Felieton kibica: Stoicki spokój

Wszystkim internautom KKSLECH.com przypominamy o możliwości wyrażania swojego zdania nie tylko w „Śmietniku kibica” czy w komentarzach do newsów. Jednocząc na tej witrynie kibiców Lecha Poznań dajemy możliwości wygłaszania swoich opinii na stronie głównej witryny. Cykl „Twoim zdaniem” jest stworzony do tego, aby każda osoba chcąca dotrzeć ze swoją opinią do innych kibiców Kolejorza bez trudu mogła to zrobić.

W każdym tygodniu czekamy na Wasze najlepsze oraz najciekawsze teksty, które mogą pojawić się na łamach KKSLECH.com. Każdy z kibiców, który umie pisać, chce to robić i ma coś ciekawego do przekazania innym kibicom Lecha Poznań w sposób obszerny i ciekawy (także kontrowersyjnego) ma drogę otwartą do tego, by jego tekst na tematy sportowe przeczytało nawet kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Czasem nie trzeba dodawać wpisu na przysłowie pół strony w „Śmietniku Kibica” bądź w newsach. Czasem wystarczy jeszcze trochę rozwinąć swoją myśl, odpowiednio ją zredagować i przesłać do nas w formie dowolnego tekstu. Dziś publikujemy jeden z nadesłanych artykułów przez kibica.

—

Stoicki spokój

Wynik ostatniego sparingu wprowadził dość duży niepokój u części kibiców Kolejorza, co automatycznie skończyło się na dość solidnej krytyce całego okresu przygotowawczego. Z jednej strony mnie to nie dziwi bo emocje to chleb i sól piłki nożnej. Bez nich ona nie istnieje i nie ma wartości wychodzącej poza aspekt czysto sportowy. Jednakże z drugiej strony, można wymagać by nawet przy silnej więzi jaka łączy nas z Lechem zachować zdroworozsądkowe podejście do oceny faktów i zdarzeń. Poniżej kilka słów ode mnie w temacie sparingów i dlaczego moim skromnym zdaniem nie powinniśmy się nimi specjalnie przejmować.

Zacznę od tego, że nie ma żadnych statystyk, które potwierdzałyby tezę iż wyniki gier kontrolnych z okresu przygotowawczego przekładają się w sposób istotny na rezultaty osiągane w sezonie. Możecie szukać takich danych zarówno w naukowych periodykach traktujących o sporcie albo na portalach firm dostarczających statystyki meczowe i niczego takiego nie znajdziecie. Powód takiego stanu rzeczy wydaje się być dość prosty – taka korelacja po prostu nie istnieje. Wyniki sparingów nijak się mają do rezultatów osiąganych w sezonie. Dobra dyspozycja w okresie przygotowawczym może determinować zarówno dobrą jak i złą postawę zespołu w lidze. Poniżej kilka wyrazistych przykładów zarówno z zagranicy jak i z naszego krajowego podwórka.

W letnim okresie przygotowawczym poprzedniego sezonu zarówno Arsenal jak i Man City wygrały wszystkie sparingi, co dało przełożenie na dwie pierwsze pozycje w lidze plus wygranie Champions League przez „Obywateli”. Z drugiej strony Leicester City przegrało tylko jeden sparing na sześć rozegranych gier kontrolnych, ogrywając między innymi Sevillę, i spadło z ligi. Jeżeli spojrzymy na nasze krajowe rozgrywki to przed poprzednim sezonem w letnich grach kontrolnych dość dobrze spisywała się Lechia Gdańsk. Na siedem meczy przegrała tylko dwa, a wśród pokonanych drużyn znalazł się Kolejorz i „Medaliki”. Jak się skończyła ligowa kampania klubu z Pomorza wszyscy dobrze wiemy. Ich los podzieliła Termalika, która w letnich grach kontrolnych miała bilans 3-0-1.

Brak przełożenia wyników meczy sparingowych na postawę w sezonie ma też miejsce w przypadku bardzo słabych wyników w grach kontrolnych. Chyba najbardziej spektakularnych tego przykładem jest postawa Chelsea zlata 2012 roku. Prowadzona przez „tymczasowego trenera” (Roberto di Matteo) drużyna właśnie zakończyła poprzednią kampanię dwoma skalpami: wygraną w Champions League i w FA Cup. Oczekiwania przed nowym sezonem były zatem bardzo duże, a tymczasem w grach przedsezonowych zespół z Londynu wygrał tylko jeden sparing z drużyną z MLS, a następnie zremisował z PSG by na zakończenie przegrać cztery kolejne mecze. Ku zdziwieniu wszystkich sezon ligowy rozpoczęli od siedmiu zwycięstw i jednego remisu, a dodatkowo dwa pierwsze spotkania wygrali po 6 : 0. Mamy też podobne przykłady z poprzedniego sezonu. Man Utd jak i Liverpool wygrali tylko połowę swoich meczy kontrolnych (w obu przypadkach 3 na 6), a sezon skończyli na miejscach odpowiednio 3 i 5.
Patrząc na nasze krajowe podwórko to chciałbym najpierw cofnąć się parę lat wstecz i spojrzeć na letnie przygotowania Kolejorza z roku 2014. Rozegraliśmy wtedy trzy sparingi (nie licząc gry wewnętrznej pierwszej 11-tki z drugą), z czego od Podbeskidzia i Zagłębia Lubin zebraliśmy w trąbę, a jedyną wygraną udało się uzyskać przeciwko Lechii Gdańsk. Jak skończył się dla Lecha sezon 2014/15 pisać nie trzeba. Również w poprzednim sezonie-klapy można było łatwo wskazać przypadki słabych wyników gier kontrolnych, które nie przełożyły się na fatalną dyspozycję w lidze. I tak, na przykład, Legia zakończyła gry przedsezonowe bilansem 2-0-3, wygrywając tylko z Chojniczanką i Zoryą Ługańsk, a finalnie uplasowali się na drugiej lokacie w lidze. Z kolei rok wcześniej (2021) Zagłębie Lubin nie wygrało żadnego z pięciu meczy sparingowych latem, a po pierwszych 9-ciu kolejkach plasowali się na 5 miejscu w lidze. Czy jest zatem sens wyciągania wniosków z wyników meczy przedsezonowych? Chyba nie koniecznie.

Część z was i zdaje się, że redakcja również, czyniła zarzut z małej ilości gier kontrolnych jakie „Andrzej” Brom zaplanował na ten okres przygotowawczy. Patrząc z perspektywy całej e-klapy to faktycznie liczba zaledwie trzech meczy przedsezonowych jest dość marna, bo część zespołów potrafi rozegrać latem nawet 7-8 sparingów. Pytanie tylko, czy liczba gier kontrolnych ma znaczenie w przekroju wyników w sezonie zasadniczym? Spójrzmy ponownie na kilka przykładów z kraju i zagranicy. Zacznijmy od wspomnianego przeze mnie wcześniej Lecha z sezonu mistrzowskiego 2014/15. Kolejorz rozegrał wtedy zaledwie trzy sparingi i to jeszcze nie pod wodzą Macieja Skorży (pracę zaczął od września). Rok temu Pogoń Szczecin rozegrała zaledwie dwie gry kontrolne (dane za kkslech.com) i skończyła sezon na czwartym miejscu, co bez uszczypliwości kibicowskich można uznać za całkiem dobrą lokatę.

Jeśli zajmiemy się bardziej poważnymi rozgrywkami, takimi jak chociażby Premier League, to dwie topowe ekipy zeszłego sezonu rozegrały skrajnie różną liczbę sparingów w okresie przygotowawczym: Arsenal sześć, a Man City zaledwie dwa. W tym miejscu warto zaznaczyć, że te dziwnie wyglądające dwie gry kontrolne drużyny Pepa Guardioli to nie jest przypadek. Rok wcześniej (2021) jego Man City rozegrał trzy sparingi, a w latach 2018 i 2019 odpowiednio 4 i 3 (w 2020 nie grano sparingów ze względu na COVID-19).W jednym z wywiadów dla klubowej telewizji był pytany o małą liczbę meczy przedsezonowych i odpowiedział, że sparingi zakłócają plan przygotowań, bo zabierają dwie sesje treningowe z danego dnia. Z kronikarskiego obowiązku dodam, że okres przygotowawczy dla zespołów Premier League trwa około 6 tygodni, co dodatkowo zmniejsza nasycenie meczy przed sezonem, z których część i tak ma charakter promocyjny (tourne po USA lub Azji).

W tym miejscu warto sobie odpowiedzieć na pytanie po co w ogóle są gry kontrolne, bo chyba tak prawidłowo należy je określać. Jak już wspomniałem wyżej Guardiola w ogóle ich nie lubi traktuje w kategoriach zła koniecznego. W zeszłorocznym wywiadzie dla Sky News wspomniał, że sparingi traktuje głównie pod kątem przeglądu kadry i diagnozy aktualnej formy zawodników. Choć podkreślił również, że nawet takie nieoficjalne mecze chce wygrywać. Podobnie na takie spotkania patrzy Klopp. Po zeszłorocznej przegranej 0 – 4 z Man Utd w przedsezonowej grze stwierdził, że nie jest fajnie przegrywać ale najważniejsze by każdy z piłkarzy złapał minuty. Co ciekawe, tę porażkę w springu zamienił na rekordową wygraną w lidze, pokonując czerwone diabły aż 7 – 0. Czy to nie kolejny dowód na to, że wyniki sparingów nijak mają się do ligi? Ciekawym rozwiązaniem jest również stosowanie przez Niemca gier kontrolnych trwających pół godziny. Sam Klopp przyznaje, że trudno jest znaleźć przeciwników chcących grać takie spotkania, ale jeśli się to uda to niskie natężenie minut pozwala na zrealizowanie treningu jeszcze tego samego dnia. Wydaje się, że podobnie jak Guardiola traktuje on jednostki treningowe w przedsezonie jako priorytet. Z resztą po części tezę tę potwierdza jego asystent, Pep Lijnders, który w swojej książce „Intensity” precyzuje dlaczego Liverpool oraz inne topowe kluby w Europie skupiają się na trenowaniu, a nie graniu sparingów za wszelką cenę. Powód jest prosty, to jedyny czas kiedy mogą trenować. Od września zaczyna się granie co 3-4 dni i praca sztabu skupia się na regeneracji zawodników i jednym treningu taktycznym pod daną drużynę. Możliwe, że po zeszłorocznych doświadczeniach John jest tego samego zdania i stawia na jednostki treningowe kosztem gier kontrolnych. Tak czy owak, wydaje się, że trenerzy przywiązują zdecydowanie mniejszą wagę do sparingów niż kibice.

Czy zatem porażka 0 – 4 z AZ Alkmaar jest powodem do zmartwień? Dla mnie akurat nie i to nie tylko z powodu przytoczonych wyżej przykładów. Po pierwsze półfinalista Ligi Konferencji i czołowa drużyna Eredivisie to jednak dwie półki wyżej niż Piast Gliwice, Żalgiris Kowno czy Radomiak – z całym szacunkiem do tych klubów. Odnoszę wrażenie, że ciągle wielu z nas przecenia ekstraklasę i poziom reprezentowany przez większość klubów. Tu naprawdę nie trzeba cudów na kiju, żeby wygrać z ligowym średniakiem. Po drugie pod Alkmaar taktycznie się nie przygotowywaliśmy (tak mi się w każdym razi wydaje), a pod Piasta będziemy. Co więcej, skład i pomysł na grę tego zespołu znamy z zeszłego sezonu. Po trzecie Lech ma piłkarsko lepszych zawodników niż nasi najbliżsi przeciwnicy i to praktycznie na każdej pozycji. Mamy też lepszego trenera i wiele indywidualności, które często przesądzają o wyniku meczu. No i po czwarte, zeszły pokazał, że nawet w obliczu kontuzji, kartek czy braku formy niektórych zawodników, potrafimy sobie radzić. Oczywiście nie liczę tu epidemii kontuzji z początku sezonu, bo to dość skrajny przypadek, który rozbiłby każdy zespół.

Podsumowując, ja sobie spokojnie czekam na sobotnie spotkanie z Piastem i jestem pełen optymizmu. Mamy chyba najlepsze letnie okienko transferowe w historii i zachowany szkielet zespołu z zeszłego sezonu. Mamy trenera, który wiele razy zamykał nam dzioby swoimi nieszablonowymi decyzjami, które finalnie okazywały się trafne. Mamy sporo konkurencji w zespole i mimo braku Papy w pełnej dyspozycji sporo opcji w ataku. No i najważniejsze, czy zespół dał mi jakieś wyraźny powód do zmartwień? Nie! Przegrana w sparingu nic w mojej ocenie nie zmienia. Oczywiście można narzekać na późny powrót reprezentantów, na krótki okres przygotowawczy, na brak jeszcze jednego zawodnika do środka pola. Tylko teraz zmieńcie perspektywę i spójrzcie na to ze strony Piasta czy Radomiaka. Oni marzą o tym, żeby mieć takie problemy jak my. Dlatego ja zachowuje pełny spokój. Nie oceniam procesu przygotowania zespołu do sezonu, bo się na tym nie znam. Nie oceniam postawy zespołu, bo nie rozegraliśmy jeszcze żadnego oficjalnego meczu. Cieszmy się nadchodzącym sezonem i rozliczajmy drużynę z wyników. W górę serca!

Maciej Ciołek

—

Więcej o cyklu „Twoim zdaniem” -> TUTAJ

Artykuły można wysyłać na adres e-mail -> redakcja@kkslech.com

Teksty wysłane do nas przez kibiców można przeczytać -> TUTAJ

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <