Pyry z gzikiem: Jakość pomagająca szczęściu

Pyry z gzikiem – szybkie, luźne, szczere, obiektywne i swobodne podsumowanie każdego tygodnia w Lechu Poznań. Alternatywa dla cyklu „Na chłodno” lub jak kto woli – „Na chłodno mini” bądź „express”.

Sezon 2023/2024 powoli nam się rozkręca, Lech Poznań wkroczył w mecze co 3-4 dni, dużo się dzieje, jest wiele innych, ważniejszych materiałów do opublikowania, ale nauczeni doświadczeniami z ubiegłych rozgrywek znalazło się miejsce na zaserwowanie Wam małej porcji „Pyr z gzikiem” przypominających bardziej „Na chłodno”. Publicystyka na tej witrynie jest bardzo istotna, Lechowe życie napisało w ostatnich dwóch tygodniach parę tematów, które nie były jeszcze poruszane. Dziś w poniedziałkowej porze obiadowej jest chwila, by w zmienionej formule zająć się nowymi sprawami.

Wypada zacząć od słynnych przygotowań. Piłkarska jakość pomaga szczęściu. Lech Poznań dochodzi do siebie meczami, trener John van den Brom, którego w ostatnich tygodniach miło posłuchać/poczytać wciąż nie ukrywa, że zespół znajduje się w okresie przygotowawczym i potrzebuje minut, żeby złapać lepszą formę, funkcjonowały mechanizmy i by prezentować jeszcze lepszy futbol. Nie da się ukryć, że od pierwszych losowań europejskich pucharów czy meczów o stawkę mamy trochę szczęścia. Jakością i właśnie z pomocą szczęścia w końcówce udało się wyszarpać pełną pulę w Gliwicach, na ogranie Żalgirisu Kowno wystarczyło nam 45 minut, a do pokonania Radomiaka łącznie 68 minut przyzwoitej gry, trochę szczęścia w ostatnim kwadransie oraz gol Filipa Szymczaka na 2:0, który zatrzymał rozpędzających się radomian. Szczęście sprzyja lepszym? Można tak to nazwać. Szczególnie w ostatnich dwóch meczach ligowych mieliśmy w poszczególnych fragmentach trochę szczęścia, któremu sam Lech Poznań umie pomóc. Nowi zawodnicy z marszu weszli do drużyny, międzynarodowe doświadczenie zebrane wcześniej przez Mihę Blazicia czy Dino Hoticia gotowego na około 60 minut grania błyskawicznie zaczęło procentować, szczególnie wspomniany Hotić świetnie wszedł do Kolejorza, z miejsca dał jakość i m.in. dzięki niemu niespodziewanie udało się wygrać wszystkie trzy dotychczasowe spotkania.

Dochodzenie do formy poprzez rotacje, zbieranie minut przez piłkarzy, którzy sami przyznają, że nie czują się jeszcze dobrze, dawanie zawodnikom szans przez określoną liczbę minut, wypaliło. Coś takiego było bardzo ryzykowne, szalone, ale można już ogłosić sukces eksperymentalnych przygotowań, ponieważ nie zaczęliśmy od strat do czołówki, a upływający czas będzie pracował wyłącznie na korzyść drużyny Lecha Poznań, w tym na korzyść rekonwalescentów czy nieobecnych ostatnio zawodników takich jak Nika Kvekveskiri bądź Filip Dagerstal. Szczegółowo analizując ostatnie trzy spotkania było widać wiele niedoskonałości, które po takim letnim eksperymencie są w pełni zrozumiałe, wyniki zaliczone przez Kolejorza zakryły jednak wszystko to, co nie funkcjonowało. Kibiców w pierwszej kolejności zawsze interesują suche wyniki, które budują nastroje, rozbudzają nadzieje i motywują m.in. do przyjścia na stadion. Ostatnie, bardzo dobre rezultaty Lecha Poznań na samym starcie sezonu 2023/2024 budują pozytywne nastawienie wśród Lechowej społeczności, która może powoli zapomnieć o zeszłorocznym lecie, w tym o starcie ligi 2022/2023. Teraz każdy kibic Lecha Poznań z uśmiechem i nadzieją może czekać na kolejne mecze Kolejorza, który wciąż nie jest w formie a już regularnie wygrywa. Oczywiście, może zdarzyć się spotkanie, w którym zespół przerwie passę 7 kolejnych zwycięstw, w tym 6 ligowych co jednak nie powinno zachwiać drużyną. W piłce nie da się wszystkiego wygrać, przykładowo jeden remis nic nie zmieni, cele są jasne, trzema kolejnymi wygranymi na początku sezonu 2023/2024 nasz zespół pokazał moc, potrafi już teraz zwyciężać w meczach na styku czy pokonywać trudne momenty podczas spotkań.

Oprócz suchych wyników cieszyć mogą wypowiedzi piłkarzy czy trenera. W Lechu Poznań ostatnio wszyscy mówią jednym głosem, nikt nie odlatuje, spore wrażenie na kibicach mogła zrobić szczególnie czwartkowa wypowiedź Johna van den Broma, która jest przeciwieństwem wypowiedzi np. z zeszłego lata lub po meczu we Wrocławiu, gdy Holender był dumny po porażce niczym jeden kontrowersyjny szkoleniowiec z Chorwacji. – „Być może przy stanie 3:0 piłkarze pomyśleli, że jest już po meczu. Powiedziałem zawodnikom, że taka sytuacja nie może mieć miejsca. W Ekstraklasie można wygrać 3:1, w Europie wygrana 3:1 wygląda już inaczej. Kibice czy wszyscy inni oczekiwali od nas pewnego zwycięstwa. Każdemu rywalowi należy się szacunek, jednak uważam, że jesteśmy lepsi od Żalgirisu a pokazaliśmy to tylko przez 45 minut.”

Przechodząc do kolejnych spraw. Idzie odnieść wrażenie, że letni okres przygotowawczy i te sparingi były potrzebne sztabowi szkoleniowemu m.in. do zweryfikowania młodzieży, która w meczach o stawkę jest zupełnie pomijana. Filip Wilak nadal gra w rezerwach, tego lata w pierwszym zespole dostał raptem 7 minut zdecydowanie ustępując miejsca innym, nawet nieprzygotowanym skrzydłowym, którzy docierają się meczami o stawkę. Maksymiliana Pingota nie widać, w czwartek znalazł się poza kadrą, bowiem w piątek udał się na mecz rezerw. Filip Borowski? Nie idzie zrozumieć kolejnego wypożyczenia tego piłkarza. Zawodnik spędził aż 1,5 roku na wypożyczeniu w Zagłębiu Sosnowiec, latem wrócił do Lecha Poznań po niezłym sezonie w I-lidze, w którym zanotował 6 asyst, po powrocie pograł w sparingach, po czym został znowu wypożyczony. O co tu chodzi? Ciężko pojąć to wypożyczenie w lipcowym terminie, Borowski na pewno pograłby w okresie częstych rotacji. Patrząc na terminarz wręcz idealnym spotkaniem dla niego byłby nadchodzący rewanż z Żalgirisem Kowno, w którym aż kusiłoby danie mu szansy przez pełne 90 minut. Wypożyczenie Filipa Borowskiego można by jeszcze zrozumieć, gdyby Lech Poznań nie awansował do fazy grupowej Ligi Konferencji i pod koniec sierpnia chciał uszczuplić swoją kadrę. Wypożyczenie Borowskiego już w lipcu można zrozumieć jako odpalenie tego piłkarza bądź… chęć zrobienia z niego następcy Joela Pereiry. Borowski przez rok może zebrać jeszcze więcej doświadczenia, grając regularnie na szczeblu Ekstraklasy może się jeszcze bardziej rozwinąć, natomiast Pereira znajdując się w takiej formie, jak obecnie może przykładowo następnego lata dostać konkretne oferty zza granicy.

Kończąc dziś mało obfite „Pyry z gzikiem” jeszcze jedna, bardziej serwisowa sprawa. Serwis jest dla Was, dla kibiców a nie dla jego twórców. Nie każdy zrozumiał fragmenty tekstów o Lechu będącym klubem „na medalowym dorobku, który w ostatnich latach zdobył za mało trofeów”, dlatego takie zdania nie będą się pojawiały. Nie chcieliście też, aby w „Oko na grę” byli obserwowani rekonwalescenci. Akceptujemy Wasze argumenty, macie rację, rekonwalescenci krótko po powrocie nie będą obserwowani, między innymi dlatego bohaterem odcinka cyklu „Oko na grę” po Radomiaku był znajdujący się w kolejce Mikael Ishak a Radosław Murawski, który przepracował eksperymentalny okres przygotowawczy nie mając wcześniej żadnej kontuzji. Korzystając z okazji warto poinformować, że za tydzień „Pyry z gzikiem” nie zostaną Wam zaserwowane. Sporo się dzieje, mamy sporo innych materiałów, na dodatek w przyszły poniedziałek dojdzie do losowania par IV rundy kwalifikacyjnej Ligi Konferencji, rusza Puchar Polski z udziałem Lecha II Poznań, ponadto na przedstawienia czy analizy Spartaka/Audy będą tak naprawdę 4 dni a nie ponad miesiąc czasu, jaki był przy okazji dwumeczu z Żalgirisem Kowno. „Pyry z gzikiem” planowo wjadą na obiad za 2 tygodnie.

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <