać opinii, czy były to dobre rozgrywki czy nie? Wielu z Was zapewne miało swoje cele sportowe, marzenia związane z Kolejorzem, w poszczególnych okresach rozgrywek zaskoczyło się negatywnie bądź pozytywnie czy inaczej odbierało Lechowe wydarzenia. Faktem jest natomiast podniesienie się Lecha Poznań po tym solidnym tąpnięciu, które nastąpiło po nagłym odejściu Macieja Skorży. W krótkim czasie trzeba było się pozbierać, przysłowiowo „zagryźć zęby” musieli piłkarze czy trener odpowiedzialny za wiele rzeczy. Podczas sobotniej ceremonii medalowej kibice nagrodzili większość czołowych zawodników w tym zakończonym już sezonie oraz w mistrzowskim 2021/2022. Zabrakło niestety skandowania nazwiska Alana Czerwińskiego, który zasłużył na owacje. Nie jest to może wybitny piłkarz, ale prócz braw należało mu się skandowanie nazwiska. Choćby latem w trudnej sytuacji kadrowej do której doprowadził m.in. głośno wygwizdany Tomasza Rząsa wspomniany prawy defensor dobrze łatał dziury na środku obrony, tak naprawdę zawsze można było na niego liczyć, Alan Czerwiński nigdy nie schodził i nie schodzi poniżej solidnego poziomu będąc bardzo pożytecznym zawodnikiem. Wspomniany Tomasz Rząsa? Ewidentnie nadal nie cieszy się pełnym zaufaniem czy całkowitym poparciem kibiców, nadal ma co udowadniać poznańskiej publiczności, jego notowania mogą wzrosnąć już niebawem, gdy do 26 czerwca skompletuje kadrę, którą chciałby mieć gotową trener John van den Brom (mówił o tym otwarcie w piątek).

Niedziela – Na Lechowe podsumowania ligowego sezonu 2022/2023 przyjdzie czas, przy niedzieli można pochylić się nad trzecim spadkowiczem. Statystycznie spadek Wisły Płock to zła wiadomość dla Lecha, któremu ten rywal leżał od lat. Śląsk już nie bardzo, od 2010 roku wygraliśmy we Wrocławiu raptem 3 razy nie potrafiąc grać na jego dużym stadionie. Z drugiej strony Lecha Poznań w nowym sezonie czeka bliski wyjazd, możliwość odniesienia prestiżowego zwycięstwa nad nielubianym przeciwnikiem a tego typu wygrane zawsze dobrze smakują. Utrzymanie się Śląska w Ekstraklasie jest tak samo dużą niespodzianką, jak medal zdobyty przez Lecha dzięki 4 kolejnym wygranym. Jeszcze większą niespodzianką jest spadek lidera na początku rozgrywek, który latem miał na nad nami kilkanaście punktów przewagi! W Płocku od miesięcy zachowywali się tak, jakby walka o byt ich nie dotyczyła, wydawało się, że Wisła grająca słabo od wielu tygodni i tak uniknie degradacji realizując swój cel na sezon 2022/2023. W Płocku do teraz mogą nie wiedzieć, co się wydarzyło tej wiosny, zespół mający kadrę na środek tabeli spadł w żenującym stylu do I-ligi jeszcze zanim otwarto nowy stadion. Wielu kibiców i to nie tylko Lecha Poznań cieszy się ze spadku Wisły, ten klub będący przytułkiem dla emerytowanych legionistów nie był lubiany i nikt po nim nie będzie płakał. Wisłę Płock zastąpi klub z kibicami, czyli ŁKS Łódź, blisko awansu jest kolejny klub z kibicowskim zapleczem, czyli chorzowski Ruch mający jesienią grać w roli gospodarza na Stadionie Śląskim. Dzięki takim beniaminkom nowy sezon Ekstraklasy 2023/2024 już teraz zapowiada się ciekawie, emocjonująco, a przecież oprócz Derbów Łodzi możemy mieć jeszcze Derby Krakowa, jeśli Wisła okaże się najlepsza w czerwcowych barażach.

Sezon 2022/2023 dla pierwszej drużyny Lecha Poznań dobiegł końca, piłkarze do 26 czerwca mają wolne, przygotowania rozpoczną najpóźniej w całej lidze (nawet do 11 dni niż pozostałe zespoły). Nadal trwa jednak sezon 2022/2023 dla m.in. Lecha Poznań U-19 czy U-15, który w dwóch kategoriach wiekowych walczy o tytuł Mistrza Polski czy dla nas. Tak naprawdę nic się tu nie zmienia. Sezon trwa dalej, w odpowiednim czasie mamy Wam wiele do przekazania. Czasem jest nawet dylemat, czy danego dnia publikować coś jeszcze przykładowo koło godziny 21:00? Czy może zostawić już konkretny Lechowy temat na kolejny dzień? Ostatnie miesiące w Lechowym życiu wykreowały naprawdę wiele tematów, mimo rekordowo długich letnich wakacji zawodników Kolejorza jest co robić. Jest czym się zajmować, o czym pisać, co chwilę dochodzą jakieś pomysły na teksty, cały plan na czerwiec został ustalony, każdego dnia możecie spodziewać się tutaj solidnej dawki wiadomości na różne tematy (Lech ogółem, sprawy kadrowe, transfery, Ekstraklasa, juniorzy czy przede wszystkim europejskie puchary). Czerwiec 2023 to po prostu przewidywane wcześniej medialne żniwa. Nie wiadomo tylko, czy w przyszły poniedziałek pojawi się odcinek „Pyr z gzikiem”. Trudno na ten moment określić, czy uda się uzbierać do przyszłego poniedziałku wystarczającą liczbę tematów, by publikacja odcinka z tego cyklu miała sens. Najwyżej kolejne Pyry z gzikiem zostaną podane 12 czerwca a za tydzień zjecie coś innego 🙂

Zdjęcie tygodnia: – Dziś „zdjęciem tygodnia” jest fotografia grupowa brązowych medalistów sezonu 2022/2023, która za chwilę będzie nieaktualna. Bartosza Salamona na zdjęciu już nie ma, zespół opuszcza aż 8-9 innych piłkarzy, którzy w dużej części świętowali rok temu mistrzowski tytuł. Lech zmienia się na naszych oczach, trzon drużyny co prawda wciąż jest mocny, jednak w najbliższych tygodniach znacząco zmieni się lista zawodników, którzy przyjdą tutaj w celu rywalizacji o miejsce w składzie i po to, by za rok móc świętować trofea a nie cieszyć się z 3. miejsca.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <