Brak wiedzy, lekceważenie, zaskoczenie i analiza Spartaka po poznańsku

Kompromitacja Lecha Poznań ze Spartakiem Trnava jest winą wyłącznie sztabu szkoleniowego i piłkarzy. Buta, arogancja, brak wiedzy na temat rywala, lekceważenie straconego gola przy Bułgarskiej oraz przekonanie o wywalczeniu awansu na stojąco zgubiło Kolejorza, który już 6 raz w historii odpadł na etapie III fazy eliminacyjnej.

John van den Brom po pierwszym meczu ze Spartakiem Trnava był bardzo zadowolony z gry swojego zespołu lekceważąc łatwo straconego gola na 1:2 w 87 minucie. Wtedy bardzo zadowolony z wyniku osiągniętego przy Bułgarskiej był również szkoleniowiec rywala Michal Gasparik, który uważał, że bramka strzelona w Polsce daje jego zespołowi duże nadzieje na awans. Po rewanżu na City Arenie opinie obu trenerów były już zgodne. John van den Brom otwarcie przyznał, że decydujący dla losów dwumeczu był stracony gol w Poznaniu, Michal Gasparik także mówił o tym samym. Według niego właśnie ta kontaktowa bramka z 87 minuty dała jego drużynie wiarę, nadzieję, pozwoliła natchnąć osłabioną kadrowo latem drużynę, która strzeliła nam 4 gole po typowych dla siebie akcjach. Stały fragmenty gry, krzyżowe podanie od obrońcy do skrzydłowego i dwie akcje skrzydłami. Były to kopie bramek, które Spartak Trnava nie tak dawno zdobywał.

Wykorzystali swoje atuty

Latem z Trnawy odeszło trzech podstawowych piłkarzy z każdej formacji. Odszedł obrońca Filip Twardzik, który po pół roku wrócił do LASK Linz, do najgroźniejszego rywala Slovana Bratysława przeniósł się pomocnik Kyriakos Savvidis, a napastnik Abdulrahman Taiwo (w ubiegłym sezonie ligowym strzelił 19 goli, w tym 14 bramek ligowych) gra teraz w Riga FC. W dwumeczu z Lechem Poznań w Spartaku Trnava nie było dwóch z trzech piłkarzy, którzy zdobyli gola w majowym finale Pucharu Słowacji ze Slovanem Bratysława (po dogrywce 3:1) a trzeci gracz nie wystąpił. Spartak przed rywalizacją z Lechem Poznań wyglądał słabo, nie błyszczał w sparingach, kiepsko radził sobie w lidze nie mając kontroli nad boiskowymi poczynaniami. Słowakom wyszedł tylko rewanż z Audą będącą na poziomie Żalgirisu Kowno co Lech Poznań mógł zlekceważyć, rezultaty i gra Spartaka mogła uśpić czujność sztabu szkoleniowego oraz samych piłkarzy, którzy dochodząc do 1/4 finału Ligi Konferencji 2022/2023 czuli się bardzo pewnie.

Trener drużyny z Trnawy, Michal Gasparik już w pierwszym meczu z Lechem Poznań zaskoczył ustawiając swój zespół typowo pod nas.

Takac – Kostrna, Stetina, Kosa, Miković – Zeljković, Bainović, Prochazka – Ofori, Djuricin, Daniel.

Zaskoczeniem był w tym przypadku zestaw środka pola. Spartak wyszedł przy Bułgarskiej z trzema defensywnymi pomocnikami, wśród których najwięcej walorów ofensywnych miał Filip Bainović. Rywal zagrał tak, aby zagęścić środek pola, stracić jak najmniej goli i najlepiej nie przegrać. Jednocześnie chciał do maksimum wykorzystać kontry oraz stałe fragmenty gry (raz to się udało).

O wszystkim było w naszej przedmeczowej analizie opublikowanej na KKSLECH.com krótko przed pierwszym spotkaniem, dlatego dla kibiców Lecha Poznań to, co się wydarzyło nie było żadną niespodzianką.

– „Styl gry Spartaka Trnava jest bardzo przewidywalny. Zespół występujący w systemie 1-4-3-3 przechodzącym na ustawienie 1-4-2-3-1 stosuje prostą piłkę polegającą na wielu dośrodkowaniach w pole karne wykonywanych przez skrzydłowych zamieniających się stronami oraz crossowych zagraniach bocznych obrońców za plecy defensorów rywala. Spartak Trnava w dwumeczu z Lechem Poznań może wykonać wiele dośrodkowań, a ważne spotkania w ostatnim czasie pokazują, że ten zespół potrafi wrzucać piłkę. Przykładowo w majowym finale Pucharu Słowacji nasz rywal 2 z 3 goli strzelił po dośrodkowaniach z prawej strony. Rok temu w Lidze Konferencji rywalizując z walijskim Newtown także zdobył bramkę po wrzutce w pole karne na głowę napastnika, Słowacy groźne dośrodkowania dające 2 gole wykonywali również w niedawnym dwumeczu z Audą (lewy obrońca Martin Miković w Europie ma już 2 asysty).”

Niestety. Wszystko się sprawdziło. Spartak Trnava nie zaskoczył Lecha Poznań czy nawet samego siebie. Już w Poznaniu strzelił gola po dośrodkowaniu z rzutu wolnego zdobywając w rewanżu 3 bramki w podobny sposób. Pierwszy gol to widoczna na poniższym screenie kopia bramek z Audą. Wtedy asystę miał m.in. lewy defensor Martin Miković, w czwartek zaliczył ją lewy stoper Sebastian Kosa, który wykonał długie podanie z lewej strony boiska i z własnej połowy do prawej flanki, do Kelvina Oforiego. Patrząc na zachowanie Eliasa Anderssona czy Antonio Milicia, dwaj nasi obrońcy zupełnie nie spodziewali się tego typu podania czy zejścia Ghańczyka do środka, by oddać strzał lepszą lewą nogą.

Ostatnie dwa gole na 2:0 i 3:1 również nie były przypadkiem. Były one podobne np. do bramek, jakie Spartak Trnava strzelił Slovanowi Bratysława w finale Pucharu Słowacji, a już tym bardziej gol na 3:1 wbity Kolejorzowi bardzo przypominał wyrównujące trafienie w majowym finale, do którego sam rywal często się odnosił. Analitycy Kolejorza jakąkolwiek analizę przeciwnika powinni rozpocząć właśnie od tego spotkania. W dalszej kolejności analizie powinny zostać poddane mecze pucharowe z ostatnich dwóch lat, dwa niedawne ligowe i letnie sparingi. Dobrym materiałem do analizy przez słabych klubowych analityków, w tym szeroko pojętego sztabu szkoleniowego był dwumecz z Rakowem Częstochowa, a szczególnie pierwsze spotkanie na Słowacji, w którym defensywa Spartaka wyglądała identycznie jak obrona Słowaków przy Bułgarskiej. Spartak był bardzo przewidywalnym przeciwnikiem choćby ze względu na wąską kadrę, jaką ma, małą liczbę piłkarzy uniwersalnych czy trenera pracującego z drużyną od 2,5 roku, dlatego dziwi brak wiedzy Kolejorza na takie tematy.

Spartak Trnava nie zaskoczył Lecha Poznań sposobem zdobywania bramek. Strzelał identyczne gole, jak w wielu innych meczach, piłkarze i sztab zlekceważyli prostą piłkę stosowaną przez Słowaków nie wiedząc nic o ich atutach. Na dodatek przy okazji rewanżu Michal Gasparik jeszcze zakpił sobie z Johna van den Broma przygotowując przez tydzień coś ekstra.

Rywal wyszedł na mecz rewanżowy w fałszywym ustawieniu 1-4-3-3, które przechodziło na system 1-3-5-2 i to nie tylko w momencie ataku pozycyjnego Lecha Poznań (niespodzianką był występ Gorosito). Dzięki zmianie systemu typowo pod Kolejorza trenerom Spartaka Trnava z wyjątkiem pierwszego kwadransa udało się wyłączyć z gry naszych skrzydłowych czy bocznych obrońców, którzy z upływem spotkania nie mieli nawet miejsca na wrzutki. Kristian Kostrna (asysta przy trafieniu na 3:1) czy Martin Miković byli zdecydowani w swojej grze, inni piłkarze przeciwnika tak samo, wysoka skuteczność (3 gole po 3 celnych strzałach) pozwoliła upokorzyć Lecha Poznań i zaskoczonego Johna van den Broma, którego przerobił były pomocnik Górnika Zabrze, Michal Gasparik.

Takac – Kostrna, Stetina, Kosa (46.Sulek), Miković – Zeljković, Gorosito, Prochazka – Ofori, Djuricin, Daniel.
Takac – Stetina, Gorosito, Kosa (46.Sulek) – Kostrna, Zeljković, Prochazka, Miković – Ofori, Djuricin, Daniel.

Brak wiedzy

Sytuacja, w której znalazł się Lech Poznań tak naprawdę nie jest niczym nowym. W Polsce analiza rywali wręcz leży, kluby nie przywiązują do niej większej wagi, albo za małe pieniądze zatrudniają dziwnych ludzi, którzy na swoich stanowiskach znaleźli się przypadkowo. Nie mają zdolności do obserwowania osób, ich zachowań, do wyciągania trafnych wniosków i przekazywania najważniejszych informacji dalej. W wielu klubach zatrudnia się młode osoby średnio zainteresowane pracą, mające niby dany klub w sercu, choć pod względem kibicowskim a nie sportowym, każdy woli oglądać najlepsze ligi w Europie, ale wiedza pozyskana z obserwacji takich meczów dla ekstraklasowych klubów jest bezużyteczna. Klubowi analitycy często nie wiedzą skąd czerpać wiedzę na temat rywali z gorszych piłkarskich krajów, głównym źródłem wiedzy są wyceny Transfermarktu, rzadko kiedy ktoś postawiony wyżej weryfikuje to, co robią. Wyjątkiem przed dwoma laty był Raków Częstochowa, który po zaledwie paru tygodniach od zatrudnienia byłego analityka Lecha Poznań rozstał się z nim za porozumieniem stron. Powód? Złe rozpracowanie litewskiej Suduvy Marijampole, o której w Polsce pewnie niewiele analityków słyszało. W Kolejorzu za analizę odpowiada aż trzech trenerów, według wypowiedzi Johna van den Broma jeden z nich miał nawet oglądać spotkanie Spartaka z Audą na żywo. Najwyraźniej zwrócił uwagę nie na te rzeczy, którymi Słowacy wypunktowali Kolejorza robiąc na boisku swoje.

To nie była pierwsza taka sytuacja

Lech Poznań już nie po raz pierwszy lekceważy rywala w Europie i nie ma na jego temat przygotowanych żadnych danych. Kolejorz potraktował Spartak Trnava arogancko, wykazał się butą podobną do tej sprzed 9 lat, kiedy inny sztab szkoleniowy oraz inni analitycy zupełnie zlekceważyli Stjarnan Gardabaer, o czym wielokrotnie było już pisane czy przypominane m.in. -> TUTAJ. W 2014 roku Stjarnan Gardabaer był niepoważnie traktowany niemal przez wszystkich. Nikt się nie zna, nie zajmuje się takimi przeciwnikami czy ligami, w Polsce śmiano się jedynie z jakiś bardzo starych cieszynek-rowerków w wykonaniu graczy Stjarnanu, które można było zobaczyć na YouTube. O rowerkach pokazywanych przez Stjarnan podczas konferencji prasowej idiotycznie wypowiadał się irytujący Marcin Kamiński, który nic nie wiedział o rywalu podchodząc do niego lekceważąco i z brakiem szacunku. Dział analiz Lecha Poznań w 2014 roku nie przygotował żadnych konkretnych informacji na temat ekipy z Gardabaer, wiedziano jedynie o sztucznej murawie, o braku porażki Islandczyków w 2014 roku i o wyeliminowaniu przez ten zespół faworyzowanego Motherwell. W Lechu nie wiedziano nic o stylu gry przeciwnika czy o jego zawodnikach, nie wiedziano w ogóle skąd pozyskać dane na temat tego rywala, uważano Stjarnan Gardabaer za drużynę, którą po prostu się wyeliminuje bez żadnych większych przygotowań. Dźwięczne wypowiedzi przedstawicieli Lecha Poznań pozostały aż do dziś, ze współczynnika 23.650 już dawno pozostało tylko wspomnienie.

Mariusz Rumak – ”Nie lubię jeśli ktoś mówi o kompromitacji, a nie widział meczu. To dopiero połowa, na razie przegrywamy 0:1, ale nie załamuję się tym. Jeśli wykorzystalibyśmy wszystkie sytuacje, to byłoby 12:2. Oni strzelili 5 goli Motherwell, a w meczu z nami stworzyli tylko dwie sytuacje z czego jedną to my im właściwie stworzyliśmy. Stjarnan miał wiele szczęścia, ale w rewanżu zrobimy wszystko, żeby awansować. Po tym meczu każdy chce się zrewanżować i pokazać, że stać nas na wiele. Nie ma powodu do niepokoju. Stjarnan wybronił się u siebie, ale jutro nie da rady. Będziemy tak zdeterminowani, że po prostu się nie wybronią.”

Krzysztof Kotorowski – „My chcemy i musimy grać w pucharach jak najdłużej. Przegraliśmy dwa mecze na wyjeździe po 0:1, ale to już jest za nami. Wszyscy skupiamy się na najbliższym spotkaniu i jestem przekonany, że wygramy. W pierwszym meczu Jonsson miał szczęście, ale widać, że wie co to bramkarski fach. Ma pojęcie o grze między słupkami. W dwóch wyjazdowych spotkaniach popełniliśmy błędy indywidualne i oba już przeanalizowaliśmy. Jutro to jednak my zrobimy porządek na boisku i awansujemy dalej.”

Dawid Kownacki – „W pierwszym meczu było bardzo sytuacji i we wszystkich zabrakło nam skuteczności oraz ostatniego podania. Jeśli w czwartek strzelimy jedną bramkę, to potem worek z golami na pewno się rozwiąże. W meczu ze Stjarnanem musimy zagrać tak jak w drugiej połowie z Wisłą. Jeżeli zagramy wysoko i agresywnie jestem spokojny o awans na swoim boisku i przy tej publiczności. Nawet jeśli przydarzy się jakaś stracona bramka, to już nieraz pokazaliśmy, że potrafimy wychodzić z takich kłopotów. Margines błędu jest na pewno mały, ale jeśli zagramy tak jak w drugiej połowie z Wisłą jestem spokojny o awans.”

Hubert Wołąkiewicz – „Kto był na Islandii to widział, a kto oglądał mecz w tym straconą bramkę ten wie, że byliśmy i jesteśmy lepsi od Islandczyków. Na pewno awansujemy w czwartek do kolejnej rundy Ligi Europy.”

—

Mariusz Rumak – „Spóźniłem się, bo musiałem się przygotować. Nie da się wygrać meczu, gdy nie strzela się bramki. Mecz nie zakończył się takim wynikiem jakbyśmy chcieli i trzeba się zastanowić nad przyszłością. Trzeba usiąść i to przeanalizować. Jutro spotkam się z zarządem i porozmawiamy o mojej przyszłości. Na razie nie wiem, czemu nie zdobyliśmy gola.”

Krzysztof Kotorowski – „Zawaliliśmy te mecze i bierzemy za to odpowiedzialność. Nie chcemy chować głowy w piasek i wiemy, że stała się tragedia. Nie chcemy, by wszystko spływało na trenera. Brakowało nam bramki, dlatego jesteśmy tu, gdzie jesteśmy. Bierzemy na klatę za wszystko. Za to, co się stało. Przerabiałem wielu przeciwników i dla mnie jest to największa porażka w życiu.”

Łukasz Trałka – „Jako drużyna jesteśmy winni. Nie za to, co się dziś stało tylko za to, co ogólnie się dzieje. Klub jest w tragicznej sytuacji przez nas. To, co się stało to nasza wina. Nikogo innego. Przez lata będzie nam teraz ciężko odbudować zaufanie.”

Hubert Wołąkiewicz: – „Wiemy, że zawaliliśmy już trzecie eliminacje. Leją nas amatorzy, więc kim my jesteśmy? Jesteśmy tragiczni. My teraz musimy się pozbierać, bo niedługo znów gramy kolejny mecz.”

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <